Νέα εντυπωσιακά στοιχεία έφερε στο φως και η φετινή ανασκαφή στο μινωικό ανάκτορο της Ζωμίνθου, που δεσπόζει στον Ψηλορείτη.
Η σπουδαία αποκάλυψη του αείμνηστου Γιάννη Σακελλαράκη, μια εξαιρετικής σημασίας ανασκαφή για τη μελέτη του μινωικού πολιτισμού, την οποία ξεκίνησε ο αρχαιολόγος το 1982 και συνεχίζει άοκνα η σύζυγός του επίτιμη διευθύντρια Αρχαιοτήτων Έφη Σαπουνά - Σακελλαράκη, επιβεβαιώνει με νέα στοιχεία κάθε φορά τον κομβικό ρόλο του της Ζωμίνθου από την οποία περνούσε ο ιερός δρόμος που ξεκινούσε από το ανάκτορο της Κνωσού και κατέληγε στο ιερό σπήλαιο Ιδαίο Άντρο.
Η φετινή ανασκαφική έρευνα αποκάλυψε δύο νέες εντυπωσιακές εισόδους στο μινωικό ανάκτορο, εκ των οποίων η πρώτη στη βορειοανατολική γωνία του ανακτόρου είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, διαθέτει προθάλαμο με θρανία στις δύο πλευρές του και οδηγεί μέσω ενός μεγάλου διαδρόμου στο σπουδαίο ιερό της ανατολικής πτέρυγας, στο οποίο έχουν αποκαλυφθεί ήδη βαθμιδωτός βωμός και βόθρος.
Αποκάλυψε νέα στοιχεία για την εσωτερική διαρρύθμιση του συγκροτήματος και την αρχιτεκτονική του, ενώ ανάμεσα στο πλήθος των ευρημάτων στο εσωτερικό και στα δωμάτιά του εντοπίστηκε μεταξύ άλλων ένα ιδιαίτερα σπάνιο νόμισμα του Μάρκου Αυρηλίου (161-180 μ.Χ.). Πρόκειται για στοιχεία που, σύμφωνα με την ανασκαφική ομάδα, υποδηλώνουν τη σπουδαιότητα αυτού του τεράστιου, λαβυρινθώδους κτηρίου.
Εντοπίστηκε επίσης η είσοδος της νοτιοανατολικής γωνίας, η οποία δεν σώζεται σε καλή κατάσταση λόγω μετασκευών στα μινωικά και ρωμαϊκά χρόνια και αρχαιοκαπηλικής δράσης, η οποία οδηγεί με κλίμακες στην κεντρική αυλή του ανακτόρου. Και οι δύο είσοδοι αποτελούν διαφορετικούς τύπους από αυτόν της κεντρικής βόρειας εισόδου, που αρχιτεκτονικά είναι λιγότερο σύνθετη.
Αποκαλύφθηκε μία ακόμη εσωτερική σκάλα, ενώ οι τοίχοι, μερικοί από τους οποίους σώζονται σε ύψος έως και τριών μέτρων, "αποδεικνύουν ότι το κτήριο ήταν πολυώροφο". Τα δάπεδα που ήρθαν φέτος στο φως, άλλα από ασβεστόλιθο και άλλα βοτσαλωτά, κατά την ανασκαφική ομάδα "υποδηλώνουν την πολυτέλεια που επικρατούσε στο εσωτερικό του", όπως και τα τοιχογραφημένα κονιάματα που κοσμούσαν τα δωμάτια.
Σε πολυτελή χώρο που βρίσκεται πάνω από το μεταλλουργικό εργαστήριο ήρθαν στο φως σφραγίδες, η μία από τις οποίες με παράσταση ιερού κόμβου είχε πέσει από τον άνω όροφο, περίαπτα σε σχήμα αχιβάδας, ρυτό με διακόσμηση σπειρών και τμήμα αγγείου με ανάγλυφη διακόσμηση μικρού χοίρου.
Στο διπλανό δωμάτιο αποκαλύφθηκαν λίθινες θήκες, ένας μικρός χάλκινος σκαραβαίος -τοπική μίμηση των αιγυπτιακών- μια σφραγίδα και πολλά θαλάσσια έστρεα μη βρώσιμα που "δείχνουν ότι στην περιοχή λατρευόταν θεότητα στη θαλάσσια εκδοχή της, όπως γνωρίζουμε και από την Κνωσό, ενώ σε αποθέτη του δωματίου βρέθηκαν πλήθος αγγείων.
Αποκαλύφθηκαν επίσης χάλκινα αντικείμενα, όπως εγχειρίδια, λίθινα αγγεία, σφραγίδες, οστέινο πλακίδιο που μοιάζει με αυτά που κοσμούν το περίφημο ζατρίκιο της Κνωσού, τμήματα μεγάλων πίθων και πήλινων αγγείων, κεραμικοί τροχοί αλλά και λείψανα κυβελών, ένδειξη της ενασχόλησης των κατοίκων με τη μελισσοκομία.
Σε όλους τους χώρους του συγκροτήματος εντοπίστηκαν πολλά τμήματα ορείας κρυστάλλου, που προέρχονται από το εργαστήριό του. Κάποια από αυτά μάλιστα είναι επεξεργασμένα, αφού θα αποτελούσαν ενθέματα σε ξύλινα σκεύη. Φέτος συνεχίσθηκαν και οι εργασίες στον χώρο του μεταλλουργικού κλιβάνου αποκαλύπτοντας νέες κατασκευές. Άλλωστε σε διάφορους χώρους τού κτηρίου βρέθηκαν σιδηρούχα πετρώματα τα οποία εξετάστηκαν από ειδικούς του Ιδρύματος Τεχνολογίας Έρευνας.
Υπενθυμίζεται ότι η τελευταία περίοδος των συστηματικών ανασκαφών άρχισε το 2004 και συνεχίζεται.
