Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
Η χριστουγεννιάτικη ιστορία μου
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Η χριστουγεννιάτικη ιστορία μου

Είπαμε να ανοίξουμε λίγο το παράθυρο της έντυπης ενημέρωσης και ν' αφήσουμε να μπει ο αέρας του δρόμου... Να δούμε τον κόσμο έξω από το φίλτρο της τρέχουσας ειδησεογραφίας και να ξεφύγουμε από το προφανές. Αντί για ευχές, που μέσα στον βαρύ φετινό χειμώνα δεν είχαμε και μεγάλη διάθεση να ανταλλάξουμε, ζητήσαμε από γνωστούς μπλόγκερς να γράψουν μια χριστουγεννιάτικη ιστορία. Κάπως έτσι ο δημόσιος λόγος της έντυπης δημοσιογραφίας συναντήθηκε, χριστουγεννιάτικα, με τον ιδιωτικό λόγο μιας άλλης "σφαίρας". Εκπλαγήκαμε από τις προσωπικές ματιές. Μικρές ιστορίες, με την αλήθεια και την καθαρότητα μιας ασκημένης, ανήσυχης, ιδιωτικής ματιάς. Βρεθήκαμε μπροστά στο αποτύπωμα της στιγμής, στα ίχνη της ίδιας της ζωής. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα γύρω μας. Η ιδέα του Βιβλιοθηκάριου της "Αυγής" της Κυριακής ζωντανεύει στις παρακάτω γραμμές. Είναι οι δικές τους χριστουγεννιάτικες ιστορίες και επειδή είναι αρκετές, θα βρείτε κι άλλες τόσες στην πρωτοχρονιάτικη έκδοση της "Αυγής".

Πενήντα γουλιές Χριστούγεννα

Αλάσκα έξω η εθνική -χιόνι, κρύο κι ερημιά-, φίσκα μέσα το βραδινό λεωφορείο. Παραμονή, σαράντα πέντε αμίλητοι στα καθίσματα και πέντε -αποφασισμένοι να κάνουμε Χριστούγεννα σπίτια μας- όρθιοι στον διάδρομο. Οι τέσσερις τουλάχιστον, γιατί ο πέμπτος, ένας πιτσιρικάς Αλβανός, άμα φτάναμε ξημερώματα, είχε μπροστά του μια ώρα μέχρι τα σύνορα κι από 'κεί άλλες δώδεκα για το χωριό του.

Νιάτα που αντέχουν, μα μετά την Αλαμάνα τα παίξαμε κι εμείς, και ο κλιματισμός. Αλάσκα μέσα κι έξω. Nα μυρμηγκιάζουν τα μάτια από τις νιφάδες στα τζάμια και το κορμί από το κρύο και την ορθοστασία. Έβγαλε όμως ο Αλβανός ένα κονιάκ και μας έδωσε. Πρώτα στους όρθιους κι ύστερα στους καθισμένους. Στόμα - στόμα, το μπουκάλι έκανε γύρο. Κανένας δεν αρνήθηκε. Πενήντα γουλιές βάλσαμο κι άλλες τόσες ευχές στον πιτσιρικά που ήπιε τελευταίος την τελευταία γουλιά από το μπουκάλι που είχε δώρο για τον πατέρα του.

Θες το οινόπνευμα που ζέστανε για τα καλά το μέσα μας, θες το πνεύμα των Χριστουγέννων που ήταν στον δρόμο κι ερχόταν όπως κι εμείς, κάποιος σηκώθηκε κι έδωσε τη θέση του. Ύστερα άλλοι τέσσερις. Έτσι, αλλάζοντας θέσεις, βγήκε άνετα το υπόλοιπο ταξίδι. Στο ΚΤΕΛ αποχαιρετίσαμε τον Εμίρ και του ευχηθήκαμε μόνο "καλή συνέχεια" γιατί, όπως μας είπε, ήταν μουσουλμάνος.

τσαλαπετεινός 

Δεν είναι το δέντρο μου!

Τα παιδιά μου δείχνουν το δεντράκι χαρούμενα: «Κοίτα μαμά ένα δέντρο που στολίσαμε!»

«Τι ωραίο που έγινε!» της λέω ενώ αγκαλιάζω τα μικρά.

«Δε με αφορά, δεν είναι το δέντρο μου...» λέει - «Δεν είναι το σπίτι μου...» εννοεί

2 χρόνια πριν με χαρακτηριστική άνεση στα μάτια των υπολοίπων μας, στρίμωξε τα 40 χρόνια της οικογενειακής της ζωής σε 75 τετραγωνικά και πούλησε το σπίτι της. Σχεδόν θύμωσα που δε στεναχωριόταν.

2 χρόνια μετά έχω πια συνειδητοποιήσει πως κάθε μέρα αγωνιά για το μέλλον, μετανιώνει για τους λάθος χειρισμούς και στεναχωριέται...

Κι έρχεται τώρα ένα παλιόδεντρο να της τα θυμίσει όλα και να κάμψει τις αντιστάσεις της.

Θέλω να την κρατήσω σφιχτά αγκαλιά και να της πω: «Δεν πειράζει που δεν είναι το δέντρο μας, δεν πειράζει που δεν χωράνε όλα μας τα στολίδια, σημασία έχει που είμαστε όλοι γύρω του. Σημασία έχει το χαμόγελο των παιδιών, το δικό μου όταν βλέπει ένα στολιδάκι που έχει μπει και ξαναμπεί στο σπίτι τέτοιες μέρες, οι φωνές, τα γέλια... Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή μας, μην είσαι έτσι!».

Λέω όμως να την αφήσω... Ίσως κατηγορώντας το καινούργιο δέντρο καταφέρει να ξορκίσει τον καλικάντζαρο του καινούργιου της σπιτιού και μαζί μ' αυτόν κι αυτόν μέσα της.

Ποδηλάτισσα 

Ικανοποίηση

Στο ATM δεν αισθάνθηκε τύψεις ή δεύτερες σκέψεις. Έκανε την ανάληψη και τοποθέτησε τα χαρτονομίσματα στο πορτοφόλι. Πέρασε χαμογελώντας ειρωνικά μπροστά απ' το πολυκατάστημα σούπερ μάρκετ. Σήμερα δεν είχε αναζήτηση προσφορών. Δεν είχε φτηνές λύσεις. Το χριστουγεννιάτικο δώρο θα ήταν ακριβό και προσεκτικά επιλεγμένο. Το χριστουγεννιάτικο δώρο θα ήταν τέλειο. Μπήκε σε καταστήματα που δεν είχε ξαναπάει ποτέ. Οι πωλητές ήταν ευγενικοί, τον φρόντιζαν με ενδιαφέρον και υπομονή, σε μια μάλιστα περίπτωση τον κέρασαν και εσπρέσο. Στο τέλος αγόρασε ένα καταπληκτικό πράσινο φόρεμα - υπέροχο κομμάτι, θα την κατασυγκινήσει είναι σίγουρο, είπε η υπάλληλος. Το βράδυ φόρεσε το φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο και το καλό μαύρο παλτό. Γυάλισε τα παπούτσια και ξεκίνησε. Στον δρόμο νόμιζε ότι έτριζε. Καθαριότητα, χάρη, κομψότητα. Κάθε τόσο κοιτούσε τη σακούλα στο δεξί του χέρι. Ικανοποίηση. Ένα ατόφιο αίσθημα ικανοποίησης γέμιζε τα μέσα του. Σαν το γκολ στο Γ-2 στο τελευταίο λεπτό του διαλείμματος. Σαν το πρώτο μακροβούτι της χρονιάς μέσα Μαΐου. Στάθηκε στην πόρτα της και χτύπησε το κουδούνι. Ακούστηκε ένα μακρινό ποιος είναι (αντρική φωνή 100%) και ένα πνιχτό σσςς. Ύστερα αισθάνθηκε πως κάποιος καθόταν πίσω απ' την πόρτα. Δεν έγινε τίποτα. Ξαναχτύπησε κουδούνι και περίμενε. «Υπέροχο κομμάτι, θα την κατασυγκινήσει είναι σίγουρο». Περίμενε. Δεν έγινε τίποτα.

το βυτίο

Η νεογλώσσα και ο Λόγος

Μια σύγχρονη νεογλώσσα κενολογεί αδιάκοπα για τη σωτηρία. Η λέξη σέρνεται στα πεζοδρόμια του δημόσιου διαλόγου. Όλα όσα ξέραμε, τα ξεχνούμε, για να γίνουμε πιστοί υπήκοοι ενός νέου πολιτεύματος, της νέας εποχής. Εδώ η πολιτική υποτάσσεται στην οικονομία. Και η οικονομία σε αριθμούς. Η «σωτηρία» και η «επιτυχία» εναλλάξ περιγράφουν το σακάτεμα της ζωής ενός ολόκληρου λαού.

Στα ίδια θέματα αναφέρεται και η θεολογία. Στο καινό μήνυμα του Ευαγγελίου, «γεννάται ημίν σήμερον σωτήρ». Τον συναντούμε στη φάτνη, άστεγο και ανέστιο.

Αυτόν που όντας άχρονος Θεός έγινε εν χρόνω άνθρωπος, και φίλιωσε η αιωνιότητα με την Ιστορία.

Αυτόν που ήταν Λόγος και έγινε σάρκα, για να συνταιριάξει τον νου με το κορμί και την καρδιά.

Αυτόν που μίσησε τους φαρισαίους, αγάπησε τους απόκληρους, σταυρώθηκε ως αναρχικός επαναστάτης.

Αυτόν που δεν ζήτησε ξένες θυσίες για τη σωτηρία, αλλά θυσιάστηκε ο ίδιος, λύτρο αντί πολλών.

Αυτόν που με τον θάνατό του πάτησε τον θάνατο.

Μιας άλλης τάξης Οικονομία, μιας άλλης τάξης Σωτηρία. Χριστός εσαρκώθη και ζωή πολιτεύεται.

Ενάντια στη σύγχρονη φενάκη και αλογία μιας χαμοζωής, σκυφτής ζωής, γιορτάζουμε τη συνάντηση με τον υπέρ λόγον Λόγο.

«Θεός επί γης, υψώθητε»!

Εύη Βουλγαράκη - Πισίνα

Ο Ήχος του Ανέμου

Η μαγική μου σφαίρα

Έχω δυο μεγάλα κουτιά που αποθηκεύω τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, μπάλες, Αγιοβασίληδες, αστέρια. Ανάμεσά τους φυλάω και μια μπάλα παράταιρη: γυάλινη, ροζ, με γαλαζοπράσινα λουλούδια και λευκά φύλλα γύρω, βαμμένα στο χέρι με πλατιές πινελιές. Είναι παλιά, την πήρα φεύγοντας από το πατρικό μου τα πρώτα Χριστούγεννα που ήρθα στο δικό μου σπίτι. Δεν την κρεμάω όμως ποτέ στο δέντρο. Δεν ταιριάζουν τα χρώματά της με τα άλλα στολίδια, τα χρυσά και κόκκινα, μα πιο πολύ φοβάμαι μη μου σπάσει.

Μια φορά τον χρόνο, όταν βγάζω τα άλλα στολίδια απ' τα κουτιά τους, την κρατάω στο χέρι μου προσεκτικά και κοιτάζω μέσα στο θαμπό γυαλί της. Είμαι δέκα χρονών και μόλις έχω γυρίσει από το σχολείο. Ανοίγω την πόρτα και βλέπω το δέντρο που στόλιζε η μαμά μου, λιγνό με λίγα κλαδάκια γύρω που τους έβαζε επάνω βαμβάκι να μοιάζει με χιόνι. Βλέπω τον μεγάλο χάρτινο Άγιο Βασίλη που τον στερέωνε κάπου στη μέση, τις κλωστούλες ασημένιας βροχής που έριχνε γύρω. Τα φωτάκια του ήταν πολύχρωμα λουλουδάκια με πλαστικά πέταλα. Βλέπω κι εκείνη δίπλα να χαμογελάει με τη δική μου έκπληξη.

Κρατάω την ανάσα μου να κρατήσει αυτή η στιγμή μια στάλα ακόμη, αλλά το γυαλί της μπάλας θαμπώνει πάλι.

Ιφιμέδεια http://www.iphimedea.blogspot.gr/

media vox

Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον // στο απέναντι παράθυρο // τρεις αγγέλους. Τους ζωγραφίζει ο Αντρέι Ρουμπλιώφ. Τους φιλοξενεί με φωτοστέφανο ο Ταρκόφσκι. Τραγουδά μαζί τους. Καταβασίες ιαμβικές. // την Ὠδὴ θ'.

Αχ! να γινόμουνα λουλούδι

και πεταλούδα για μια μέρα,

ελεύθερος σαν το σπουργίτη

να με σκοτώνουν στον αγέρα.[1]

// κάτω ο δρόμος φωνάζει κόκκινος // ἐξ ὄρους ὁ αἰνετὸς κατασκίου δασέος ἦλθες στη γειτονιά των ξένων // εκεί μόνο εκεί ανοίγουν τις πόρτες // πρὸς φῶς // ἐκ νυκτὸς // εγώ, εσύ, εμείς, αυτοί ή μήπως εγώ, εσύ, εμείς, αυτοί; // επιδοτούμενα ιδεολογήματα // ανεπίδοτες ελπίδες // με χρυσόσκονη αποκοιμίζουν τον φόβο // με τηλεκατευθυνόμενες ευχές. // Παπαδιαμάντης σε συσκευασία δώρου - για παιδιά // για τα παιδιά πᾶσα ἡ γῆ // καὶ ἐν εὐφροσύνῃ // ταξίδι μακρυνό εντός // τὸ σπήλαιον // του πλοίου είναι η σκιά ή του λιμανιού; // φθαρμένες σκιές // ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος // χρόνια πολλά ή καλές γιορτές; //πυρὸς ἀπειλὴν // ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς // είναι Χριστούγεννα ή media vox;

[1] στίχοι του Ξ. Φιλέρη

ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ 

συνεχίζεται...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL