Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια που υπό την επίκληση της απειλής Όπλων Μαζικής Καταστροφής οι ΗΠΑ ετοιμάζουν επέμβαση σε χώρα της Μέσης Ανατολής - στη Συρία. Η χρήση τους διαψεύδεται από το καθεστώς Άσαντ, μια διάψευση που γίνεται πειστική κυρίως γιατί δεν μοιάζει να είχε κανένα νόημα να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα, που θα προκαλούσαν διεθνή κατακραυγή, τη στιγμή που έμοιαζε να κερδίζει τον εμφύλιο πόλεμο.
Αν και η υποκρισία και τα δύο μέτρα και σταθμά είναι πάγια εργαλεία της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε τα εξής:
1. Τον Μάιο που μας πέρασε επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (με επικεφαλής την γνωστή μας από την Γιουγκοσλαβία Κάρλα Ντελ Πόντε) κατέληξε στο συμπέρασμα πως αν είχε γίνει χρήση του αερίου Σαρίν, αυτή προερχόταν από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης . Η επιτροπή αυτή συγκροτήθηκε ύστερα από τις καταγγελίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ για χρήση χημικών όπλων από τον Συριακό στρατό, σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για επέμβαση στην Συρία ήδη από τον περασμένο Απρίλιο (οι πρώτες σχετικές νύξεις μέσω των ΜΜΕ των ΗΠΑ ξεκινούν από πέρυσι μάλιστα). Το ότι ο Ομπάμα είχε προαναγγείλει την αντίδραση των ΗΠΑ σε περίπτωση χρήσης χημικών όπλων από το καθεστώς την ίδια περίοδο θα μπορούσε να θεωρηθεί μέχρι και προαναγγελία της σημερινής "ανακάλυψής", αλλά πάντως κάνει ακόμα πιο παράλογο το ενδεχόμενο εντολής χρήσης Σαρίν από τον Άσαντ, σε έναν εμφύλιο που κέρδιζε...
2. Οι ισχυρισμοί για χρήση του αερίου από το Συριακό καθεστώς, τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από τη Γαλλία, βασίζονται σε "απόρρητες" πηγές, οι οποίες δεν είναι συνεπώς δυνατόν να επιβεβαιωθούν ανεξάρτητα. Η ομάδα εμπειρογνωμώνων του ΟΗΕ που έχει πάει εκεί, αξίζει να σημειώσουμε πως δεν έχει εντολή να διερευνήσει ποια πλευρά χρησιμοποίησε τα χημικά όπλα, απλά να διαπιστώσει αν έχουν χρησιμοποιηθεί και ποια.
3. Όταν ο Αμερικανός πρόεδρος ισχυρίζεται πως η χρήση των χημικών στον Συριακό εμφύλιο αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, δεν συνοδεύει τον ισχυρισμό του με κανένα λογικό επιχείρημα. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς πως ακόμα και αν το καθεστώς Άσαντ έκανε χρήση χημικών όπλων εναντίον των εσωτερικών αντιπάλων του, αυτό θα αύξανε την πιθανότητα να το κάνει και εναντίον των γειτόνων του (ή πολύ περισσότερο εναντίον των ΗΠΑ).
4. Ο πιο κραυγαλέος ισχυρισμός όμως είναι πως η χρήση των χημικών "γελοιοποιεί το διεθνές δίκαιο", ιδίως όταν αυτός προέρχεται από τις ΗΠΑ. Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στο Βιετνάμ και στη χρήση του Agent Orange, από τον Αμερικανικό στρατό. Ήδη το 2004 στην Σφαγή της Φαλούτζα στο Ιράκ, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ευρύτατα εναντίον του πληθυσμού μια απαγορευμένη "ενισχυμένη" εκδοχή του Ναπάλμ, αλλά και λευκό φώσφορο, εναντίον της Ιρακινής Αντίστασης και του πληθυσμού της Φαλούτζα (και άλλων στόχων στο Ιράκ). Παράλληλα το Ισραήλ είχε χρησιμοποιήσει σύμφωνα με καταγγελίες της Λιβανέζικης κυβέρνησης λευκό φώσφορο κατά την διάρκεια της επίθεσης εναντίον του Λιβάνου το 2006, αλλά και εναντίον αμάχων στη Γάζα σύμφωνα με οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και τον ίδιο τον ΟΗΕ - χωρίς φυσικά καμί ααντίδραση από τις ΗΠΑ...
Η εμπειρία του Ιράκ και της τεράστιας επιχείρησης εξαπάτησης της κοινής γνώμης της Δύσης και ειδικά των ΗΠΑ, με την απειλή των - ανύπαρκτων τελικά - όπλων μαζικής καταστροφής, έχει κάνει πολύ δύσκολη την "πώληση" της επίθεσης στη Συρία στην κοινή γνώμη. Ήδη η Βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την υπό δημιουργία "συμμαχία των προθύμων" μετά από την απόφαση του κοινοβουλίου της, ενώ στις ΗΠΑ και στη Γαλλία, μεγάλες πλειοψηφίες πολιτών είναι κατά της επέμβασης, όπως και σε όλο τον κόσμο. Παρότι κάποιου είδους επίθεση μοιάζει αναπόφευκτη (και κάθε είδους επίθεση μπορεί να προκαλέσει χαοτικές αλυσωτές αντιδράσεις στην ευρύτερη περιοχή), φαίνεται πως η πολεμική εμπλοκή θα περιοριστεί σε μικρή σχετικά κλίμακα: ο πόλεμος πια εναντίον αλλεπάλληλων χωρών της Μέσης Ανατολής έχει χάσει την υποστήριξη των πληθυσμών και έχει πια μεγάλο πολιτικό κόστος...
