Γ.Δαράτος - Βρυξέλλες
Μινιμαλιστική ήταν η πρώτη προσέγγιση των ευρωπαϊκών προβλημάτων από την νέα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Με άλλα λόγια, η Κα Μέρκελ δήλωσε ότι η κυβέρνηση της θα ακολουθήσει τις ίδιες νεοφιλελεύθερες συνταγές λιτότητας που ήδη έχει επιβάλει σ ολόκληρη την Ευρώπη με πρώτα θύματα τους την Ελλάδα την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία. Σε ποιο βαθμό λέει την αλήθεια η Κα Μέρκελ, που σχεδιάζει τη σύσταση κυβέρνησης συνασπισμού με τους σοσιαλδημοκράτες; Μπορούν οι σοσιαλδημοκράτες να την κάνουν ν αλλάξει ρότα και να ρίξει στο μείγμα λιτότητας και μερικές σταγόνες ανάπτυξης; Το κλίμα που επικρατεί στο Βερολίνο δεν είναι το ίδιο με αυτό των Βρυξελλών. Στην βελγική πρωτεύουσα πιστεύουν η μάλλον θέλουν να ελπίζουν ότι η νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα είναι περισσότερο προσανατολισμένη προς την Ευρώπη. Τι σημαίνει αυτό; ‘Ενας γνωστότατος Χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής, ο Έλμαρ Μπρουκ δήλωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος της περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρώπη έχει πλέον γίνει. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι διαρθρωτικές αλλαγές για να γίνει πιο ανταγωνιστική. Χρειαζόμαστε πρωτοβουλίες με στόχο την ανάπτυξη, τόνισε ο ίδιος. Ο πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών στο Ευρ. Κοινοβούλιο Χάννες Σβόμποντα έκανε έκκληση στο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της πατρίδας του να δείξει υπευθυνότητα και να πάρει μέρος σ έναν μεγάλο (κυβερνητικό) Συνασπισμό. Με όλους τους πολιτικούς κινδύνους που φυσικά θα διατρέξει, αν θυμηθούμε ότι η Κα Μέρκελ στον προηγούμενο Μεγάλο Συνασπισμό είχε ρουφήξει κυριολεκτικά το αίμα (σ.σ. τους ψηφοφόρους) του κόμματος αυτού. Ίδωμεν.
Πρέπει πάντως να γνωρίζουμε ότι τους επόμενους μήνες διακυβεύονται πολλά πράγματα –ερήμην της εξάμηνης Ελληνικής προεδρίας- στην Κοινότητα όπως η πρόοδος προς την τραπεζική ενοποίηση κι ακόμη οι νέοι χειρισμοί για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Νότιο Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα, θέματα που μόνο μια κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού με άνετη πλειοψηφία θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει. Έτσι, μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη, πιθανόν, ελαστικότητα του Βερολίνου στην αντιμετώπιση της κρίσης στο Νότο. Ίσως σ αυτή την οριακή αλλαγή της γερμανικής πολιτικής παίξουν ρόλο και τα πρόσωπα που θα επιλεγούν για υπουργοί, όπως λ.χ. ο πολύ πιο ευέλικτος πολιτικά εκπρόσωπος της Γερμανίας στην ΕΚΤ κ. Άσμουσεν, με τον οποίο συναντήθηκε, πρόσφατα ο κ.Τσίπρας από τον κ.Σόιμπλε, ο οποίος έπαιξε πλέον το ρόλο του μαντρόσκυλου που φοβούνται οι μνημονιακές χώρες και έχει εξαντλήσει τα διαπραγματευτικά του περιθώρια. Η κα Μέρκελ δεν είναι κάποια μεγάλη οραματιστής για την Ευρώπη, αρέσκεται στις μικροκομπίνες που της προσφέρουν λύσεις της στιγμής, έτοιμη να οπισθοχωρήσει για να μπορέσει να πάρει μεγαλύτερη φόρα για να κάνει το αντίθετο από αυτό που όλοι, αρχικά, φαντάζονταν ότι θα έκανε. Όλοι εδώ στις Βρυξέλλες θυμούνται τις παλινωδίες της στην αντιμετώπιση της Ελληνικής κρίσης που κόστισε, εξαιτίας της, μια περιουσία στην Ευρώπη χωρίς να συνυπολογισθεί το πολιτικό κόστος της αδράνειας της: "Πολύ λίγο, πολύ αργά…" ειπώθηκε για τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα πριν από 2 χρόνια. Αυτή τη φράση κανένας εδώ δεν την έχει ξεχάσει. Δεν πρέπει να τρέφουμε τρελές ελπίδες με την Κα Μέρκελ στο τιμόνι της Ευρώπης. Την ώρα που αυτή έχει ανάγκη από ένα νέο ξεκίνημα με ένα ενθουσιώδες ενοποιητικό σχέδιο καλόν είναι να μην υπολογίζει κανείς στην Κα Μέρκελ. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για την Ευρώπη.
