Βιάστηκαν και εκτέθηκαν εκείνοι που σε διάφορα ΜΜΕ έσπευσαν την περασμένη Κυριακή, όταν
ολοκληρώθηκε η μεγάλη ανατροπή στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα με την άνετη επικράτηση του αουτσάιντερ, του υποψηφίου της αριστερής πτέρυγας του κόμματος Μπενουά Αμόν, να ισχυριστούν ότι, "θα έλθει πέμπτος" στον πρώτο γύρο των προεδρικών στα τέλη Απριλίου. Ήδη οι αριθμοί τούς διαψεύδουν.
Η υποψηφιότητα Αμόν αποκτά μέρα με τη μέρα όλο και μεγαλύτερη δυναμική: έχει άνοδο 14 μονάδων, ενώ στους ψηφοφόρους της Αριστεράς ξεπέρασε ήδη τον Μελανσόν (υποψήφιο της "Ανυπότακτης Γαλλίας") με 55% και αύξηση 22 μονάδων.
Σήμερα ο Αμόν αναμένεται να κηρύξει επισήμως την έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας με μια μεγάλη συγκέντρωση σε κεντρική αίθουσα στο Παρίσι. Στόχος του υποψηφίου, όπως άλλωστε δήλωσε και την περασμένη Κυριακή, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και παράλληλα η οικοδόμηση συμμαχιών με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και τους Οικολόγους.
Πάντως, μπορεί ο εσωκομματικός αντίπαλός του, πρώην πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς να ομνύει στην ενότητα (αναμένοντας φυσικά να πάρει τη ρεβάνς από την ταπεινωτική του ήττα), ωστόσο θεωρείται βέβαιο ότι την αποχώρησή τους από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τη στήριξή τους στον "ανεξάρτητο" υποψήφιο, πρώην υπουργό Οικονομικών, πρώην τραπεζίτη, Εμανουέλ Μακρόν θα κάνουν ορισμένοι βουλευτές του κόμματος. Κάποιοι άλλωστε ουδέποτε έκρυψαν τη συμπάθειά τους στο πρόσωπό του. Όπως κάνει εδώ και μήνες, εκθειάζοντας τα... χαρίσματά του, η υπουργός Οικολογίας, ατυχήσασα υποψήφια έναντι του Σαρκοζί το 2007, Σεγκολέν Ρουαγιάλ.
Οι αναμενόμενες αποχωρήσεις πάντως θα ξεκαθαρίσουν το εσωκομματικό πεδίο και μάλλον θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, "ενισχύοντας" το προφίλ του Αμόν. Και αυτό γιατί ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν ενδιαφέρεται για τους... βαρώνους του κόμματος, αλλά στοχεύει να διευρύνει την εκλογική βάση του σε τμήματα της κοινωνίας (υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς, νέους, κ.ά.) από τα οποία τα έχει αποξενώσει η πολιτική των κυβερνήσεων Ολάντ και Βαλς.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Αμόν έκανε την έκπληξη στην εσωκομματική διαδικασία προτείνοντας μέτρα με κοινωνική "κρουστικότητα", όπως το καθολικό εισόδημα για όλους, η κατάργηση του νόμου για τα εργασιακά (που προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις), η μείωση του χρόνου εργασίας, κ.ά. Προτείνοντας, με λίγα λόγια, ένα "επιθυμητό μέλλον", ένα μέλλον που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών στη βάση των αξιών της κοινωνικής δικαιοσύνης, της συνοχής, της ισότητας χωρίς διακρίσεις.
Ήδη έχει κερδίσει το πρώτο κομμάτι του μεγάλου του στοιχήματος διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες του... ρεαλισμού. Από σήμερα ξεκινά την πιο δύσκολη φάση: εκείνη της επικράτησης στον αγώνα για το ύπατο αξίωμα. Για να αποκτήσει η Γαλλία αριστερό πρόεδρο, αλλάζοντας τα δεδομένα της χώρας και της Ευρώπης.
