Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
14.5°C18.7°C
2 BF 61%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
12.4°C18.0°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
13.7°C16.0°C
2 BF 65%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
16 °C
14.3°C18.0°C
0 BF 57%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.7°C15.7°C
1 BF 69%
Ιστορίες Αλληλεγγύης ενάντια στην επισιτιστική κρίση σε Μιλάνο και Μαδρίτη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ιστορίες Αλληλεγγύης ενάντια στην επισιτιστική κρίση σε Μιλάνο και Μαδρίτη

Συνεντεύξεις στον Αργύρη Παναγόπουλο

Στο Μιλάνο και τη Μαδρίτη κάποιοι προσπαθούν να στηρίξουν την κοινωνία στα πόδια της μετά τη σφαγή που προκάλεσαν ο κορωνοϊός και η νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Η 57χρονη Τζούλια Φιορούτσι μετέτρεψε το εστιατόριό της σε κέντρο συγκέντρωσης τροφίμων για τα δίκτυα αλληλεγγύης, ο 35χρονος βιοτέχνης Τζόναθαν Κιέζα στηρίζει ως εθελοντής μια από τις «Ταξιαρχίες» αλληλεγγύης στην οικονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας, που βλέπει την φτωχοποίηση να εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς, ενώ στη Μαδρίτη ο 20χρονος Μιγκέλ Πινέιρο δίνει τη μάχη του να αλλάξει τον κόσμο εδώ και τώρα μαζί με όσους έχουν ανάγκη.

Οι ιστορίες των τριών πρωταγωνιστών των δομών αλληλεγγύης του Μιλάνου και της Μαδρίτης, που μιλούν σήμερα στην «Αυγή», αποτελούν μαρτυρία των κοινών αγώνων που τους συνδέουν με όσους ακτιβιστές απάντησαν και στην Ελλάδα με την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση τα χρόνια της κρίσης ή που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη τους στις υπάρχουσες δομές αλληλεγγύης.

ΤΖΟΥΛΙΑ ΦΙΟΡΟΥΤΣΙ, ιδιοκτήτρια εστιατορίου «Κρόνο» - Μιλάνο:

Πρέπει να στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη

Όταν ξεκίνησε το lockdown και κλείσαμε τις οικονομικές δραστηριότητες και περιχαρακώσαμε την κοινωνική μας ζωή, αναδείχθηκαν όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζαν από πριν και που αμβλύνθηκαν για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Σκεφθήκαμε λοιπόν να θέσουμε στη διάθεση συλλογικοτήτων το κλειστό πλέον εστιατόριο για να στηρίξουμε με τρόφιμα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και να δώσουμε την ψυχή μας.

Το εστιατόριο «Κρόνο» είναι στην πανεπιστημιούπολη κοντά στο κέντρο και απευθυνθήκαμε στις φοιτητικές και νεανικές συλλογικότητες της περιοχής μας και στην κοινωνία των πολιτών για να συγκεντρώσουμε και να διανείμουμε τρόφιμα.

Αρχίσαμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα έξω από τα σούπερ μάρκετ και είδαμε ότι ο κόσμος ανταποκρινόταν και μας στήριξε. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι πάρα πολλά νέα παιδιά ήρθαν να μας βοηθήσουν στη συγκέντρωση και τη διανομή, πολλές φορές με μηχανάκια.

Με τη βοήθεια της ΜΚΟ Emergency και του Δήμου του Μιλάνου δημιουργήσαμε ένα πραγματικό δίκτυο σε όλη την πόλη, με κάθε συνοικία να δημιουργεί μια δική της ταξιαρχία εθελοντών. Τη δική μας την ονομάσαμε «Ταξιαρχία Ομίχλη» δίνοντας το όνομα στην τοπική διάλεκτο του Μιλάνου φτιάχνοντας την «Μπριγκάτα Τσιγκέρα».

Μέσα στην πανδημία πολλοί γονείς υπέγραψαν τις εξουσιοδοτήσεις για να έρχονται οι ανήλικοι μαθητές να βοηθούν στη συγκέντρωση των τροφίμων έξω από τα σούπερ μάρκετ και την κατανομή τους μέσα στο εστιατόριο, που είχε μετατραπεί σε μια τράπεζα τροφίμων. Μέσα σε λίγες ημέρες πολλοί σύλλογοι και οργανώσεις της περιοχής άνοιξαν τα γραφεία τους και συγκεντρώναμε όλοι μας τρόφιμα.

Στο εστιατόριο βάλαμε και δύο παιδιά με κομπιούτερ για να απαντούν στο τηλέφωνο και να έχουν την επικοινωνία με όσους ζητούσαν στήριξη, ενώ άλλα παιδιά, μαθητές και φοιτητές ετοίμαζαν τις σακούλες με τα τρόφιμα μακράς διαρκείας. Μετά οι μεγαλύτεροι έκαναν τη διανομή με μηχανάκια ή με τα αυτοκίνητα.

Αποδείξαμε ότι το Μιλάνο είναι μια αλληλέγγυα πόλη και ότι όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν μια κοινωνική χρησιμότητα και να μην ζούμε με τους μικροεγωισμούς μας. Αισθανθήκαμε μια ηθική ικανοποίηση να βλέπουμε πάνω στα τραπέζια του εστιατορίου μας να συγκεντρώνονται όλα τα τρόφιμα για τους συνανθρώπους μας. Το θέμα δεν είναι ιδεολογικό, αλλά ως δημοκρατικοί, προοδευτικοί και αριστεροί άνθρωποι πρέπει να στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Συνεργάστηκαν μαζί μας περίπου τριάντα νεαρά άτομα και καταφέραμε μέσα από το «Κρόνο» να στηρίξουμε σε ημερήσια βάση περίπου πενήντα οικογένειες, κυρίως αυτές που μένουν σε λαϊκές κατοικίες και τις πιο φτωχές περιοχές της συνοικίας μας.

Το lockdown τελειώνει, αλλά εμείς δεν θα αφήσουμε μόνους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Την πανδημία θα τη νικήσουμε με την αλληλεγγύη και σεβόμενοι τα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του ιού.

Στο Μιλάνο και τη Λομβαρδία η δεξιά Λέγκα μας διέλυσε την Υγεία, ιδιωτικοποίησε και έκλεισε νοσοκομεία και το πληρώσαμε πολύ ακριβά σε ανθρώπινες ζωές. Με την αλληλεγγύη μας δείξαμε ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν και άλλα παραδείγματα από τα κηρύγματα μίσους.

Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από αυτή την κρίση θα διαρκέσουν καιρό. Βλέπουμε και στο εστιατόριο ότι ο κόσμος είναι λίγο δύσπιστος να ξεκινήσει την παλιά κοινωνική του ζωή, παρ’ όλο που πολλοί επέστρεψαν στις εργασίες τους. Πρέπει να προσαρμοστούμε σε έναν νέο τρόπο ζωής και να ξεπεράσουμε τον φόβο από αυτό που ζήσαμε. Καταλάβαμε ότι πρέπει να συμβιώσουμε με τους δίπλα μας και να μην κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας.

Όλοι μας διερωτηθήκαμε γιατί συνέβη αυτή η καταστροφή στο Μιλάνο και τη Λομβαρδία και όχι για παράδειγμα στη Ρώμη, που είναι πολύ μεγαλύτερη και έχει πολύ περισσότερους τουρίστες και μετακινήσεις, ή στη Νάπολη ή κάπου αλλού; Στο Μιλάνο και τη Λομβαρδία είχαμε μια πολύ κακή διαχείριση της Υγείας από τη Λέγκα. Άφησαν τον κόσμο να πεθάνει στα σπίτια του διότι οι άρρωστοι έφθαναν στα νοσοκομεία ετοιμοθάνατοι. Διέλυσαν τις τοπικές δομές Υγείας και τους οικογενειακούς γιατρούς με αποτέλεσμα να χαθούν χιλιάδες ζωές.

ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΚΙΕΖΑ, εθελοντής «Ταξιαρχίας Ομίχλη» - Μιλάνο:

Νικήσαμε τον κορωνοϊό, θα νικήσουμε και τη φτώχεια

Μπροστά στην κοινωνική καταστροφή που προκαλούσε ο κορωνοϊός αρχίσαμε σε εθελοντική βάση να πηγαίνουμε τρόφιμα σε αυτούς που δεν μπορούσαν να βγουν από τα σπίτια τους, κυρίως σε ηλικιωμένους και άτομα ευπαθών ομάδων. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα σε κάθε συνοικία του Μιλάνου οργανώθηκαν αντίστοιχες ομάδες για να στηρίξουμε τους ανθρώπους μας. Η ΜΚΟ Emercency βοήθησε αρχικά στον συντονισμό όλων των ομάδων που πηγαίναμε και αγοράζαμε τρόφιμα για όσους δεν έπρεπε να βγουν από το σπίτι τους.

Οι γιατροί και η Emergency μας εκπαίδευσαν πώς θα πρέπει να πλησιάσουμε τους ανθρώπους την εποχή του κορωνοϊού και πώς θα προσέχουμε με τα μέτρα προστασίας. Σκεφτήκαμε και οργανώσαμε μια «Ταξιαρχία» σε κάθε συνοικία του Μιλάνου δίνοντας τα πλέον διαφορετικά ονόματα, ακόμη και ονόματα όπως «Αντίσταση», «Αντάρτες», διότι η ιστορία του Μιλάνου είναι η Αντίσταση και η Απελευθέρωση, και επειδή δεν θέλαμε να δίνουμε χαρακτήρα μόνο φιλανθρωπίας, αλλά κοινωνικής αλληλεγγύης.

Μπροστά τα μάτια μας ανακαλύψαμε ότι βρισκόμασταν μπροστά στην έκρηξη μιας επισιτιστικής κρίσης, διότι βλέπαμε καθημερινά διαρκώς και περισσότερους ανθρώπους να μην έχουν τα απαραίτητα τρόφιμα για να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Στο πλούσιο Μιλάνο και την πλούσια Λομβαρδία η πείνα αποτελεί σήμερα ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη στήριξη από τις κοινωνικές υπηρεσίες. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τις εργασίες τους και αυτοί που εργάζονταν σε αδήλωτες εργασίες βρέθηκαν χωρίς κανένα εισόδημα και χωρίς την παραμικρή κοινωνική στήριξη.

Αρχίσαμε να πολιορκούμε τα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία, τα καπνοπωλεία, όλα τα μέρη όπου συχνάζουν οι άνθρωποι και να ζητάμε τη στήριξή τους. Δημιουργήσαμε τηλεφωνικά κέντρα για να ερχόμαστε σε επαφή με όσους έχουν ανάγκη και όσους θέλουν να μας βοηθήσουν.

Ταυτόχρονα συνδεθήκαμε όλες τις άλλες συλλογικότητες που προσφέρουν υπηρεσίες στήριξης των ανθρώπων, όπως αυτών εναντίον των εξώσεων, της βοήθειας στους πρόσφυγες και μετανάστες, τους άνεργους, διότι καταλάβαμε ότι οι φτωχοί δέχονται ένα τεράστιο πλήγμα επειδή δεν έχουν πολλές φορές πρόσβαση σε υπηρεσίες ή συλλογικότητες που μπορούν να σταθούν δίπλα τους. Καταπολεμάμε τη φτώχεια και τον αποκλεισμό και δεν θέλουμε να αφήσουμε κανέναν μόνο του. Ιδιαίτερα ύστερα από αυτό που ζήσαμε στο Μιλάνο με την πανδημία.

Στη δική μου συνοικία σε ημερήσια βάση στηρίζουμε εβδομήντα με ογδόντα οικογένειες. Στο Μιλάνο τα δίκτυα που φτιάξαμε στηρίζουν καθημερινά με τρόφιμα χιλιάδες οικογένειες. Με το τέλος του lockdown εκπαιδεύουμε νέα άτομα, επειδή πολλοί επιστρέφουμε και στις δουλειές μας και έχουμε λιγότερο χρόνο στη διάθεσή μας.

Στη συνοικία μας έχουμε μονίμως περίπου εκατό άτομα που δραστηριοποιούνται σε βάρδιες στήριξης, εκ των οποίων περίπου σαράντα είναι οι πιο ενεργοί. Είμαι τριάντα πέντε ετών και είμαι ένας από τους μεγαλύτερους, διότι πάρα πολλοί νέοι και νέες έρχονται για να βοηθήσουν. Μας έκανε εκτύπωση η διάθεση των νέων ανθρώπων να φανούν χρήσιμοι στους άλλους.

Η βιτρίνα του Μιλάνου των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και του χρηματιστηρίου «δεν πουλάει» πια. Είχαμε χιλιάδες νεκρούς από τον ιό και οι ασθενείς πέθαιναν αβοήθητοι χωρίς έναν γιατρό ή την παραμικρή βοήθεια. Έχουμε μια πραγματική έκρηξη της φτώχειας κυρίως στις περιφερειακές συνοικίες της πόλης και τη μητροπολιτική περιοχή του Μιλάνου.

Χάθηκαν πάρα πολλές θέσεις εργασίας και πολλοί άνθρωποι, κυρίως νέοι, αναγκάζονται να εργάζονται για το τίποτα σε προσωρινές και μαύρες μορφές απασχόλησης. Μπορεί να νικήσουμε τον ιό, αλλά θα πρέπει να νικήσουμε και τη φτωχοποίηση και τη μιζέρια που καταδικάζουν τους ανθρώπους.

Χιλιάδες οικογένειες βρέθηκαν χωρίς το παραμικρό εισόδημα. Αυτή τη στιγμή παίζεται η επιβίωση πολλών ανθρώπων και η ίδια η επιβίωσή μας ως κοινωνίας ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν η αλληλεγγύη αποτελεί σημαντικό στοιχείο προσδιορισμού της κοινωνίας που θέλουμε.

Στο Μιλάνο δαπάνησαν 21 εκατ. στις εγκαταστάσεις της «Έκθεσης» για να φτιάξουν ένα νοσοκομείο που δέχθηκε μόλις 25 ασθενείς. Σε μια από τους πλουσιότερες πόλεις της Ευρώπη ιδιωτικοποίησαν την Υγεία και μας άφησαν να πεθαίνουμε αβοήθητους. Τα λεφτά υπάρχουν, και μάλιστα είναι πάρα πολλά, αλλά είναι για τους λίγους ή εάν όχι για τους ελάχιστους. Φτάσαμε έτσι να έχουμε στη Λομβαρδία το 70% των θυμάτων και των κρουσμάτων όλης της Ιταλίας.

Για τον λόγο αυτόν πολλοί από εμάς έχουμε την αίσθηση ότι με την αλληλεγγύη μας ξεκινήσαμε μια νέα «Αντίσταση» για να σώσουμε τους ανθρώπους μας, όπως οι αντάρτες απελευθέρωσαν το Μιλάνο και τη χώρα από το φασισμό. Στη Λομβαρδία ήρθαν γιατροί από την Κούβα, τη Ρωσία, την Αλβανία και άλλες χώρες για να μας βοηθήσουν. Σε αυτό μας οδήγησε η πολιτική του Σαλβίνι.

ΜΙΓΚΕΛ ΠΙΝΕΪΡΟ, εθελοντής στη Μαδρίτη:

Με τα δίκτυα αλληλεγγύης γινόμαστε... κοινωνία

Η πανδημία άλλαξε τη Μαδρίτη και όλους μας, διότι μαζί με τους χιλιάδες θανάτους είχαμε πολλά άτομα που δεν μπορούσαν να βγουν έξω να ψωνίσουν τρόφιμα ή έχασαν τις δουλειές και δεν έχουν κανένα οικογενειακό εισόδημα.

Στη συνοικία μας, τη Βαλθάρθα, φτιάξαμε μια ομάδα για να αγοράζει και να πηγαίνει τρόφιμα σε όσους δεν μπορούν να βγουν έξω και να συγκεντρώνουμε και να μοιράζομε τρόφιμα σε όσους δεν έχουν εισοδήματα ή έχουν ελάχιστα για να επιβιώσουν μόνοι τους. Δημιουργήσαμε ένα αυτοδιαχειριζόμενο δίκτυο τροφίμων στη Βαλθάρθα, όπου συμμετέχουμε πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι και πολλές από τις οικογένειες που δέχονται στήριξη.

Συγκεντρώνουμε τα τρόφιμα έξω από τα σούπερ μάρκετ, τις διάφορες οργανώσεις της συνοικίας μας, τα περιβόλια που έχουν πολλοί συνταξιούχοι ή σύλλογοι της γειτονιάς και από αγρότες της περιοχής της Μαδρίτης. Ο σύλλογος του συνοικιακού συμβουλίου μας αγοράζει για παράδειγμα τριακόσια κιλά οπωροκηπευτικά για να τα μοιράσουμε. Υπάρχει μεγάλη διάθεση στον κόσμο να σταθούμε όλοι όρθιοι στα πόδια μας.

Οι διαιτολόγοι μάς είπαν ποια τρόφιμα θα συγκεντρώνουμε και πώς θα τα διανέμουμε. Δεν έχουμε πολλά ψυγεία και για τον λόγο αυτόν συγκεντρώνουμε περισσότερο τρόφιμα μακράς διαρκείας. Το κρέας και τα οπωροκηπευτικά προσπαθούμε να τα μοιράσουμε αμέσως. Στηρίζουμε 190 οικογένειες. Σήμερα που είναι Κυριακή μοιράσαμε ήδη τρόφιμα σε 170 οικογένειες και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει.

Έχουμε μια γραμματεία που κρατάει τη λίστα με τις οικογένειες, που ελέγχουμε να βρίσκονται στη συνοικία μας, διαφορετικά τη στέλνουμε στο δίκτυο αλληλεγγύης της περιοχής όπου ζει, κρατάμε ένα κινητό για να τους ειδοποιούμε για τις βάρδιες στις οποίες θα συμμετέχει ο καθένας μας και τη σειρά της διανομής των τροφίμων. Η στήριξη υπολογίζεται με βάση τα άτομα που έχει η κάθε οικογένεια.

Δεν έχουμε καμία θεσμική βοήθεια, από τον δήμο ή την Περιφέρεια. Στην ομάδα τροφίμων, εκτός από τις οικογένειες, συμμετέχουμε περίπου εβδομήντα εθελοντές, που είμαστε οι περισσότεροι πολύ νέοι. Εγώ, που είμαι ένας από τους υπευθύνους, είμαι είκοσι ετών, ενώ έχουμε και πολλά παιδιά που πάνε ακόμη στο σχολείο. Μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε μέσα στις κρίσεις. Ίσως γι’ αυτό καταλάβαμε την αξία της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης για να μην αφήνουμε κανέναν μόνο του στη φτώχεια και τον αποκλεισμό του.

Άφησαν τους ηλικιωμένους να πεθαίνουν αβοήθητοι μέσα στα δημόσια και ιδιωτικοποιημένα γηροκομεία και νοσοκομεία. Αυτό το σύστημα δεν είναι συμβατό με τις ζωές μας. Δεν αρκεί η κριτική για να αλλάξουμε τα πράγματα. Άμα δεν το κάνω τώρα που είμαι είκοσι χρόνων, πότε θα αλλάξω τα πράγματα; Έχασα και τις λίγες ώρες διδασκαλίας που είχα ως μουσικός στήριξης σε ένα σχολείο. Γιατί πρέπει να μας κλείνουν διαρκώς τις πόρτες; Κανείς δεν πρέπει να μένει μόνος του. Με τα δίκτυα αλληλεγγύης γινόμαστε... κοινωνία. Είναι ντροπή για τους τοπικούς θεσμούς της Μαδρίτης, τον δήμο και την Περιφέρεια, να προσπαθεί να καπελώσει το δουλειά μας, διότι προσφέρουμε τις υπηρεσίες που θα έπρεπε να προσφέρουν αυτοί.

Μεγαλώσαμε μέσα στις περικοπές στο σχολείο όπου πηγαίναμε και τώρα είδαμε την καταστροφή που προκάλεσαν οι περικοπές στην Υγεία. Στη Μαδρίτη κάποιοι ζουν διαρκώς καλύτερα, αλλά οι περισσότεροι ζούμε διαρκώς χειρότερα. Η κυβέρνηση ψήφισε το ελάχιστο κοινωνικό - ζωτικό εισόδημα. Ο δρόμος όμως μου φαίνεται μακρύς και δύσκολος.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL