Του Αργύρη Παναγόπουλου
Η Ούμπρια μετά από 50 χρόνια πέρασε στη δεξιά και την ακροδεξιά του Σαλβνίνι, της Μελόνι και του Μπερλουσκόνι που κέρδισαν τις περιφερειακές εκλογές. Η «κόκκινη Ούμπρια» δεν υπάρχει πια, όπως δεν υπάρχει εδώ και χρόνια η «κόκκινη Περούτζια». O φόβος της ήττας άρχισε να κυριεύει το Δημοκρατικό Κόμμα και για τις επικείμενες περιφερειακές εκλογές στην «κόκκινη» Εμίλια Ρομάνια, την οποία πολιορκεί η Λέγκα δεδομένου ότι ελέγχει ήδη πολλούς μεγάλους δήμους της με εξαίρεση μέχρι στιγμής τη Μπολόνια.
H δεξιά και η ακροδεξιά συνέτριψαν στην κυριολεξία την κεντροαριστερά και το Κίνημα Πέντε Αστέρων με μια διαφορά που πλησιάζει το 20%. Για το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν υπάρχει ούτε το άλλοθι της αποχής, αφού η συμμετοχή εκτινάχθηκε κατά 8% για να φθάσει στο 64,66% σε σχέση με τις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές.
Η Τασέι εκλέγεται πρόεδρος της περιφέρειας με το 57,4%, ενώ ο «κυβερνητικός» Μπιανκόνι φθάνει μόλις στο 37,5%. Η Λέγκα του Σαλβίνι είναι πρώτο κόμμα με 37% στην πρώην «κόκκινη» Ούμπρια, οι φασίστες Αδελφοί της Ιταλίας φθάνουν στο 10,4% και η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι στο 5,5%. Από την άλλη πλευρά το Δημοκρατικό Κόμμα υποχωρεί στο 22,3% χάνοντας «μόλις» 10.000 ψήφους, ενώ το Κίνημα Πέντε Αστέρων κατέρρευσε στο 7,4% χάνοντας περίπου τους μισούς από τους ψήφους που είχαν πάρει στις ευρωεκλογές πριν από τέσσερις μήνες για να μην αναφερθούμε στην κατάρρευσή του σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές. Τα δύο αριστερά και οικολογικά ψηφοδέλτια που στήριξαν τον Μπιανκόνι πήραν 1,6% και 1,4% αντιστοίχως. Το σεκταριστικό Κομμουνιστικό Κόμμα πήρε 1% και το επίσης σεκταριστικό ψηφοδέλτιο του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της «Εξουσίας στο Λαό» 0,9%.
Οι πρώτες περιφερειακές εκλογές πραγματοποιήθηκαν το 1970 και από τότε η Ούμπρια είχε μια τοπική κυβέρνηση που ανήκε στο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCI) και στους μετέπειτα απογόνους και κληρονόμους της ένδοξης ιστορίας του, από το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και τους Δημοκράτες της Αριστεράς έως το Δημοκρατικό Κόμμα. Μετά από 50 σχεδόν χρόνια η Ούμπρια ανήκει στο Σαλβίνι , τη Μελόνι και τον Μπερλουσκόνι εκλέγοντας για πρόεδρο της περιφέρειας μια γερουσιαστή της Λέγκας. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν πλήρωσε την διάσπαση του Ρέντσι αλλά τα σκάνδαλά του στον τομέα της Υγείας, την αδιαφάνεια και τη διαπλοκή του. Οι προοδευτικοί ψηφοφόροι ορθώς δεν συγχώρησαν τις πελατειακές σχέσεις και τους διορισμούς ημετέρων στον τομέα της Υγείας και το γεγονός ότι η πρώην πρόεδρος της περιφέρειας και ηγετικό στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος Μαρίνι βρέθηκε στο στόχαστρο των δικαστικών αρχών εδώ και ένα τρίμηνο.
Ο Σαλβίνι και η Μελόνι ζήτησαν την παραίτηση της κυβέρνησης Κόντε, ενώ ο ίδιος τους απάντησε με ένα τραγούδι του Μοντούνιο: «Έχω τον ήλιο, τον ουρανό και τη θάλασσα». «Θα ήταν ένα λάθος να διακόψουμε την κυβερνητική εμπειρία για μια περιφέρεια που έχει το 2% του εθνικού πληθυσμού», συμπλήρωσε ο Κόντε. Για το Σαλβίνι «ένας πρωθυπουργός που λέει ότι η ψήφος της Ούμπρια βαραίνει λίγο ή καθόλου, όσο και αυτή του Λέτσε, είναι ένα ανθρωπάκι».
Ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος Νικόλα Τζινγκαρέτι δήλωσε ότι το αποτέλεσμα αποτελεί την κληρονομία που του άφησε ο Ματέο Ρέντσι, υπογραμμίζοντας ότι το αρνητικό αποτέλεσμα δεν θέτει σε αμφισβήτηση τη συμμαχία του Δημοκρατικού Κόμματος και του Κινήματος Πέντε Αστέρων στην κυβέρνηση ή στις περιφέρειες που θα κατεβούν μαζί στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν από το Δεκέμβριο του 2019 έως το φθινόπωρο του 2020.
Για το Κ5Α «η εμπειρία της συνεργασίας με το ΔΚ απέτυχε, εμείς πρέπει να αποτελέσουμε τον τρίτο πόλο, ανάμεσα στους άλλους δύο». Ο Τζινγκαρέτι εκτιμά ότι «δεν βοήθησε το χάος και οι πολεμικές για τον προϋπολογισμό» στοχεύοντας κατευθείαν εναντίον του Ρέντσι για τις δηλώσεις του σχετικά με τον προϋπολογισμό, ενώ οι «ρετσιάνοι» παραμένουν οργισμένοι από τον αποκλεισμό του Ρέντσι από τη συνάντηση σε μια πόλη της Ούμπρια μεταξύ του Κόντε, του Τζινγκαρέτι, του Ντι Μάιο και του Σπεράντζα.
«Καταφέραμε μια ιστορική νίκη», τόνισε ο Σαλβίνι, ενώ ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ταγιάνι υπογράμμισε ότι «οι Ιταλοί θέλουν μια κεντροδεξιά κυβέρνηση».
