«Δίνουμε, όπως είπε και ο κ. Δρίτσας, μια ευκαιρία για να ξανασκεφτεί η κυβέρνηση το πάγωμα της διαδικασίας για τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ , τουλάχιστον για όσο καιρό απαιτηθεί. Θα πρέπει πρώτα να διευκρινισθούν κάποια πάρα πολύ σοβαρά πράγματα», τόνισε ο Νίκος Βούτσης μιλώντας στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.
Ο ίδιος πρόσθεσε μεταξύ άλλων ότι «η αμοιβαιότητα στην οποία αναφερόμαστε είναι προφανές πως θα μπορούσε να έχει ένα στοιχείο το οποίο δεν έχει για τη χώρα μας, δηλαδή, να είναι αμοιβαίες διευκολύνσεις αμυντικού χαρακτήρα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη χώρα, -δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα, από που ως που- ή να έχει κάτι άλλο, δηλαδή, τις ρητές εγγυήσεις και τις έμπρακτες αποδείξεις μιας πολιτικής που θα καθιστά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ακόμη πιο ισχυρά στην προφύλαξή τους, στην υπεράσπισή τους στην περιοχή, όπως βεβαίως και τη θέση της χώρας για να μην βρίσκεται σε μια επικινδυνότητα»
«Η επίσπευση για να γίνει συζήτηση και να ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή αυτή η συμφωνία, η οποία βαθαίνει και η οποία υπό άλλες συνθήκες ή αν διαμορφωθούν άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι ένα πλαίσιο μιας εμβάθυνσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, είναι λάθος», τόνισε ολοκληρώνοντας ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ.
Ο ίδιος δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «από την πλευρά της Αμερικής υπάρχει αυτή η "διπλή και τριπλή γλώσσα", κατ' ελάχιστο αποκρυπτόμενη, ούτε καν διπλωματικά, με ενέργειες οι οποίες γίνονται στην περιοχή, που με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο δυναμιτίζουν καταστάσεις, όπως π.χ. η δολοφονία του κορυφαίου στελέχους του Ιράν, στην οποία αναφερθήκαμε προηγούμενα εδώ.
Αναλυτικά η ομιλία του Ν.Βούτση
Είπε κάτι, η κα Μπακογιάννη, και θα ήθελα πράγματι να διευκρινίσω, απολύτως, τις απόψεις μας εδώ και ύστερα και στην Ολομέλεια. Μας δίνει την ευκαιρία λοιπόν να είναι πάρα πολύ σαφής. Η γνώμη μου είναι ότι, η επιφύλαξη την οποία διατυπώνετε έχει αρνητικό πρόσημο.
Δίνουμε, όπως είπε και ο κ. Δρίτσας, μια ευκαιρία για να ξανασκεφτεί η κυβέρνηση το πάγωμα της διαδικασίας για τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ , τουλάχιστον για όσο καιρό απαιτηθεί. Θα πρέπει πρώτα να διευκρινισθούν κάποια πάρα πολύ σοβαρά πράγματα.
Η αμοιβαιότητα στην οποία αναφερόμαστε είναι προφανές πως θα μπορούσε να έχει ένα στοιχείο το οποίο δεν έχει για τη χώρα μας, δηλαδή, να είναι αμοιβαίες διευκολύνσεις αμυντικού χαρακτήρα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη χώρα, -δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο θέμα, από που ως που- ή να έχει κάτι άλλο, δηλαδή, τις ρητές εγγυήσεις και τις έμπρακτες αποδείξεις μιας πολιτικής που θα καθιστά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ακόμη πιο ισχυρά στην προφύλαξή τους, στην υπεράσπισή τους στην περιοχή, όπως βεβαίως και τη θέση της χώρας για να μην βρίσκεται σε μια επικινδυνότητα.
Είδαμε πως ευτυχώς περάσαμε αρκετά χρόνια που γινόταν και τρομοκρατικές ενέργειες στην υπόλοιπη Ευρώπη, που στη χώρα μας, ακριβώς επειδή σε τελευταία ανάλυση παρότι υπήρξαν στοιχεία μερικής εμπλοκής, δεν υπήρχε ευθεία εμπλοκή της χώρας μας σε όλους τους πολέμους που έγιναν στην περιοχή μας.
Άρα, λοιπόν, η υποστήριξη της σταθερότητας της χώρας, της μη εμπλοκής της και του να μη γίνεται μέρος του προβλήματος, συν η περαιτέρω ενίσχυση και εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, είναι αυτό το οποίο συνιστά την αμοιβαιότητα στο όφελος. Εγώ έτσι το καταλαβαίνω. Δεν είναι ότι ζητάμε κάποια βάση αλλού και γίνεται ένα «πάρε-δώσε».
Tι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες, διότι είναι προφανές ότι αυτή η συμφωνία έχει δρομολογηθεί και έχει συζητηθεί σε βάθος από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις άλλες, ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση του αμοιβαίου οφέλους. Έχουν γίνει πράγματα πρωτοφανή στην περιοχή μας, τα οποία τα γνωρίζουμε όλοι και δεν πρέπει να τα αποκρύπτουμε.
Για πρώτη φορά, στα νοτιοανατολικά της σύνορα η Τουρκία έβαλε έμπρακτα το ζήτημα της αναθεώρησης των συνόρων, δηλαδή το ζήτημα της αναθεώρησης της «Λωζάνης». Ο περίφημος διάδρομος, ο τεράστιος αυτός διάδρομος όπου συνυπάρχουν όλοι, πλην αυτών που υπήρχαν μέχρι πριν από λίγο καιρό εκεί και εγγυώνται την γεωγραφική τους ζώνη, συνιστά διαφοροποίηση στα σύνορα. Και πλέον ανοιχτά, κάθε μέρα, γίνονται δηλώσεις που επαναφέρουν ζητήματα αναθεώρησης. Τέτοια ζητήματα έθεσε και ο κ. Ερντογάν, όταν είχε έρθει και εδώ αν θυμάστε, αλλά είχαν απαντηθεί τότε από την πολιτειακή ηγεσία και από όλα τα κόμματα. Σε αυτά τα ζητήματα δεν έχουμε διαφορές στη ρητορική μας και στη θέση μας. Χθες μόλις είπε, ότι τα νησιά και δη η Κρήτη δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Έγινε επίσης η συμφωνία Λιβύης-Τουρκίας.
Και από την πλευρά της Αμερικής επίσης, υπάρχει αυτή η «διπλή και τριπλή γλώσσα», κατ' ελάχιστο αποκρυπτόμενη, ούτε καν διπλωματικά, με ενέργειες οι οποίες γίνονται στην περιοχή, που με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο δυναμιτίζουν καταστάσεις, όπως π.χ. η δολοφονία του κορυφαίου στελέχους του Ιράν, στην οποία αναφερθήκαμε προηγούμενα εδώ.
Βεβαίως, -και το γνωρίζουμε όλοι μας- είναι και τα «ορφανά» όπλα, είτε από το Ιντζιρλίκ είτε από αλλού, από την ένταση που υπάρχει στις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και με την Ε.Ε., για τα οποία βρίσκεται πάντοτε στο τραπέζι η συζήτηση για το πού και πώς θα «φιλοξενηθούν».
Αυτά είναι ζητήματα, τα οποία ανακύψαν τους τελευταίους μήνες και γνωρίζουμε πάρα πολύ τη σπουδαιότητα τους. Δεν θα κάνουμε εδώ τώρα μια συζήτηση για το Βερολίνο και για εφ' όλης της ύλης, όμως θέλω να πω, και κλείνω με αυτό, κύριε Πρόεδρε, ότι όλα αυτά τα ζητήματα συνιστούν επιτακτική την ανάγκη των ρητών δημοσίων εγγυήσεων.
Όταν, δηλαδή, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας -προχθές το είδαμε στην Καθημερινή- κ. Ο΄ Μπράιαν λέει ότι ισομερίζει τις ευθύνες, ζητάει να καθησυχάσουν τα πάθη και να μην οδηγήσουμε την Τουρκία να σκεφτεί να βρεθεί εκτός ΝΑΤΟ, είναι προφανές ότι λέει μερικά πράγματα που, όλοι και όλες εδώ μέσα, αντιλαμβανόμαστε πλήρως.
Το σίγουρο είναι ότι δεν δίνει καμία εγγύηση αυτή τη στιγμή - παρότι ζητήθηκε προφανώς από τον Έλληνα Πρωθυπουργό στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που έγιναν στην Αμερική - σε σχέση με τα φλέγοντα ζητήματα και με το κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί αυτή τη στιγμή τη χώρα.
Άρα, η επίσπευση για να γίνει συζήτηση και να ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή αυτή η συμφωνία, η οποία βαθαίνει και η οποία υπό άλλες συνθήκες ή αν διαμορφωθούν άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι ένα πλαίσιο μιας εμβάθυνσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, είναι λάθος.
Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι ο γενικός Εισηγητής μας, κ. Δρίτσας, πολύ σωστά χτύπησε το καμπανάκι, ενόψει και της Ολομέλειας, για το πώς η Κυβέρνηση πρέπει να φερθεί γύρω από αυτό το ζήτημα.
