Χθες οι δρόμοι πέριξ του κέντρου ήταν άδειοι από κόσμο και αυτοκίνητα. Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν τα ρολά τους κατεβασμένα και από τις 10.30 το πρωί οι μόνοι που περπατούσαν ήταν νέα παιδιά που κατέβαιναν από τα Εξάρχεια, την Κυψέλη, το Παγκράτι και άλλες περιοχές της Αθήνας προς τα Χαυτεία και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Από νωρίς το πρωί ακούγονταν τα μηνύματα από τις μικροφωνικές και τις ντουντούκες. Γίνονταν ενημερώσεις για περιστατικά εργασιακής εκμετάλλευσης και ακούγονταν επαναστατικά τραγούδια.
Μοναδική παραφωνία αποτελούσαν τα υποκαταστήματα μεγάλων αλυσίδων που έμειναν ανοιχτά. Γρηγόρης, Coffee Island, Χωριάτικο και Βενέτης ήταν ορισμένες από τις μεγάλες επιχειρήσεις που ανάγκασαν τους εργαζόμενους να δουλέψουν ακόμη και χθες.
Γύρω στις 12.30 το μεσημέρι όλα ήταν έτοιμα. Ο κόσμος που στεκόταν στα πλάγια του δρόμου και καθόταν στα πεζούλια είχε μπει πίσω από τα πανό. Τα συνθήματα ακούγονταν δυνατά - "Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών - Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών" πιο πολύ απ' όλα.
Στη διαδήλωση συμμετείχαν σωματεία βάσης, εργατικές και πολιτικές συλλογικότητες, συνελεύσεις και οργανώσεις από τον αναρχικό και αριστερό χώρο. Ενδεικτικά, το "παρών" έδωσαν ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ), η Λάντζα (αγωνιστική εργατική συσπείρωση στον επισιτισμό-τουρισμό), η Εργατική Λέσχη Καλλιθέας, το Σωματείο Σερβιτόρων - Μαγείρων, η αναρχική συλλογικότητα Καθ' Οδόν, η Αναρχική Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων, η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων, η Ροσινάντε και η Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας.
Στον δρόμο έδωσαν το "παρών" και αρκετά κόμματα από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, όπως η Λαϊκή Ενότητα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το DIEM 25 και το ΚΚΕ Μ-Λ.
Η πορεία ξεκίνησε από την Πατησίων και ανηφόρισε τη Σταδίου. Οι περαστικοί άκουγαν συνθήματα που καλούσαν σε συλλογικές διεκδικήσεις και έβλεπαν στον δρόμο τρικάκια που καλούσαν σε ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη. "Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά, καμία ειρήνη με τ' αφεντικά" ήταν το σύνθημα που φώναζαν κυρίως οι αναρχικοί. "Ο καπιταλισμός δεν γίνεται ανθρώπινος" ήταν το μήνυμα που έστελναν όλοι οι διαδηλωτές. Ένα από τα πιο ευρηματικά πάνο είχε η Ροσινάντε: "Να κερδίσουμε τον κόσμο που εμείς χτίζουμε" έγραφε η αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η αύξηση στους μισθούς και η μείωση των ωρών δουλειάς ήταν ορισμένα από τα βασικά και κοινά αιτήματα. "Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας" ανέφερε χαρακτηριστικά στο κάλεσμά του ο ΣΥΒΧΨΑ. Στο ίδιο πνεύμα η Λάντζα πρότασσε την ανάγκη για ΣΣΕ σε όλο τον κλάδο "με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας". Παράλληλα, υπογράμμιζε την ανάγκη για "αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια και υγιεινή των εργαζομένων σε όλους τους χώρους εργασίας".
"Δεκάδες γυναίκες σήμερα θα ζούσαν..."
Το γεγονός που ξεχώρισε ήταν η παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία της Κύπρου στην οδό Ξενοφώντος στο Σύνταγμα.
Φεμινιστικές οργανώσεις όπως "Το Μωβ", μετανάστες από τις Φιλιππίνες και οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το κτήριο για τις γυναίκες από τις Φιλιππίνες που εξαφανίστηκαν, βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν στην Κύπρο. Ανάμεσα στα θύματα υπήρχαν και παιδιά των γυναικών. Μάλιστα, παρά τις διαρκείς εκκλήσεις προς την αστυνομία να διεξάγει έρευνες, η στάση της παρέμενε αδιάφορη. Γι' αυτό και οι διαδηλώτριες και διαδηλωτές φώναζαν ξανά και ξανά: "Δεκάδες γυναίκες σήμερα θα ζούσαν άμα οι μπάτσοι δεν αδιαφορούσαν".
Η διαδήλωση ολοκληρώθηκε με χορούς των Κούρδων για την ελευθερία και ανεξαρτησία του λαού τους στην Πανεπιστημίου.
Μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
Μήνυμα αντίστασης στις αντεργατικές, όπως τις χαρακτηρίζουν, πολιτικές της κυβέρνησης θέλησαν να στείλουν χιλιάδες μέλη του ΠΑΜΕ με συγκέντρωση στο Σύνταγμα. «Το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο όπως λένε οι υπερασπιστές του! Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι 'δίκαιη' και 'βιώσιμη', δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες" ανέφερε μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.
Ανασύνταξη και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων
Σαφώς επηρεασμένες από την παρατεταμένη κρίση στη ΓΣΕΕ ήταν οι χθεσινές συγκεντρώσεις για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, με κυρίαρχο στοιχείο τη χαμηλή προσέλευση εργαζομένων. Αυτή η εικόνα αποτυπώθηκε τόσο στο συλλαλητήριο της πλατείας Κλαυθμώνος, όσο και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.
"Διαδηλώνουμε κατά των Μνημονίων των αντεργατικών νόμων, ενάντια στην επίθεση που κάνουν οι εργοδότες στα ταξικά δικαιώματα των εργατών» επισήμανε το μέλος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας Ηλίας Κόκκαλης στο συλλαλητήριο της πλατείας Κλαυθμώνος, προσθέτοντας: «Είμαστε εδώ για να πούμε όχι σε αυτούς που θέλουν να διαλύσουν τα συνδικάτα, είμαστε εδώ για να ανασυνταχθούμε, να αρχίσουμε να ξαναϋπογράφουμε συλλογικές συμβάσεις, να πούμε ότι χωρίς τους κοινωνικούς φορείς και τους θεσμούς δεν μπορούν να γίνονται διαπραγματεύσεις».
"Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ημέρα τιμής και αγώνα της εργατικής τάξης που, με τη διαχρονική της πάλη, προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, να διατηρήσει και να διευρύνει κατακτήσεις και δικαιώματα" σημειώνει σε ανακοίνωσή της η ΑΔΕΔΥ και συνεχίζει: "Οι αγώνες των εργατών του Σικάγο αλλά και μεταγενέστερα, πέτυχαν με θυσίες την καθιέρωση του 8ωρου, την κοινωνική ασφάλιση, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αλλά και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της δωρεάν Υγείας, Παιδείας, πολιτισμού".
Τιμή στους αγωνιστές - κρατούμενους των ναζί στο Χαϊδάρι
Στο ναζιστικό Μπλοκ 15 του Στρατοπέδου Χαϊδαρίου παρευρέθηκαν χθες για να τιμήσουν τους αγωνιστές που κρατούσαν και βασάνιζαν οι φασίστες η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Σταματάκη, ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά Νίκος Μπελαβίλας, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας Νάσος Ηλιόπουλος και δημοτικές κινήσεις με τους επικεφαλής τους από διάφορες περιοχές της Αθήνας. Οι παρευρισκόμενοι άφησαν γαρύφαλλα και στεφάνια που έγραφαν πάνω "ποτέ πια φασισμός".
Για τον Ν. Μπελαβίλα η κίνηση είχε ξεχωριστή σημασία, καθώς μεταξύ των κρατουμένων του Μπλοκ 15 ήταν ο πατέρας του Γιώργος Μπελαβίλας, επονίτης στον Πειραιά και φοιτητής του Πολυτεχνείου. Ο Γιώργος Μπελαβίλας απελευθερώθηκε λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών τον Σεπτέμβριο του '44.
