Του Τάσου Αναστόπουλου
Η πολιτική της κυβέρνησης, έχοντας διαψεύσει όλες τις προσδοκίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης και εξουδετερώνοντας τις συναφείς τακτικές τους στα ζητήματα οικονομικής πολιτικής, θεσμικού εκσυγχρονισμού και βιώσιμης κοινωνικής πολιτικής, έχει υποχρεώσει όλο το αντιπολιτευτικό φάσμα να χρησιμοποιεί ως κύρια πηγή αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων τη συμφωνία των Πρεσπών. Αυτού του είδους η πολιτική εκμετάλλευση του ονοματολογικού ζητήματος της ΠΓΔΜ γίνεται στη βάση μιας άλλοτε απροκάλυπτης και άλλοτε ατελώς καλυμμένης πατριδοκαπηλίας. Οι καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί πατριδοκαπηλίας των αντιπολιτευόμενων κομμάτων αφήνουν μια εντύπωση πολιτικής αφέλειας. Δηλαδή, σαν να θεωρούμε ως δεδομένο ότι η πολιτική διαμάχη στη χώρα μας εκ παραδόσεως διεξάγεται μέσα σε ένα απαράβατο πλαίσιο αρχών αντίθετων προς κάθε είδους καιροσκοπισμό. Τέτοια συνθήκη κανονικότητας δεν υπάρχει ούτε ως προς τη Ν.Δ., αλλά ούτε και ως προς όλα τα υπόλοιπα αντιπολιτευόμενα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου εντός και εκτός Βουλής.
Η Ν.Δ.
Ξεκινώντας από τη σημερινή Ν.Δ., που ηγεμονεύεται από την Ακροδεξιά των κ. Σαμαρά, Γεωργιάδη, Βορίδη, ποια διαφορετική πολιτική τακτική από τον εθνικιστικό καιροσκοπισμό θα μπορούσαμε να περιμένουμε; Περιοριζόμενοι μόνο στην ήπειρό μας, το μοναδικό εφικτό και απλό στην εφαρμογή του παράδειγμα για τη στελεχικά ανεπαρκή Ν.Δ. είναι η παρακολούθηση και ευθυγράμμισή της με την εθνικιστική- ξενοφοβική κατεύθυνση των περισσότερων κομμάτων της ευρωπαϊκής Δεξιάς, με αποτέλεσμα η αντίθεση στη συνθήκη των Πρεσπών να καθίσταται το μοναδικό πολιτικό της επιχείρημα.
Το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Θλιβερό παρακολούθημα του εθνικιστικού καιροσκοπισμού της Ν.Δ. αποτελεί το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ειδικά το νεοπασοκικό κομμάτι του. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. κουβαλάει το ασήκωτο φορτίο της πασοκοποίησης, που, σε συνδυασμό με την άρνησή του να εμβαθύνει στα αίτια της συρρίκνωσής του καταλήγει στον υστερικό αντισυριζισμό, βαθαίνοντας παραπέρα την υπαρξιακή κρίση του. Η αντίθεση που εγείρει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών για τα θέματα ιθαγένειας και γλώσσας είναι εξόφθαλμα προσχηματική και, αν μη τι άλλο, αποκαλύπτει την προγραμματική του γύμνια.
Το Ποτάμι
Ειδική περίπτωση κόμματος που ασκεί κατά περίπτωση καιροσκοπικές πολιτικές είναι το Ποτάμι. Συγκροτήθηκε για να ανακόψει τη ροή κεντρώων ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ με μια ανομοιογενή κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία μπροστά στα σκληρά πολιτικά διακυβεύματα οδηγείται σε αποσάθρωση. Η πατριδοκαπηλία δεν αποτελεί γενικό χαρακτηριστικό του Ποταμιού. Άλλοι βουλευτές του ρέπουν προς τη χυδαία εκδοχή της, ενώ άλλοι ισορροπούν καιροσκοπικά ανάμεσα στην αναγνώριση της αξίας της συμφωνίας των Πρεσπών και την προσδοκία να τους δώσει η κυβέρνηση μια πρόφαση ώστε, αποφεύγοντας να πιουν το πικρό ποτήρι της υπερψήφισης της συμφωνίας, να διατηρήσουν ανοιχτή τη πορτούλα που οδηγεί προς τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Βέβαια, στο Ποτάμι ανήκουν και μέλη του Κοινοβουλίου και της Ευρωβουλής που σήμερα δεν ευθυγραμμίζονται με την καιροσκοπική πορεία του επίσημου κόμματος.
Η Ένωση Κεντρώων
Η Ένωση Κεντρώων πορεύεται εδώ και καιρό κάτω από τη σκιά της αθέτησης της βασικής ιδρυτικής της συνθήκης για την ετήσια ανανέωση της σύνθεσης της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας. Αυτό, σε συνδυασμό με την επιλογή του επικεφαλής της να υιοθετήσει μια αποκριάτικου χαρακτήρα πατριδοκαπηλία, οδηγεί σε αποχωρήσεις βουλευτών και στην πολιτική εξαέρωση του κόμματος.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, μέχρι πρόσφατα συνεπείς κυβερνητικοί εταίροι, δεν φάνηκε ότι ενδιαφέρονταν σοβαρά να αποσείσουν τη μομφή του ακροδεξιού χαρακτήρα που τους απέδιδαν ενορχηστρωμένα η Ν.Δ., το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και το Ποτάμι. Πιστεύω ότι αυτό ήταν το καίριο τακτικό λάθος του Π. Καμμένου, ο οποίος είχε τις ευκαιρίες, υπερβαίνοντας το γνωστό υπερδεξιό παρελθόν του, να τοποθετήσει αξιόπιστα το κόμμα του στις συντεταγμένες της λαϊκής και φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς, αποτελώντας πόλο συσπείρωσης για τους πιο ριζοσπαστικοποιημένους καραμανλικούς και να συμβάλει στην ανάκτηση της ηγεμονίας στον χώρο της Ν.Δ. από τις (σιωπηλές) καραμανλικές δυνάμεις έπειτα από μια ενδεχόμενη ήττα του Κ. Μητσοτάκη.
Το ΚΚΕ
Με κραυγαλέα πρόφαση την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και τη μεταφυσική επαγγελία της επίλυσης όλων των προβλημάτων εσωτερικού και διεθνούς χαρακτήρα μετά την έλευση της λαϊκής εξουσίας, το ΚΚΕ αναιρεί παραδοσιακές αξιακές συντεταγμένες του επικαλούμενο γλώσσα και εθνικότητα και ντροπαλά, αλλά ρητά συνδέοντας αυτή του την ένσταση με μελλοντικά σενάρια αλυτρωτισμού . Όμως, κάνοντας αυτό, εκτίθεται ως αριστερό κόμμα προσχωρώντας στο ρεύμα της πατριδοκαπηλίας, γιατί το δίδυμο γλώσσα και εθνικότητα αποτελεί το βασικό επιχείρημα όσων για καιροσκοπικούς λόγους αρνούνται να στηρίξουν τη συμφωνία. Με λυπεί ιδιαίτερα όταν σε αντισύριζα εκπομπές των ιδιωτικών καναλιών το ΚΚΕ χαριεντίζεται ικανοποιημένο απέναντι στις γελοίες κολακείες των εκπροσώπων της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. σχετικά με τη συνέπειά του στην υποστήριξη διαχρονικά αμετάβλητων θέσεων όταν η πραγματικότητα εν τω μεταξύ έχει μεταβληθεί ριζικά.
Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά
Από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αλληθωρίζει προς εθνικιστικές θέσεις, αρνούμενη τη συμφωνία των Πρεσπών αποκλειστικά λόγω της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.
Αντίθετα, η ΛΑΕ και άλλες αριστερές ριζοσπαστικές ομάδες και πρόσωπα λειτουργούν ως εργολάβοι αντισύριζα κριτικής για χάρη λίγων στιγμών δημοσιότητας στα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ και μαζί με άλλες (ΚΟΕ, Πλεύση) ρέπουν προς τον απροκάλυπτο εθνολαϊκισμό και την κανιβαλικού τύπου αντισύριζα ρητορεία.
Το σχήμα ΜΕΡΑ25, κουβαλώντας εξαρχής την αντίφαση της σύμπραξης ανάμεσα σε VIP κοσμοπολίτες (Βαρουφάκης) και VIP εθνικιστές (Σακοράφα) δεν μπορεί παρά να τοποθετείται απέναντι στη συμφωνία με αντιφατικό τρόπο.
Η βαθιά πεποίθησή μας ότι οι κομματικές αντιπαραθέσεις μέσα στην Ελλάδα του σήμερα αντιπροσωπεύουν τη σύγκρουση δύο κόσμων μας υποχρεώνει να έχουμε σταθερό μέτωπο αντιπαράθεσης με όλα τα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που επιχειρούν να κρατήσουν την Ελλάδα δέσμια του αστικού πολιτικού καιροσκοπισμού και του αριστερίζοντος αναχρονισμού, γεγονός που επίσης θα συμβάλει αποφασιστικά στη θετική αποτίμηση της συνολικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από το πολύ σημαντικό τμήμα της κοινωνίας που περιλαμβάνει τους αναποφάσιστους, την αποχή έως και τον πολιτικό μηδενισμό.
