«Η κυβέρνηση ζητεί ψήφο εμπιστοσύνης και θα της τη δώσουμε. Για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων. Για να ολοκληρώσει το έργο της υπέρ των πολλών. Ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης που θα της δοθεί σήμερα, αλλά –το σημαντικότερο- θα της δοθεί στις εκλογές, ώστε μια δεύτερη 4ετία προοδευτικής διακυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ελπίδες των πολιτών για μια δίκαιη ανάπτυξη και να αποκαταστήσει τη θέση της χώρας διεθνώς, δηλαδή να επουλώσει τις πληγές που άνοιξαν τα Μνημόνια στον εθνικό κορμό».
Τα παραπάνω ανέφερε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης μιλώντας στη Βουλή, τονίζοντας ότι ταυτοχρόνως, είναι «μια ψήφος εμπιστοσύνης- μήνυμα προς την Ευρώπη, ότι η μικρή Ελλάδα μπορεί και πάλι, μέσα στο πλαίσιο των συμμαχιών και συνεργασιών της, να οικοδομήσει συσχετισμούς ανάσχεσης της ακροδεξιάς απειλής και επαναθεμελίωσης της Ευρώπης».
Αναλυτικά η ομιλία του:
Χθες είχαμε μια μείζονα εξέλιξη στην Βρετανία με την απόφαση για Brexit χωρίς συμφωνία. Η απόφαση αυτή, προκαλεί αβεβαιότητα και κίνδυνο γεωπολιτικής αστάθειας, αλλά και μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Πίσω από την επιδίωξη αποκοπής και διάλυσης της Ευρώπης βρίσκεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και ειδικότερα η πολιτική του Τραμπ.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή. Πόλεμος- πρόσφυγες- οικονομική κρίση σφραγίζουν για πολλά χρόνια τη χώρα μας.
Το διακύβευμα είναι πολιτική σταθερότητα στη χώρα, σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή
Ειδικότερα για τη χώρα μας προέχει να μη χαθούν οι θυσίες των πολιτών , τώρα που βγήκαμε από τη Δανειακή Σύμβαση.
Πολιτική σταθερότητα με τέσσερις άξονες. Με τέσσερις κεντρικούς στόχους που συνιστούν την δημοκρατική-προοδευτική ατζέντα διακυβέρνησης της νέας περιόδου.
Πρώτον, την οριστική έξοδο από την κρίση, τα μνημόνια και την λιτότητα, την κοινωνική ανασύνταξη και την οικονομική ανασυγκρότηση. Την ήττα του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Δεύτερον, την αναδιοργάνωση του πολιτικού συστήματος με τη συγκρότηση της νέας αριστερής, δημοκρατικής, προοδευτικής συμπαράταξης.
Τρίτον, την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς απειλής , του εθνικισμού και του ρατσισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Τέταρτον, τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους και των θεσμών, με το οριστικό τέλος των πελατειακών αντιλήψεων και των παρωχημένων πρακτικών και την εκκαθάριση του καρκινώματος της διαπλοκής και της διαφθοράς που θέριεψαν στα χρόνια της διακυβέρνησης από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
H ψήφος εμπιστοσύνης, με αφορμή την επικείμενη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, σηματοδοτεί μια νέα αφετηρία της αριστερής διακυβέρνησης, μία τομή μέσα στη συνέχεια, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, το δημοψήφισμα του Ιουλίου και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, αλλά και την αναγκαστική , λόγω των συσχετισμών, συγκατοίκηση με ένα μικρό δεξιό κόμμα, τους ΑΝΕΛ. Μια συνεργασία που ότι είχε να δώσει το έδωσε και τώρα ο καθείς επανέρχεται στην κανονικότητά του.
Η νέα πολιτική πραγματικότητα, ευρωπαϊκή και ελληνική, οδηγεί στη διαμόρφωση δύο αντιπαρατιθέμενων προγραμματικών προτάσεων εξουσίας, μιας προοδευτικής και μιας συντηρητικής. Η συντηρητική ολοένα και περισσότερο γλιστράει προς την ακροδεξιά, ένα περίεργο μείγμα νεοφιλελευθερισμού, εθνικισμού και ρατσισμού, δηλαδή, μια πρόταση εις βάρος των πολλών και της δημοκρατίας και ,μάλιστα, σε μια προοπτική απειλών για την ειρήνη.
Το ζητούμενο είναι η ανάσχεση της αβεβαιότητας, η επιστροφή της ελπίδας ότι μπορεί να αλλάξει η ζωή των Ευρωπαίων και των Ελλήνων πολιτών, ότι μπορεί να υπάρξει μια Ευρώπη που θα ξαναχτιστεί πάνω στην ανάπτυξη με εργασία, κοινωνικό κράτος, δημοκρατία και περιβαλλοντική ισορροπία, γέφυρα συνεργασίας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή. Αυτή η ελπίδα βλέπουμε να κινητοποιεί - η αλήθεια είναι χωρίς προοπτική πάντοτε- Ευρωπαίους πολίτες, όπως συνέβη την εποχή των Μνημονίων στη χώρα μας και αυτές τις μέρες με τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία.
Μια εναλλακτική δημοκρατική προοπτική υπηρετεί η αριστερή διακυβέρνηση στη χώρα μας. Και αυτή η προοπτική δημιουργεί δυνατότητες δημιουργικών πολιτικών ανακατατάξεων και συνθέσεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ανάμεσα στις προοδευτικές, αριστερές και οικολογικές δυνάμεις, πάνω σε ένα πρόγραμμα υπερνίκησης του νεοφιλελευθερισμού και των εθνικιστικών αναδιπλώσεων.
Στα καθ’ ημάς, η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης αποδεικνύει τις πολιτικές διεργασίες, που δεν είναι αδιαφανείς, ούτε σαν τα πολιτικά μαγειρεία του παρελθόντος. Οι πολιτικές διαφοροποιήσεις γίνονται στη βάση αρχών και εξυπηρέτησης του υπέρτερου εθνικού συμφέροντος και της πολιτικής σταθερότητας, στη διαφάνεια, στο φως.
Ξαφνιάστηκα από την τοποθέτηση του Προέδρου του Ποταμιού, ο οποίος, με μεγαλύτερη διακριτικότητα είναι η αλήθεια από ό,τι ο κύριος Μητσοτάκης, στοχοποίησε πάντως έναν έντιμο και δημοκράτη βουλευτή, τον Σπύρο Δανέλλη, διότι διέπραξε το λάθος να επιμένει με σταθερότητα στην άποψή του.
Αλλά κατά τη συζήτηση προέκυψε και ένα άλλο μείζον θέμα πολιτικής τάξης και ηθικής. Η επίθεση του κυρίου Μητσοτάκη στο νέο Υπουργό Άμυνας κύριο Αποστολάκη. Όταν ταυτίζεις έναν αξιωματικό επειδή έγινε Υπουργός, με έναν πραξικοπηματία, τι μήνυμα στέλνεις στην κοινή γνώμη και στο στράτευμα; Ότι κάθε αξιωματικός είναι επίδοξος πραξικοπηματίας; Τέτοιοι πολιτικοί χειρισμοί ενισχύουν τη δημοκρατία;
Κι ακόμη υπάρχει η αιδήμων, η ένοχη σιωπή της ΝΔ για τις αφίσες επικήρυξης βουλευτών που έχουν κολληθεί στις πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Τι θέλετε λοιπόν κύριοι της ΝΔ; Τι θέλετε να μιμηθείτε; Τι θέλετε να πυροδοτήσετε; Εξελίξεις τύπου Γκτανσκ, όπου δολοφονήθηκε από παρακρατικούς και νεοφασίστες ο δήμαρχος επειδή ύψωνε ένα ανάστημα προόδου στην περιοχή του; Που το πάτε λοιπόν; Με το να σιωπάτε νομίζετε ότι δεν έχετε καμία ευθύνη;
Χθες είδαμε και την ΚΟ του ΚΙΝΑΛ να συμπεριφέρεται ως κλάκα θορυβοποιών. Άραγε αυτό απέμεινε από ένα μεγάλο ιστορικό ρεύμα, το ΠΑΣΟΚ , που καθόρισε, με τα θετικά και τα αρνητικά του, την πορεία της δημοκρατικής Μεταπολίτευσης; Και έτσι θα ξεπεράσει το ΚΙΝΑΛ το υπαρξιακό του αδιέξοδο; Λοξοκοτώντας προς τη Δεξιά; Την ώρα, μάλιστα, που σε ολόκληρη την Ευρώπη οι Σοσιαλδημοκράτες , μέσα από την κρίση τους, επανατοποθετούνται προς τα Αριστερά; Μπορεί να υπάρξει Κεντροαριστερά σε συμμαχία με τη Δεξιά, και μάλιστα εναντίον της Αριστεράς; Στα ερωτήματα αυτά θα απαντήσει και πάλι ο δημοκρατικός ελληνικός λαός.
Η νέα αφετηρία της αριστερής διακυβέρνησης ανταποκρίνεται στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου κοινωνικού πλειοψηφικού ρεύματος. Αυτό φοβούνται οι κάθε είδους δεξιοί και οι σύμμαχοί τους . Μετά τη διάψευση των ονείρων τους περί αριστερής παρένθεσης , τώρα ονειρεύονται κυβερνητική κατάρρευση, έστω μόλις λίγους μήνες προτού ολοκληρωθεί η κυβερνητική θητεία. Θα διαψευστούν και σήμερα και μεθαύριο στην ψηφοφορία για τις Πρέσπες.
Η κυβέρνηση ζητεί ψήφο εμπιστοσύνης και θα της τη δώσουμε. Για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων. Για να ολοκληρώσει το έργο της υπέρ των πολλών. Ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης που θα της δοθεί σήμερα, αλλά –το σημαντικότερο- θα της δοθεί στις εκλογές, ώστε μια δεύτερη 4ετία προοδευτικής διακυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ελπίδες των πολιτών για μια δίκαιη ανάπτυξη και να αποκαταστήσει τη θέση της χώρας διεθνώς, δηλαδή, να επουλώσει τις πληγές που άνοιξαν τα Μνημόνια στον εθνικό κορμό. Ταυτοχρόνως, είναι μια ψήφος εμπιστοσύνης- μήνυμα προς την Ευρώπη, ότι η μικρή Ελλάδα μπορεί και πάλι, μέσα στο πλαίσιο των συμμαχιών και συνεργασιών της, να οικοδομήσει συσχετισμούς ανάσχεσης της ακροδεξιάς απειλής και επαναθεμελίωσης της Ευρώπης.
