Από την πρώτη στιγμή που κατέλαβε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παρενέβη σε μια σειρά κομβικών ζητημάτων που αφορούν την ελληνική κοινωνία την περίοδο της κρίσης καταθέτοντας προτάσεις νόμου που κάνουν το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της καταστροφής που έχει επιφέρει η πολιτική των μνημονίων. Από τις προτάσεις νόμου για την αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων και της λειτουργίας του δημόσιου τομέα, μέχρι αυτές που αφορούν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, αναδεικνύονται βασικές πτυχές του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ρύθμιση χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών
Άμεση ήταν η κοινοβουλευτική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το επίμαχο θέμα της ρύθμισης των χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Στις 3 Αυγούστου 2012, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση νόμου για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με την οποία ζητούσε:
1. Την περικοπή των δόσεων των τοκοχρεωλυσίων των δανείων κάθε πολίτη και κάθε νοικοκυριού ώστε να μην ξεπερνούν το 30% του πραγματικού διαθέσιμου (μετά την αφαίρεση φόρων και εισφορών) μηνιαίου εισοδήματος τους και την απαλλαγή τους από το υπόλοιπο ποσό της δόσης με οριστική διαγραφή του υπολοίπου αυτού σε ετήσια βάση.
2. Την αναλογική κατανομή του ανωτέρω διαθέσιμου ποσού σε περίπτωση συρροής περισσοτέρων δανειακών υποχρεώσεων.
3. Την ολική διαγραφή των χρεών των ευπαθών ομάδων για όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, για τους χρονίως πάσχοντες, για τους ανάπηρους, τους άστεγους, τους υπερήλικους, τους χρονίως άνεργους κ.λπ. συνανθρώπους μας, που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.
4. Τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση των εισοδημάτων του κάθε νοικοκυριού κατά τα δυόμισι χρόνια του Μνημονίου.
5. Την απαγόρευση στον πιστωτικό οργανισμό ή την εταιρεία, προς την οποία έχει εκχωρηθεί η απαίτηση, ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να καταγγείλουν τη σύμβαση δανείου, να εκδώσουν διαταγές πληρωμής και να προβούν σε οποιαδήποτε πράξη αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των επίδικων απαιτήσεών τους. Ομοίως προβλέπεται η απαγόρευση πραγματοποίησης τηλεφωνικών οχλήσεων από εισπρακτικές εταιρείες. Επίσης, απαγορεύεται η επιβάρυνση της οφειλής με τόκους υπερημερίας. Για τυχόν παράβαση των παρουσών διατάξεων επιβάλλεται στην Τράπεζα ή στο Ταμείο πρόστιμο ισόποσο με την ετήσια δανειακή απαίτηση.
Η παραπάνω πρόταση συζητήθηκε στην Ολομέλεια στις 4 Οκτωβρίου 2012 αλλά δεν ετέθη σε ψηφοφορία βάσει του άρθρου 73 παρ. 3 του Συντάγματος περί κόστους στο Δημόσιο.
Κατάργηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία έκλεισε η ΕΡΤ
Άμεση ήταν η αντίδραση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην πραξικοπηματική απόφαση της τότε τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά να κλείσει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου την ΕΡΤ, απόφαση που οδήγησε στην αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση. Στις 12 Ιουνίου 2013, μία μέρα μετά την κοινή υπουργική απόφαση του υπουργείου Οικονομικών και του υφυπουργού στον πρωθυπουργό με την οποία καταργήθηκε η ΕΡΤ, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση νόμου με την οποία ζητούσε την κατάργηση της επίμαχης απόφασης.
Αποκατάσταση του εργασιακού καθεστώτος στον δημόσιο τομέα
Με την πρόταση νόμου με τίτλο «Κατάργηση των ρυθμίσεων περί τη μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα και την αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών», την οποία κατέθεσε, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την άρση της εργασιακής εφεδρείας και της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και την άρση των διατάξεων που καταργούν οργανικές θέσεις στον δημόσιο τομέα.
Αναλυτικότερα, με τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την κατάργηση των διατάξεων του Ν. 4024/2011, οι οποίες προβλέπουν την υπό προϋποθέσεις ένταξη σε εργασιακή εφεδρεία και σε προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα για εργαζόμενους δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, οι οποίοι είτε βρίσκονται λίγα χρόνια πριν από τη συνταξιοδότησή τους είτε απασχολούνται σε φορείς που συγχωνεύονται ή καταργούνται με βάση το ν. 4002/2011,
2. Την κατάργηση του Κεφαλαίου Ζ' του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012 που αφορά: i) στις μετατάξεις-μεταφορές προσωπικού, ii) τη διαθεσιμότητα υπαλλήλων, iii) την αργία στο πλαίσιο της πειθαρχικής και ποινικής διαδικασίας, iv) την άμεση κατάργηση ειδικοτήτων και θέσεων σε συγκεκριμένες κατηγορίες, κλάδους και ειδικότητες και v) τον περιορισμό προσλήψεων και θέσεων μετακλητών υπαλλήλων.
3. Την αποκατάσταση της ηθικής και της περιουσιακής ζημίας την οποία έχουν παρανόμως υποστεί όσοι υπήχθησαν σε μια από τις προαναφερόμενες κατηγορίες εφεδρείας, διαθεσιμότητας, μετάταξης - μεταφοράς ή αργίας κ.ο.κ.
4. Την πρόβλεψη της δυνατότητας και των ειδικότερων όρων αφ' ενός επανασύστασης των καταργούμενων οργανικών θέσεων και αφ' ετέρου επανόδου στην απασχόληση για όσους εκ των πληγέντων επιθυμούν την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας.
5. Την κατάργηση των διατάξεων που αφορούν την αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών και τη διαδικασία ανακατανομής των οργανικών θέσεων στον δημόσιο τομέα.
6. Τη σύσταση ειδικής διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής διαφάνειας και ελέγχου, των ήδη συναφθεισών συμβάσεων με ιδιωτικές επιχειρήσεις - εξωτερικούς συμβούλους, του μελετητικού έργου που έως σήμερα έχουν αυτές εκπονήσει και ταυτόχρονα της προοπτικής και του τρόπου αξιοποίησης του έργου αυτού από τη δημόσια διοίκηση.
7. Τη σύσταση ανεξάρτητης διαρκούς επιτροπής στρατηγικού σχεδιασμού των δημοσίων υπηρεσιών και της δημόσιας διοίκησης με την ισότιμη συμμετοχή κρατικών φορέων ή ανεξάρτητων αρχών και εκπροσώπων της επιστημονικής κοινότητας, των συνδικάτων των εργαζομένων και των κοινωνικών οργανώσεων.
Κατάργηση της επιστράτευσης των εργαζομένων
Λίγες μέρες μετά την αναγγελία της προληπτικής(!) επιστράτευσης των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης -προτού δηλαδή κηρύξουν την απεργία τους-, οι οποίοι σχεδίαζαν τον περασμένο Μάιο απεργιακές κινητοποιήσεις την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση νόμου προς το υπουργείο Εσωτερικών με σκοπό την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών. Υπενθυμίζεται ότι είχε προηγηθεί η επιστράτευση των ναυτεργατών και η επιστράτευση των εργαζομένων στο «Αττικό μετρό».
Η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, που κατατέθηκε στη Βουλή στις 17 Μαΐου 2013, υπενθύμιζε ότι «η κατοχυρούμενη από το Σύνταγμα (άρθρο 22) ελευθερία της εργασίας επιτρέπεται να καταλυθεί με την επιβολή επίταξης προσωπικών υπηρεσιών μόνον στις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικά στο εδ. β' της παρ. 4 του άρθρου 22 του Συντάγματος, ήτοι για την αντιμετώπιση κινδύνων που απειλούν το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, όπως είναι οι θεομηνίες ή η αντιμετώπιση 'ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία'".
Συνεπώς, συμπλήρωνε, «τόσο η διεύρυνση της δυνατότητας επίταξης υπηρεσιών 'για κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη' από τον νομοθέτη όσο και η χρήση της διάταξης αυτής ως απεργοσπαστικού μηχανισμού είναι ευθέως αντίθετες με το Σύνταγμα».
Σύμφωνα με τα παραπάνω, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πρόταση νόμου που κατέθεσε, ζητούσε την αντικατάσταση της παρ. 2 του άρθρου 41 του Ν. 3536/2007 (Α' 42), η οποία περιέχει τη διασταλτική ερμηνεία για την πολιτική επιστράτευση απεργών, πέρα δηλαδή από τις περιπτώσεις που προβλέπει το Σύνταγμα. Το τελευταίο ορίζει ως έκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την αντικατάσταση της συγκεκριμένης παραγράφου με την εξής: «Η πολιτική επιστράτευση ή η με οποιονδήποτε τρόπο επίταξη των υπηρεσιών απεργών απαγορεύονται απολύτως, είτε πριν είτε μετά την κήρυξη της απεργίας. Πολιτική επιστράτευση που έχει κηρυχθεί και δεν έχει ανακληθεί παύει να ισχύει».
Επαναφορά του κατώτατου μισθού και επανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας
Πρόταση νόμου προκειμένου να επανασυσταθούν ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας αλλά και να επανέλθει το καθεστώς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ο κατώτατος μισθός κατέθεσε στις 18 Απριλίου 2013 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μια πρόταση που αφορούσε το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας. Οι δυο οργανισμοί αυτοί καταργήθηκαν με την υπ' αριθ. 6/28.2.2012 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (Α' 38/28.2.2012), στο πλαίσιο της υλοποίησης του 2ου Μνημονίου.
Με την υπουργική απόφαση αυτή, σε ό,τι αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22%, ενώ για τους νέους κάτω των 25 ετών η μείωση έφτασε το 32%. Επιπλέον επήλθαν πολύ σημαντικές αλλαγές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις που "ακύρωσαν τις προβλεπόμενες από το Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις κ.λπ. διατάξεις περί συλλογικών διαπραγματεύσεων". Πιο συγκεκριμένα, επήλθαν σημαντικές τροποποιήσεις στο Ν. 1876/1990 «περί συλλογικών διαπραγματεύσεων», που κατ' ουσία ακύρωσαν τις προβλεπόμενες από το Σύνταγμα, τις Διεθνείς Συμβάσεις κ.λπ. διατάξεις περί συλλογικών διαπραγματεύσεων. Οι τροποποιήσεις αυτές αφορούν: α) τη μείωση της διάρκειας και τη συρρίκνωση του περιεχομένου της ισχύος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, β) την αναστολή -μέχρις ότου η ανεργία στη χώρα διαμορφωθεί σε επίπεδα κάτω του 10%- της ισχύος διατάξεων στα πλαίσια συλλογικών συμφωνιών με τις οποίες προβλέπονται αυξήσεις στις αποδοχές ή υπηρεσιακές ωριμάνσεις με μόνη προϋπόθεση την πάροδο συγκεκριμένου χρόνου εργασίας (επίδομα πολυετίας, χρόνου εργασίας, τριετίας - πενταετίας κ.ο.κ.).
Με την πρόταση νόμου, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την κατάργηση της επίμαχης ΠΥΣ και την επανασύσταση των δύο ανωτέρω Οργανισμών. Η πρόταση νόμου αυτή δεν έφτασε στην ολομέλεια, καθώς έγινε επίκληση του άρθρου 73 παρ. 3 του Συντάγματος.
Αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων
Την κατάργηση του νόμου 4009/2011 (γνωστού και ως νόμος Διαμαντοπούλου) με τον οποίο θεσπίστηκε ο θεσμός των περίφημων Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ και των ΤΕΙ της χώρας, ένας θεσμός ο οποίος απαρτίζεται κι από πρόσωπα που δεν έχουν περάσει από την εκλογική διαδικασία, αλλά διορίζονται από την κυβέρνηση. Η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατατέθηκε την 1η Αυγούστου 2012) υπογράμμιζε πως ο συγκεκριμένος νόμος "είναι καταστροφικός για την Ανώτατη Εκπαίδευση, αποδείχθηκε μη εφαρμόσιμος, κατέστη ανενεργός και πρέπει να καταργηθεί".
Συνεπώς, ζητούσε την παράταση για έναν χρόνο της θητείας των οργάνων διοίκησης των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων της χώρας, προκειμένου να δοθεί χρόνος για τη διεξαγωγή διαλόγου με σκοπό να αποκατασταθεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ. Υπενθυμίζεται ότι ο ν. Διαμαντοπούλου προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ μια σειρά ιδρυμάτων αρνήθηκαν να τον εφαρμόσουν.
Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παράταση όλων των πρυτανικών αρχών που η θητεία τους έληγε στις 31 Αυγούστου 2012, για έναν ακόμα χρόνο. Σε ό,τι αφορά τα ατομικά και τα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, ορίζει ότι αυτά είναι η Σύγκλητος, ο πρύτανης και το Πρυτανικό Συμβούλιο.
Σε σχέση με την φοιτητική μέριμνα, προτεινόταν η διαχείριση των φοιτητικών εστιών και η χρηματοδότησή τους από το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. να παραταθεί για όλο το επόμενο ακαδημαϊκό έτος και πάντως μέχρι τη θέσπιση ειδικού νομοθετικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τη μεταβίβασή τους στα ΑΕΙ, την ανάληψη της διαχείρισής τους από τα ιδρύματα και τους όρους λειτουργίας των φοιτητικών εστιών υπό το νέο καθεστώς.
Η πρόταση νόμου αυτή συζητήθηκε στη Διαρκή Επιτροπή μορφωτικών στις 6 Ιουνίου 2013, αλλά δεν έχει εισαχθεί για συζήτηση στην Ολομέλεια.
Άρση της απελευθέρωσης των απολύσεων και αποκατάσταση των αποζημιώσεων
Με την πρόταση νόμου αυτή, που κατατέθηκε στις 22 Μαΐου 2013, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την κατάργηση των συγκεκριμένων διατάξεων των μνημονιακών νόμων 3863/2010, 3899/2010 και 4093/2012, με τους οποίους απορρυθμίστηκε πλήρως όλο το δίκαιο που διέπει τα περί απολύσεων, των αποζημιώσεων που δικαιούνται οι εργαζόμενοι, αλλά και τις ομαδικές απολύσεις.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, οι διατάξεις αυτές "ενισχύουν περαιτέρω τη δυνατότητα της εργοδοτικής πλευράς να διακόπτει αιφνιδίως και αναιτιολόγητα τη σχέση εργασίας. Πρώτον, αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την τεχνητή μείωση του χρόνου προειδοποίησης της απόλυσης, κατά μέγιστο όριο αρχικά στους έξι και εν συνεχεία στους τέσσερις μήνες με αποτέλεσμα να μειώνεται έως και 50% το ποσό της νόμιμης οφειλόμενης αποζημίωσης, καθώς επίσης μέσα από τη θέσπιση του ανώτατου ορίου των 12 μηνών για τον υπολογισμό της αποζημίωσης για τους έχοντες προϋπηρεσία μέχρι 16 έτη.
Επιπλέον, για όσους απολυθούν μετά τη δημοσίευση του τρίτου Μνημονίου (12 Νοεμβρίου 2012) και συγκεντρώνουν προϋπηρεσία τουλάχιστον 17 ετών το ύψος της αποζημίωσης περιορίζεται περαιτέρω με δύο τρόπους: αφενός, λαμβάνεται ως βάση υπολογισμού η προϋπηρεσία του εργαζόμενου κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου και όχι κατά την ημερομηνία απόλυσης και αφετέρου τίθεται πλαφόν στον υπολογισμό των τακτικών αποδοχών του τελευταίου μήνα στο ύψος των 2.000 ευρώ".
Οι ομαδικές απολύσεις
Ο ΣΥΡΙΖΑ έθετε ακόμα το ζήτημα της τμηματικής καταβολής της αποζημίωσης, ενώ επισήμαινε πως σε ό,τι αφορά τις ομαδικές απολύσεις αυξάνεται "το όριο των ομαδικών απολύσεων σε μηνιαία βάση στα 6 άτομα για επιχειρήσεις που απασχολούν 20-150 εργαζόμενους και σε 5% και μέχρι 30 άτομα για επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζομένων, παρέχοντας έτσι στον εργοδότη τη δυνατότητα να μειώσει δραματικά το προσωπικό του σε ελάχιστο χρονικό διάστημα".
Με την πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ζητούσε την επαναφορά των όσων ίσχυαν πριν το Μνημόνιο, υπογραμμίζοντας πως αυτό συνιστά ένα πρώτο βήμα προς μια συνολικότερη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος των εργαζομένων. Αναλυτικότερα, ζητούσε την κατάργηση των διατάξεων των παραγράφων 1 έως 3 του άρθρου 74 του Ν. 3863/2010, καθώς και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 του Κεφαλαίου Ι του Ν. 4093/2012.
Για την απόλυση εργαζομένων, την αποζημίωση απόλυσης και τα όρια των ομαδικών απολύσεων ισχύουν οι σχετικές διατάξεις των νόμων 2112/1920 (Α' 67), 3198/1955 (Α' 98) και 1387/1983 (Α' 110), ως ίσχυαν έως τις 14 Ιουλίου 2010.
Για την αντιμετώπιση του ρατσισμού
Τη δική του πρόταση νόμου για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 4 Ιουνίου 2013, λίγες μέρες μετά δηλαδή από το «ναυάγιο» του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου της τότε τρικομματικής κυβέρνησης, που δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή. Υπενθυμίζεται ότι, λόγω εμπλοκής που προήλθε από την... ακροδεξιά τάση της Ν.Δ., το νομοσχέδιο του Αντ. Ρουπακιώτη δεν ήρθε ποτέ προς ψήφιση, παρότι είχε προαναγγελθεί.
Στην εισηγητική έκθεση υπογραμμιζόταν ότι «απαιτείται η ενίσχυση του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, σε επίπεδο ποινικού και διοικητικού δικαίου αλλά και σε επίπεδο χάραξης μιας συγκροτημένης αντιρατσιστικής πολιτικής, προκειμένου αφενός να δοθεί τέλος στην ατιμωρησία των δραστών εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, αφετέρου να εξαλειφθεί ο ρατσισμός και η εγκληματική ρατσιστική δράση, που εξαπλώνεται ακριβώς λόγω της ανεπάρκειας του νομικού πλαισίου αλλά και της ανεπαρκούς εφαρμογής των υπαρχουσών διατάξεων». Επιπλέον τονιζόταν πως ο Ν. 927/1979 «περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις» έχει καταστεί αφενός ανενεργός κι αφετέρου δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην παρούσα συγκυρία.
Ως έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά ορίζεται «κάθε αξιόποινη πράξη που τελείται κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων λόγω της εθνικής ή εθνοτικής προέλευσής τους, της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, της αναπηρίας, του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους».
Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εισάγεται αυτοτελώς και προσδιορίζεται η ειδική επιβαρυντική περίσταση για τη δίωξη και την τιμωρία των εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Σε περίπτωση εγκλήματος με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, η ποινή επιβαρύνεται και δύναται να φτάσει έως το ανώτατο όριο του είδους της ποινής που προβλέπεται για την πράξη χωρίς τη συνδρομή ρατσιστικών χαρακτηριστικών.
Ακόμα υπάρχει ειδική μέριμνα για την απόδοση ευθυνών κι επιβολής κυρώσεων κατά νομικών προσώπων κι ενώσεων προσώπων. Επίσης θεσπίζεται καθεστώς προστασίας μαρτύρων που δεν κατέχουν νομιμοποιητικά έγγραφα.
Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης
Η πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Νοεμβρίου 2013 έχει βασικό στόχο τη θεσμική ρύθμιση των συμβιωτικών σχέσεων των ομόφυλων ζευγαριών και τη θεραπεία, με θετικά μέτρα, των παραβιάσεων των δικαιωμάτων των ΛΟΑΔ/LGBT προσώπων στην Ελλάδα, παραβιάσεις χρόνιες και συστηματικές και βρίσκουν έρεισμα στην Ελληνική νομοθεσία. Στην πρόταση νόμου, λοιπόν, καθορίζεται η Σύσταση του Συμφώνου Συμβίωσης, ως συμφωνία δύο ενηλίκων προσώπων, διαφορετικού ή του ιδίου φύλου, με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους.
Αναγνώριση των τρίτεκνων ως πολύτεκνων
με την πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις 11 Δεκεμβρίου του 2012 στη Βουλή επεδίωκε την πλήρη θεσμική και νομική αντιμετώπιση των τρίτεκνων με ίδιους όρους με τους άλλους πολύτεκνους. Στο πλαίσιο αυτό, σημείωνε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα (άρθρο 21 παρ. 2) των πολυτέκνων για λήψη ειδικής φροντίδας από το κράτος, ως έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης προς αυτούς. Η ανάγκη αυτή, υπογράμμιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πιο έντονη μέσα στη συνθήκη της οικονομικής κρίσης.
Προς τούτο, η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «την ένταξη των τρίτεκνων οικογενειών ως πολυτέκνων στον νόμο 1910/1944», με σκοπό να «αντιμετωπιστούν σε ικανοποιητικό βαθμό τα προβλήματα των 200.000 και πλέον τρίτεκνων οικογενειών της χώρας μας».
Επιμέλεια: Χρήστος Σίμος
