Το παραπάνω σημειώνει ο πρώην υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, ο οποίος παράλληλα σημειώνει «Έχουμε μείνει τραγικά πίσω στην εκπαίδευση των πολιτών. Είναι πια απολύτως σαφές ότι τα σποτάκια με το «μένουμε σπίτι» ήταν άλλοθι για το μοίρασμα εκατομμυρίων σε ημέτερους και όχι για να εκπαιδευτούν οι πολίτες. Ακόμη και κάποιες δειλές προσπάθειες του κ.Τσιορδα πήγαν στον βρόντο.
Είχαμε, όμως, μία εκπληκτική ευκαιρία να το καταφέρουμε: αντί με το άνοιγμα των σχολείων να συνεχίζει η “κάλυψη της ύλης” σαν να μην συμβαίνει τίποτα, θα έπρεπε εκείνον τον μήνα που ήταν ανοικτά τα σχολεία να υπάρχει ένα εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και εμπλοκής των παιδιών με όλες τις διαστάσεις του προβλήματος. Ένα εκατομμύριο (χωρίς την Γ Λυκείου) παιδιά με τις ανάλογες ηλικιακές προσαρμογές, θα ήταν φορείς ενός συνόλου γνώσεων και επιχειρημάτων που θα τα μετέδιδαν στους γονείς, στις γιαγιάδες και στους παπούδες, στους γνωστούς και φίλους. Θα ήταν φορείς συζητήσεων και ενημέρωσης. Σίγουρα δεν θα ήταν ολοκληρωμένη η ενημέρωση από τα παιδιά, σίγουρα δεν θα καταλάβαιναν όλα τα παιδιά την σημασία αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκατοντάδες χιλιάδες, όμως, παιδιά θα ήταν ενεργητικοί συντελεστές ενός τέτοιου εγχειρήματος.»
Η ανάρτηση του πρώην υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου στο Facebook:
Δεν πρόκειται να υπάρχει καμμία δραματική αλλαγή στη συμπεριφορά των πολιτών ως προς τα θέματα του κορονοϊού με μόνον τα πρόστιμα, την τρομοκράτηση με απειλές, τα ΜΑΤ στις πλατείες, τα (σχεδόν) ψευδή στοιχεία και τις αλαλούμ αιτιολογήσεις των αλλοπρόσαλλων κυβερνητικών μέτρων.
Έχουμε μείνει τραγικά πίσω στην εκπαίδευση των πολιτών. Είναι πια απολύτως σαφές ότι τα σποτάκια με το «μένουμε σπίτι» ήταν άλλοθι για το μοίρασμα εκατομμυρίων σε ημέτερους και όχι για να εκπαιδευτούν οι πολίτες. Ακόμη και κάποιες δειλές προσπάθειες του κ.Τσιορδα πήγαν στον βρόντο.
Είχαμε, όμως, μία εκπληκτική ευκαιρία να το καταφέρουμε: αντί με το άνοιγμα των σχολείων να συνεχίζει η “κάλυψη της ύλης” σαν να μην συμβαίνει τίποτα, θα έπρεπε εκείνον τον μήνα που ήταν ανοικτά τα σχολεία να υπάρχει ένα εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και εμπλοκής των παιδιών με όλες τις διαστάσεις του προβλήματος. Ένα εκατομμύριο (χωρίς την Γ Λυκείου) παιδιά με τις ανάλογες ηλικιακές προσαρμογές, θα ήταν φορείς ενός συνόλου γνώσεων και επιχειρημάτων που θα τα μετέδιδαν στους γονείς, στις γιαγιάδες και στους παπούδες, στους γνωστούς και φίλους. Θα ήταν φορείς συζητήσεων και ενημέρωσης. Σίγουρα δεν θα ήταν ολοκληρωμένη η ενημέρωση από τα παιδιά, σίγουρα δεν θα καταλάβαιναν όλα τα παιδιά την σημασία αυτής της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκατοντάδες χιλιάδες, όμως, παιδιά θα ήταν ενεργητικοί συντελεστές ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Τον Μάιο και Ιούνιο η εμμονική με την κανονικότητα Υπουργός Παιδείας θέλησε να μας πείσει ότι η πανδημία ήταν ευκαιρία και όλα λειτουργούν πρίμα. Ήταν, όμως, από τότε σαφές ότι η περιπέτεια με τον κορονοϊό θα έχει συνέχεια, ότι τα περί μειωμένης μεταδοτικότητας το καλοκαίρι ήταν λόγια του αέρα και ότι δεν υπήρχε μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για όσα ζούμε τώρα και όσα θα ζήσουμε το φθινόπωρο και τον χειμώνα.
Εκπαίδευση, λοιπόν. Των παιδιών στα σχολεία. Έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε με το άνοιγμα των σχολείων. Δεν χάλασε ο κόσμος αν μάθουν λίγα λιγότερα στην ιστορία και στα μαθηματικά. Θα αποκτήσουν, όμως, άλλες γνώσεις. Για τον χαρακτήρα του ιού, για τις κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, για να μην τον φοβόμαστε αλλά να γνωρίζουμε πώς θα τον αντιμετωπίσουμε για όσο διάστημα πρέπει.
Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν τομή στα εκπαιδευτικά μας πράγματα.
