Επιτέλους! Το «αίτημα» των απανταχού της χώρας οπαδών του «νόμου και της τάξης», όπως και το «όνειρο» των υμνωδών της «κανονικότητας» γίνεται πράξη. Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με προεξάρχοντα τον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ. Μ. Χρυσοχοΐδη, τους βουλευτές της Ν.Δ. και συμπαραστάτες τους βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛΛ. (;) (η Ελληνική Λύση του κ. Βελόπουλου είναι άλλη, ειδική κατηγορία...) μετά από 19 χρόνια... αγώνων και θυσιών αναμένεται να ψηφίσει το νομοσχέδιο για τις πορείες.
Βασικό επιχείρημα όλα αυτά τα χρόνια ήταν η αναστάτωση που οι συγκεντρώσεις δημιουργούν στο κέντρο της Αθήνας. Η ταλαιπωρία άλλων κοινωνικών ομάδων. Η οικονομική ζημιά επιχειρήσεων του ιστορικού κέντρου. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση κ.λπ. Η κωδικοποίηση του επιχειρήματος ήταν μια: «Δεν μπορούν 50... (συμπληρώστε τον χαρακτηρισμό με ό,τι προτιμάτε...) να κλείνουν το κέντρο της Αθήνας»...
Ήρθε λοιπόν ο νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη να βάλει «επιτέλους τέλος» σ’ αυτή την ανομία - ίσως τη μεγαλύτερη της Μεταπολίτευσης, όπως λένε ορισμένοι εκ των θιασωτών της «κανονικότητας».
Ο Μ. Χρυσοχοΐδης επέλεξε να φέρει ένα τερατούργημα στη Βουλή με μείξη χουντικών διαταγμάτων και ακραίων ρυθμίσεων, αντισυνταγματικών και αντιδημοκρατικών. Παράλληλα, αξιοποίησε όλη την προηγούμενη ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία της κοινής γνώμης περί «αναστάτωσης του κέντρου από 50... ‘διαδηλωτές’» και του «πιστεύω» της Νέας Δεξιάς: «Εγκληματίες... οι διαδηλωτές». Στο πρώτο έφερε διατάξεις που προκάλεσαν τις αντιδράσεις από όλες τις πλευρές του νομικού κόσμου, ανεξάρτητα από τις θέσεις που έχει ο καθένας για την αναγκαιότητα εκτελεστικού του συντάγματος νόμου, που να ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος της συνάθροισης. Όπως επίσης και για τις θέσεις της αντιπολίτευσης.
Ο θεσμός του «οργανωτή» της συγκέντρωσης, η διάταξη για την αστική ευθύνη του «οργανωτή», το άρθρο για ποινή φυλάκισης σε κάποιον που μετέχει σε απαγορευμένη διαδήλωση (το «ιδιώνυμο»), η απαγόρευση κινητοποίησης από την αστυνομία χωρίς συμφωνία δικαστικού, η διάλυση μιας συνάθροισης, η υποχρέωση γνωστοποίησης και άλλες προϋποθέσεις έγιναν αντικείμενο έντονης κριτικής. Άλλες λιγότερο, άλλες περισσότερο. Άλλες οδηγούσαν στη θέση «απόσυρση του νομοσχεδίου», άλλες στη θέση «ριζικές βελτιώσεις». Οι αναγνώστες μπορούν να δουν ή να διαβάσουν κριτικές, επισημάνσεις και απόψεις σε όλα τα έντυπα αλλά και ιστοσελίδες - π.χ. www.constitutionalism.gr.
Ποια τακτική ακολούθησε ο Μ. Χρυσοχοΐδης για να περάσει το νομοθέτημα και να κρύψει ουσιαστικές πλευρές; Έβαλε διατάξεις ακραίες, τις οποίες «βελτίωσε» νομοτεχνικά μετά τη θύελλα, διατηρώντας όμως τη βασική στόχευση: «περιορισμός του δικαιώματος της συνάθροισης - κλοιός στην κοινωνική διαμαρτυρία». Μια κλασική, ύπουλη, παλαιοκομματική και αντιδημοκρατική τακτική.
Παράλληλα, είπε ασύστολα ψέματα, με πιο βασικό και «πιασάρικο» στην κοινή γνώμη, εξαιτίας και της προπαγάνδας, το ότι δεν υπάρχει καμιά ρύθμιση για τις μικρές συγκεντρώσεις. Απέκρυψε ότι υπάρχει ειδική ρύθμιση, το Π.Δ. 120/2013, γνωστό ως «διάταγμα Δένδια» που αντιμετωπίζει το θέμα.
Τι πετυχαίνει και πού το πάει; Υπονομεύει τις κριτικές ότι με αυτό το νομοσχέδιο περιστέλλονται δημοκρατικά δικαιώματα, φαλκιδεύεται το δικαίωμα στη συνάθροιση και ενισχύεται η προληπτική καταστολή. Παράλληλα, αποκρύβει ότι μέσα από αυτό το πλαίσιο, που το εμφανίζει ως μια τακτοποίηση ενός κενού 45 χρόνων, δημιουργεί νέους μηχανισμούς για την αναδιοργάνωση του κρατικού αυταρχισμού. Με τους περιορισμούς και τις προϋποθέσεις για τις διαδηλώσεις αποθαρρύνονται οι πολίτες για την άσκηση του δικαιώματος της συνάθροισης. Με την «προληπτική καταστολή» και το πλαίσιο «επιτηρήσεων» δίνει δυνατότητες νέου τύπου πολιτικών παρεμβάσεων της αστυνομίας με στόχο όχι τις συνήθεις διαδηλώσεις, αλλά κυρίως τις μεγάλες κοινωνικές διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις. Με τη θεσμοθέτηση ειδικής υπηρεσίας στην ΕΛ.ΑΣ. (Διεύθυνση Πρόληψης της Βίας), για την οποία ο Μ. Χρυσοχοΐδης επιμελώς σιωπά και ελάχιστοι μιλούν, δημιουργείται ένας επικίνδυνος μηχανισμός ελέγχου του δημόσιου χώρου (είναι ιδιαίτερα εύστοχο το άρθρο του Χρ. Βερναρδάκη «Κράτος, καταστολή και νέος ‘εσωτερικός εχθρός’» στην «Αυγή» της Κυριακής 5.7).
Τελικά, πού το πάει ο κ. Χρυσοχοΐδης; Βλέπει την κοινωνική έκρηξη που έρχεται ενόψει της νέας φτωχοποίησης που θα είναι μεγαλύτερη από εκείνης του 2012; Βλέπει τις κοινωνικές αντιδράσεις που εκφράζονται ήδη απέναντι στα αντεργατικά μέτρα, στις απολύσεις και στο νέο καθεστώς που χτίζεται σταθερά από την κυβέρνηση στις εργασιακές σχέσεις; Βλέπει δηλαδή το ζοφερό τοπίο στην κοινωνία που έρχεται με την ύφεση στην οικονομία και ετοίμασε τον «γύψο» για την αντιμετώπιση των αντιδράσεων;
Οι περιορισμοί των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων δεν οδήγησαν ποτέ στη μείωση ή την κατάργηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ας το έχουν κατά νου αυτό οι εμπνευστές του «πιστεύω» της νέας Δεξιάς...
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
