Σε μία δίκη διάρκειας τεσσερισήμισι χρόνων, γεμάτη από πολύ ισχυρές νομικές στιγμές και πολύ ισχυρά φορτισμένες πολιτικές στιγμές, ο Κώστας Παπαδάκης, συνήγορος πολιτικής αγωγής και εκπρόσωπος των Αιγυπτίων αλιεργατών, κατόρθωσε ίσως, κατά τη χθεσινή δεύτερη και τελευταία ημέρα της αγόρευσής του, να σημειώσει τις δύο ισχυρότερες νίκες όλης της διαδικασίας και στα δύο επίπεδα.
Στο νομικό όταν κυριολεκτικά κονιορτοποίησε την εισαγγελική αγόρευση, απαντώντας σε είκοσι τέσσερα σημεία της, αναγκάζοντας την εισαγγελέα της δίκης Αδ. Οικονόμου να παραιτηθεί από το άδειο βλέμμα που τη συνοδεύει εδώ και ένα μήνα και να κρατά μανιωδώς σημειώσεις -πιθανώς προκειμένου να ετοιμάσει κάποια δευτερολογία, την οποία ο Κ. Παπαδάκης αξίωσε ρητά (όχι μόνο από την ίδια, αλλά και από τον αναπληρωτή εισαγγελέα κ. Κωσταρέλο). Και στο πολιτικό πεδίο, με το ανατριχιαστικό κλείσιμο της αγόρευσης, κατά το οποίο ανέγνωσε τις ερωτήσεις που έθεσε ο Γερμανός δικηγόρος Χανς Λίτεν τον Μάιο του 1931 στο δικαστήριο προς τον Αδόλφο Χίτλερ, του οποίου την κλήτευση είχε πετύχει σε δίκη στην οποία κατηγορούμενα ήταν μέλη των ταγμάτων εφόδου που είχαν επιτεθεί με ανθρωποκτόνο πρόθεση σε κομμουνιστές συνδικαλιστές της εποχής.
Η ομοιότητα των απαντήσεων και των επιχειρημάτων του Χίτλερ σε αυτή τη δίκη με αυτά που υποστήριξε ο Μιχαλολιάκος στη δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν τέτοια, ώστε, έως ένα σημείο, κάποιοι στο κοινό αναρωτήθηκαν αν υπήρξε πραγματικά αυτός ο διάλογος ή επρόκειτο για ένα παιχνίδι συναισθημάτων του συνηγόρου. Η ραθυμία με την οποία το γερμανικό εκείνο δικαστήριο -και άλλα ανάλογα- αντιμετώπισαν τη ναζιστική βία στον Μεσοπόλεμο έφερε τους ναζί στην εξουσία, σημείωσε ο Κ. Παπαδάκης. Και πρόσθεσε: «Ο δικηγόρος αυτός, ο Χανς Λίττεν, που έφερε τον Χίτλερ στο δικαστήριο, δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζητήσει τον λόγο από τους δικαστές που έδειξαν τέτοια ευπιστία στα ψέματα του Χίτλερ. Ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν το 1933, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και τερμάτισε τη ζωή του το 1938 στο στρατόπεδο του Νταχάου».
Και ο Κ. Παπαδάκης κατέληξε: «Στη μνήμη του, και στη μνήμη όλων των αγωνιστών δικηγόρων που σε ολόκληρο τον κόσμο υπερασπίζονται δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, αφιερώνω την αγόρευσή μου αυτή προσμένοντας την απόφασή σας».
Αυτή τη φορά η πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτου δέχτηκε με μεγαλύτερη συγκατάβαση το θερμό χειροκρότημα του κοινού, σημειώνοντας βέβαια -ως όφειλε από τον νόμο- ότι τα χειροκροτήματα δεν επιτρέπονται σε αίθουσες δικαστηρίου.
Νωρίτερα ο Κ. Παπαδάκης είχε ξεκινήσει τη δεύτερη μέρα της αγόρευσής του παρουσιάζοντας δεκάδες περιστατικά βίαιων επιθέσεων της Χρυσής Αυγής από το 2012 και μετά αναρωτώμενος ρητορικά πώς γίνεται να είναι όλα μεμονωμένες περιπτώσεις και σε ποιον αριθμό η ναζιστική βία σταματά πια να είναι μεμονωμένη και αποτελεί οργανωμένη δράση εγκληματικής οργάνωσης. Ο συνήγορος παρουσίασε στοιχεία με τα οποία η Χρυσή Αυγή χρεώνεται 61 βίαιες επιθέσεις κατά το πρώτο εξάμηνο του 2012, πριν εισέλθει στο Κοινοβούλιο, και 192 αντίστοιχες κατά το δεύτερο εξάμηνο, δηλαδή μετά την είσοδό της. Μία απτή και πραγματική απόδειξη ότι η είσοδος στη Βουλή δεν αποτελεί για τη ναζιστική οργάνωση μια ευκαιρία να σταματήσει τη βίαιη δράση της, αλλά αντίθετα μια ευκαιρία να την πολλαπλασιάσει -κάτι άλλωστε που γίνεται προφανές και από τις δηλώσεις του αρχηγού της και των στελεχών του.
Η πολιτική ευθύνη
Ο Κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε αναλυτικά στην περίφημη ανάληψη πολιτικής ευθύνης του Ν. Μιχαλολιάκου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και αναρωτήθηκε για τον χαρακτήρα της, εφόσον ο χιτλερίσκος αρχηγός της Χ.Α. θεωρούσε το έγκλημα αφενός μη πολιτικό και αφετέρου προβοκατόρικο, εναντίον της οργάνωσής του. Το γεγονός μάλιστα ότι η δήλωση αυτή έγινε δύο χρόνια μετά τη δολοφονία, στη μέση της προεκλογικής περιόδου, δημιουργεί ιδιαίτερες σκέψεις για τη σκοπιμότητά της, ενώ τόνισε ότι η πολιτική ευθύνη δεν συνεπάγεται άρνηση της ποινικής.
Ο συνήγορος παρομοίασε την κίνηση αυτή με την ανάλογη του Μουσολίνι, όταν ο γενικός γραμματέας του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας Τζιακόμο Ματεότι απήχθη από το σπίτι του και δολοφονήθηκε από τραμπούκους του Φασιστικού Κόμματος. Η αναφορά στην ανάλογη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα υπήρξε άλλωστε το κλείσιμο του ματιού προς την εξουσία, κάτι αντίστοιχο με το «είμαι δικός σας» του Ρουπακιά προς τους αστυνομικούς.
Στη συνέχεια ο Κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε σε 24 σημεία της εισαγγελικής αγόρευσης σχολιάζοντάς τα ένα προς ένα. Χαρακτηριστικά ανάμεσα σε αυτά είναι η αποστροφή της εισαγγελέως ότι ο Ρουπακιάς σκότωσε τον Φύσσα από μόνος του, προκειμένου «να ανέβει στα μάτια των άλλων». Και ο Κ. Παπαδάκης αναρωτήθηκε: «Ποια ήταν η κλίμακα αξιών αυτών των άλλων; Είχε σχέση με τη Χρυσή Αυγή;». Όπως επίσης η σύγχυση της εισαγγελέως μεταξύ της κατηγορίας της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης και εκείνης της ηθικής αυτουργίας, που επισημάνθηκε από πολλούς νομικούς (αλλά και από το ρεπορτάζ της "Αυγής" στις 5.1.2020). Αλλά και η παράλειψη ή διαστρέβλωση στοιχείων στην εισαγγελική αγόρευσης σχετικά με την εισφορά των καταθέσεων στην αποδεικτική διαδικασία.
Τέλος, ο συνήγορος, έσπευσε να θυμίσει ότι έχει βρεθεί ξανά απέναντι στην εισαγγελέα Αδ. Οικονόμου, στην περίπτωση της δίκης του Τ. Θεοφίλου, ο οποίος αθωώθηκε τελεσίδικα από την ελληνική Δικαιοσύνη και του επιδικάστηκε και αποζημίωση, εκεί όπου η Οικονόμου είχε προτείνει ενοχή για κατηγορίες οι οποίες επέσυραν ισόβια κάθειρξη. «Στη δίκη εκείνη έκανε την πολιτική αγωγή, σε αυτήν εδώ την υπεράσπιση» σχολίασε ο Κ. Παπαδάκης σεβόμενος το αίτημα της προέδρου να μην αναφερθεί σε άλλη δίκη. Πρόσθεσε ωστόσο ότι στη δίκη εκείνη η εισαγγελέας προσέθετε διαρκώς νέα στοιχεία, ενώ στη δίκη της Χ.Α. αρνούνταν να δεχθεί τέτοια από την πολιτική αγωγή.
Ζήτησε επίσης να λάβει τέλος η δικαστική ασυλία 80 ετών που απολαμβάνουν οι ναζιστές στην Ελλάδα, από τα μέλη της 3Ε στον Μεσοπόλεμο μέχρι τις αθωώσεις των ταγματασφαλιτών μετά την κατοχή.
Ο Κ. Παπαδάκης ζήτησε, λίγο πριν κλείσει, την ανάκληση της εισαγγελικής πρότασης, ενώ, απευθυνόμενος ειδικά στον αναπληρωτή εισαγγελέα κ. Κωσταρέλο, του τόνισε ότι διατηρεί το δικαίωμα διαφοροποίησης από την πρόταση της Οικονόμου. Είναι άγνωστο αν ο κ. Κωσταρέλος, που κατά τη διάρκεια της αποδεικτικής διαδικασίας υπήρξε υποδειγματικός στις ερωτήσεις του, θα κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας. Είναι αντίθετα πολύ πιθανό να ζητήσει να δευτερολογήσει η Οικονόμου, η οποία εχθές υπέστη μια ολοκληρωτική νομική συντριβή από την αγόρευση του Κ. Παπαδάκη.
