Με χαμόγελα υποδέχτηκε η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά τη στάση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος -των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. συμπεριλαμβανομένων- στη συζήτηση που έγινε στο Στρασβούργο για τον Αμαζόνιο και το από κοινού μπλοκάρισμα σε ψήφισμα για την άσκηση πίεσης στον Ζ. Μπολσονάρου. Ήταν μία από τις πρώτες πράξεις ιδεολογικής και πολιτικής σύγκλισης των συντηρητικών και ακραίων δυνάμεων στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.
Δεύτερη φύση της Ε.Ε. ο ιστορικός αναθεωρητισμός
Βέβαια η συνισταμένη της ευρωπαϊκής Δεξιάς με την Ακροδεξιά έρχεται από μακριά. Αυτή δεν είναι άλλη από τον σκληρό αντικομμουνισμό. Ο ιστορικός αναθεωρητισμός δεν είναι νέο φρούτο στις Βρυξέλλες, αφού έχει προηγηθεί σειρά ψηφισμάτων και απόπειρες εξίσωσης των θηριωδιών του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της "Ευρωπαϊκής μέρας Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων", την οποία επιχειρεί να καθιερώσει η Ε.Ε. την 23η Αυγούστου. Αντίστοιχα στην εκστρατεία εξίσωσης εντάσσεται και το "σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας" στις Βρυξέλλες, που χρηματοδοτήθηκε από ευρωπαϊκά κονδύλια το 2017 προβάλλοντας ακριβώς αυτό το αφήγημα. Μια επιχείρηση που συμπεριλαμβάνει ξέπλυμα, ακόμα και βραβεύσεις συνεργατών των Ναζί. Δεν είναι μακριά η κατακραυγή για την επιλογή του Προέδρου Μακρόν να βραβεύσει τον στρατάρχη Πετέν.
Στο ΕΛΚ ντύθηκαν ιστορικοί
Έτσι, μια ημέρα μετά τη σιωπηρή στήριξη στον Μπολσονάρου και τις εγκληματικές πολιτικές που οδήγησαν στην ανυπολόγιστη καταστροφή της Αμαζονίας, οι ευρωβουλευτές του ΕΛΚ αποφάσισαν να υποδυθούν... τους ιστορικούς. Συγκεκριμένα ζητούν να υιοθετηθεί ψήφισμα με το οποίο να θεωρηθεί η ημερομηνία του συμφώνου μη επίθεσης, γνωστού ως Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, αφετηρία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με αφορμή τα 80 χρόνια από την έναρξή του.
Μεταξύ των υπογραφόντων σε αυτή την αντιεπιστημονική, ιστορική λαθροχειρία διακρίνουμε και το όνομα του επικεφαλής της ευρωομάδας της Ν.Δ., Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Η θεσμοποίηση με λίγα λόγια της επικίνδυνης θεωρίας των δύο άκρων, του "μαύρου και κόκκινου φασισμού", που στο τέλος φτάνει να δικαιολογεί τα εγκλήματα της Ακροδεξιάς. Οποία ειρωνεία, αυτό γίνεται έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη Ρουπακιά.
Επιχείρηση θεσμοποίησης της θεωρίας των δύο άκρων
"Είναι κωμικό να προσποιούμαστε τους ιστορικούς για να στηρίξουμε τη μικροπολιτική μας ατζέντα" αναφέρει χαρακτηριστικά σε δήλωσή του. "Το αντικομμουνιστικό μένος της Δεξιάς διαποτίζει και διαχέεται μέσα από όλα τα ιδεολογικά κανάλια της. Το ζήσαμε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν ‘όλοι ίδιοι, Αριστεροί, εξωκοινοβουλευτικοί και Ναζί’ (αλλά οι Ναζί βρέθηκαν στο εδώλιο για οργανωμένο έγκλημα και στυγερές δολοφονίες)" σημειώνει τονίζοντας πως "το ζούμε στο έπακρο με κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν, πριν από μερικές ώρες κιόλας, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με την πλειοδοσία των ευρωβουλευτών της Ν.Δ., ζήτησε να θεωρηθεί η ημερομηνία του Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, αφετηρία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, της πολεμικής εμπλοκής του μισού πλανήτη, του αιματοκυλίσματος, της χιτλερικής ωμότητας, των εγκλημάτων των Ναζί, του Ολοκαυτώματος".
Και το Μόναχο, κύριε;
Η μεθόδευση αυτή, που έχει βαθιά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, παραβλέπει ορισμένα βασικά ιστορικά δεδομένα, τα οποία θυμίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνούν ή αγνοούν οι ευρωβουλευτές που αγωνιούν για... τον "ευρωπαϊκό τρόπο ζωής" ότι του συμφώνου "μη επίθεσης" που υπογράφηκε μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Γερμανίας είχε προηγηθεί έναν χρόνο νωρίτερα, το 1938, η Συμφωνία του Μονάχου ανάμεσα στον Α. Χίτλερ, τον Μπ. Μουσολίνι και τους πρωθυπουργούς της Βρετανίας και της Γαλλίας Ά. Τσάμπερλεν και Ε. Νταλαντιέ. Εκεί όπου Μ. Βρετανία και Γαλλία προχώρησαν στην απόδοση της Σουδητίας που άνηκε στην Τσεχοσλοβακία, στη ναζιστική Γερμανία προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρήνη. "Η μάλλον, όχι ακριβώς. Για να εξασφαλίσουν ότι η Γερμανία θα στραφεί προς τη Σοβιετική Ένωση, τους ‘σιχαμένους, Εβραίους μπολσεβίκους’, όπως τους ανέφερε ο Αδόλφος σε κάθε ευκαιρία, απέναντι στους δύο ομολόγους του", όπως σχολιάζει ο Κ. Αρβανίτης.
Υπενθυμίζεται ακόμη η περίπτωση του Τσώρτσιλ, τον οποίο οι σημερινοί συντηριτικοί της Ευρώπης αγνοούν, "από τους λίγους διορατικούς πολιτικούς της εποχής εκείνης, που κατάλαβε γρήγορα ότι, εάν η Γερμανία καταλάβει τη Σοβιετική Ένωση, θα εξασφαλίσει απεριόριστους πόρους και πρώτες ύλες για να κάνει, αμέσως μετά, έναν εύκολο περίπατο στην υπόλοιπη Ευρώπη".
Οι ίδιοι Γάλλοι και Γερμανοί που έκλεισαν τα μάτια στηρίζοντας τη σταυροφορία των Ναζί απέναντι στους Σοβιετικούς, "μόνο και μόνο για να απαλλαγούν οι ίδιοι από το φάσμα του σοσιαλιστικού πειράματος που έβλεπαν να κερδίζει έδαφος στις ταξικά διχασμένες χώρες τους" αναφέρει χαρακτηριστικά ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ασέβεια στους 30 εκατομμύρια νεκρούς Σοβιετικούς στο Ανατολικό Μέτωπο
Ωστόσο αυτό που θέλουν να πετάξουν στη λήθη οι υποστηρικτές της θεωρίας των δύο άκρων είναι η ηρωική στάση των Σοβιετικών που έφραξαν τον δρόμο στους Ναζί, στην Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στο Ανατολικό Μέτωπο. Μια μάχη που έκρινε την έκβαση του πολέμου και σήμανε την αρχή του τέλους της ναζιστικής θηριωδίας. Με δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινες απώλειες. Στρατιώτες και αμάχους.
Όπως υπογραμμίζει ο Αρβανίτης: "Είκοσι εκατομμύρια πολίτες. Δέκα εκατομμύρια στρατιώτες. Τριάντα εκατομμύρια ψυχές που στριφογυρνάνε στους τάφους τους όταν λεκιάζεις τις θυσίες τους. Όταν ορίζεις αυθαίρετα ως απαρχή του πολέμου ένα σύμφωνο μη επίθεσης παραβλέποντας τις ιστορικές συνθήκες, το γεωπολιτικό πλαίσιο, την παγκόσμια συγκυρία. Όταν, με λίγα λόγια, παίζεις τον ερασιτέχνη ιστορικό".
"Υπάρχει συγκεκριμένος διεθνής όρος για κάτι που είναι κωμικό και τραγικό ταυτόχρονα και θα τον καταλάβουν εύκολα οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι συνάδελφοί μου. Λέγεται ‘φάρσα’. Η φάρσα της Ακροδεξιάς που θέλει να κρυφτεί πίσω από τη στρέβλωση της Ιστορίας και οι ιδεολογικές της συγγένειες δεν την αφήνουν" καταλήγει στη δήλωσή του ο Κ. Αρβανίτης.
