Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
18.2°C22.0°C
1 BF 47%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
14.7°C21.2°C
2 BF 57%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C19.4°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
18.8°C21.5°C
1 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.9°C18.4°C
2 BF 63%
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο / Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Αγνόησε τη βούληση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ευρωπαϊκό Συμβούλιο / Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Αγνόησε τη βούληση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων

Οι 28 αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων της Ε.Ε. μπορεί να πέτυχαν τελικά -μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση που κράτησε συνολικά τρεις μέρες- να συμφωνήσουν στις νέες ηγεσίες των ευρωπαϊκών οργάνων, ωστόσο απέτυχαν παταγωδώς να ανταποκριθούν στο μήνυμα των πρόσφατων ευρωεκλογών.

Στις ευρωεκλογές του Μαΐου καταγράφηκε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια σημαντική αύξηση στην προσέλευση των ψηφοφόρων, κάτι που έδωσε μια ανάσα στους Ευρωπαίους φεντεραλιστές που τα τελευταία χρόνια είχαν πιεστεί κάτω από το συνεχώς αυξανόμενο βάρος των ευρωσκεπτικιστών, λαϊκιστών και παντός τύπου ακροδεξιών. Ωστόσο, παράλληλα ήταν και ένα χτύπημα κατά της παντοδυναμίας του δικομματισμού, καθώς Κεντροδεξιά και Σοσιαλδημοκρατία έχασαν συνολικά 65 έδρες σε σχέση με το προηγούμενο Κοινοβούλιο. Αντίθετα, οι Πράσινοι, οι Φιλελεύθεροι αλλά και οι ευρωσκεπτικιστές ενδυναμώθηκαν σημαντικά.

Ιδιαίτερη σημασία έχει μάλιστα το γεγονός ότι οι Πράσινοι κατάφεραν να κεφαλοποιήσουν σε έναν βαθμό τη φετινή εντυπωσιακή κινητοποίηση για το κλίμα παγκοσμίως, ενώ οι Φιλελεύθεροι, ενσωματώνοντας το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, απέκτησαν μεγαλύτερο πολιτικό βάρος.

Κι αν τον προηγούμενο μήνα φαινόταν προφανές ότι όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διαδικασία επιλογής των προσώπων που θα αναλάβουν τις κορυφαίες θέσεις στην Ε.Ε. προκειμένου να δοθεί ένα μήνυμα “φρεσκάδας” προς τους Ευρωπαίους πολίτες που έκαναν τον κόπο να ψηφίσουν αυτήν τη φορά διαφορετικά, τελικά το αποτέλεσμα ήταν τόσο “παλιακό” όσο και ο μέσος όρος ηλικίας των επιλεγέντων.

Κατ’ αρχάς, οι 28 έθαψαν σε τρεις κινήσεις τη διαδικασία των κορυφαίων υποψήφιων (spitzenkandidaten), η οποία εφαρμόστηκε τελικά μόνο μία χρονιά, το 2014, με την εκλογή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Η εν λόγω διαδικασία είχε στόχο να δώσει στους Ευρωπαίους πολίτες την ευκαιρία να ψηφίσουν ένα κόμμα γνωρίζοντας το πρόσωπο που προωθεί για την προεδρία της Επιτροπής. Ωστόσο, δεν προβλέπεται η δυνατότητα ψήφου προς το ίδιο το πρόσωπο, αφού δεν υπάρχουν πανευρωπαϊκές λίστες. Αυτό επικαλέστηκαν όσοι (κυρίως οι Φιλελεύθεροι και ο Εμ. Μακρόν) δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία και να γίνει πρόεδρος της Επιτροπής ο υποψήφιος του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ, τον οποίο χαρακτήριζαν “άπειρο”.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το ΕΛΚ δεν είχε την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής και μάλιστα εκτός από τους Σοσιαλιστές θα χρειαζόταν και ένα τρίτο κόμμα προκειμένου να εγκριθεί από το Ευρωκοινοβούλιο ο Βέμπερ.

Εκεί ήταν που προέκυψε η υποψηφιότητα του υποψήφιου των Σοσιαλιστών Φρανς Τίμερμανς. Ο Ολλανδός σοσιαλιστής (με τη στήριξη της Ά. Μέρκελ) έδειχνε ότι θα μπορούσε να έχει μια ελπίδα να ανακηρυχθεί πρόεδρος της Επιτροπής επιστρέφοντας τη θέση σε προοδευτικά χέρια μετά από 15 χρόνια. Η ελπίδα αυτή, όμως, προσέκρουσε στις χώρες του Βίσεγκραντ και στη λαϊκιστική κυβέρνηση της Ιταλίας, που κατάφεραν να δημιουργήσουν μια μειοψηφία στο Συμβούλιο ικανή να μπλοκάρει την απόφαση.

Την ίδια στιγμή, με την ιδέα και μόνο να χάσουν το πάνω χέρι στην Επιτροπή, οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις της Ε.Ε. κυριολεκτικά ξεσηκώθηκαν κατά του συμβιβασμού αυτού στον οποίο είχε συμφωνήσει λίγες ώρες πριν στο περιθώριο των G20 στην Ιαπωνία η Γερμανίδα καγκελάριος. Η “μπάλα” φυσικά πήρε και την ίδια την Ά. Μέρκελ, αφού ακόμα και οι άλλοτε πιστοί ακόλουθοί της τελικά την καταδίκασαν δημόσια, ρίχνοντάς της τη χαριστική βολή στη γενικότερη καθοδική πορεία της.

Επιπλέον, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μάκρον μπορεί να ήταν ανάμεσα στους “νικητές” της εν λόγω μάχης, αφού αποδείχθηκε ο κυριάρχος του παιχνιδιού, καταγγέλλοντας μάλιστα τις “προσωπικές φιλοδοξίες” και τις “κρυφές ατζέντες” ορισμένων, ωστόσο, κάθε άλλο παρά αντιτάχθηκε στο ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο. Τελικά, υπέκυψε σ’ ένα “παλιακό” αλισβερίσι μεταξύ των συντηρητικών και των σοσιαλιστών, από το οποίο προέκυψε στη θέση της προεδρίας της Επιτροπής μια Γερμανίδα δεξιά υπουργός με “βεβαρυμένο” παρελθόν τόσο λόγω των αποτυχιών της στις γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις όσο και λόγω των σκανδάλων κακοδιαχείρισης. Ως αντάλλαγμα δε κατάφερε να τοποθετήσει την συμπατριώτισσά του -πρώην υπουργό Οικονομικών της περιόδου Σαρκοζί- Κριστίν Λαγκάρντ στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δίνοντας πολιτικό/κομματικό χαρακτήρα σ’ ένα πόστο που ήταν υποχρεωτικά ανεξάρτητο και πήγαινε αποκλειστικά σε οικονομολόγους. Από την πλευρά των Φιλελεύθερων, η όποια νίκη τους περιορίστηκε στην τοποθέτηση του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Μισέλ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Παράπλευρη απώλεια των εν λόγω παλαιοπολιτικών παζαριών ήταν επίσης και η επικεφαλής των Πρασίνων Σκα Κέλερ, που σε κάποιο από τα απορριφθέντα σενάρια “έπαιρνε” την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στην ηγεσία της ευρωπαϊκής διπλωματίας τοποθετήθηκε ο 72χρονος υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Γιοσέπ Μπορέλ, επιβεβαιώνουν ότι ακόμα στην Ε.Ε. η επικρατούσα λογική δεν είναι να μπει το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη θέση εκφράζοντας την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, αλλά να εξυπηρετηθούν όσο το δυνατό περισσότερα, αντικρουόμενα, συμφέροντα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL