Η φετινή ασυνήθιστα μεγάλη πτώση των βάσεων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση τροφοδότησε με στρεβλό τρόπο τη συζήτηση για το αν πρέπει να υπάρχει "κόφτης" για την εισαγωγή στα ιδρύματα, με την κυβέρνηση να λέει ότι θα επαναφέρει τη βάση του 10.
Στρεβλή διότι ποσοτικοποιεί αυθαίρετα μια ευρύτερη συζήτηση που ξεκινάει από το αν θέλουμε όλα τα παιδιά που το επιθυμούν να σπουδάζουν μετά το Λύκειο και φτάνουν μέχρι την αριστεία. Την έννοια - φάντασμα που η Ν.Δ. επέσειε προεκλογικά για να τη γράψει στα παλιά της τα παπούτσια μετεκλογικά τοποθετώντας σε καίριες θέσεις ανθρώπους με μειωμένα τυπικά προσόντα.
Με τη βαθμολογία των Πανελλαδικών Εξετάσεων οι υποψήφιοι απλώς κατατάσσονται με μια σειρά όπου, ανάλογα με τη σχετική θέση τους, μπορούν ή δεν μπορούν να εγγραφούν στο τμήμα της πρώτης, δεύτερης κ.λπ. προτίμησής τους με δεδομένο αριθμό εισακτέων ανά τμήμα.
Όταν, όπως φέτος, τυχαίνει να καταγράφεται πολύ χαμηλή βαθμολογία σε κάποιο εξεταζόμενο μάθημα, οι βάσεις πέφτουν και οι τελευταίες σε προτίμηση σχολές έχουν πολύ χαμηλή βάση. Τα παιδιά που μπήκαν φέτος στην Ιατρική με πιο χαμηλές βάσεις από πέρυσι δεν θα γίνουν όμως χειρότεροι γιατροί.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν τα θέματα του χρόνου είναι πανεύκολα, οι βάσεις θα ανέβουν και μπορεί, εκεί που ένα τμήμα έχει μέσο όρο εισαγωγής το 10, να εκτοξευθεί στο 15. Το τμήμα δεν θα έχει γίνει πιο θελκτικό ούτε οι πρωτοετείς του καλύτεροι μαθητές.
Η υπερανάλυση της πτώσης των βάσεων το μόνο που κάνει είναι να οργανώνει τη συζήτηση γύρω από την επιλογή του κόφτη, δηλαδή τον αποκλεισμό φοιτητών από τη δημόσια και δωρεάν Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και τη στροφή τους στο εξωτερικό ή στα ιδιωτικά κολέγια με δίδακτρα, που δέχονται φοιτητές ανεξαρτήτως βαθμολογίας.
Αρκεί λοιπόν να συμφωνήσουμε ότι παραμένει ισχυρός στόχος της Πολιτείας η ενίσχυση και η άνοδος του επιπέδου όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης και όχι η δημιουργία πελατείας για τα ιδιωτικά κολέγια.
