Με στόχο τη στήριξη και ανάπτυξη του έντυπου Τύπου, που έχει πληγεί όσο κανένας κλάδος από την κρίση και την ψηφιακή τεχνολογία του Ίντερνετ, καταρτίστηκε πρόγραμμα ενίσχυσης των εφημερίδων πανελλαδικής κυκλοφορίας, το οποίο υπογράφεται από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη και τον υφυπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Λευτέρη Κρέτσο. «Είναι απαραίτητη η στήριξη και ανάπτυξη των εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας, που αποτελούν πυλώνα της δημοκρατίας, της πολυφωνίας, του πολιτισμού και της ποιότητας του δημοσίου διαλόγου» σημειώνεται στην Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ 2355, 18/6/2019). Η ενίσχυση του Τύπου εξάλλου ήταν δέσμευση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής το 2016, με την ευκαιρία της συζήτησης για την κατάρρευση τότε του ΔΟΛ.
Το πρόγραμμα προβλέπει ενίσχυση για τον Αθηναϊκό Τύπο συνολικού ύψους 6 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, εντός του 2019, ενώ η συνολική ενίσχυση σε κάθε επιχείρηση Τύπου δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 200.000 ευρώ. Οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να υπαχθούν στις ενισχύσεις οφείλουν να υποβάλουν αίτηση στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης - Επικοινωνίας εντός προθεσμίας εξήντα ημερών, δηλαδή από τις 22 Ιουλίου έως τις 22 Σεπτεμβρίου.
Το ποσό της ενίσχυσης κάθε επιχείρησης Τύπου εξαρτάται από τον αριθμό των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης που απασχολεί και από τον αριθμό των επιχειρήσεων που έχουν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον. Προσδιορίζεται δε από τη ΓΓΕΕ. Η υπαγωγή των επιχειρήσεων στο πρόγραμμα ενίσχυσης γίνεται με απόφαση των υπουργών Ψηφιακής Πολιτικής και Οικονομικών.
Οι προϋποθέσεις υπαγωγής στο πρόγραμμα ενίσχυσης για τις εφημερίδες είναι οι εξής:
1. Να κυκλοφορούν δύο χρόνια.
2. Να περιέχουν πρωτότυπη ύλη και όχι αναπαραγωγή περιεχομένου.
3. Η ύλη τους να μην θίγει τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, να μην εισάγει η προάγει διακρίσεις βάσει φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, εθνικότητας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
4. Να περιέχουν ποικίλη ύλη: πολιτικές, αθλητικές, πολιτιστικές και οικονομικές ειδήσεις.
5. Οι αγγελίες και οι διαφημιστικές καταχωρίσεις να μην υπερβαίνουν το 30% της ύλης της εφημερίδας.
6. Ο ιδιοκτήτης, ο εκδότης και ο διευθυντής της εφημερίδας να μην έχει καταδικαστεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση για κακούργημα και σε οποιαδήποτε ποινή για κλοπή, υπεξαίρεση, απειλή, εκβίαση, πλαστογραφία, δωροδοκία, για παραβίαση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων, για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, για παράβαση του νόμου περί εργοδοτικών εισφορών, καθώς και σε οποιαδήποτε ποινή για κάθε οικονομικό και ηλεκτρονικό έγκλημα. Στις Α.Ε., ΕΠΕ κ.λπ. το ίδιο ισχύει για τον πρόεδρο, τον διευθύνοντα και τα μέλη του Δ.Σ.
7. Να μην διανέμονται δωρεάν.
8. Να είναι φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμερες ή να έχουν ρυθμισμένες οφειλές.
9. Να μην έχουν οφειλές προς τους εργαζόμενους από εργατικές απαιτήσεις (δεδουλευμένες αποδοχές, επιδόματα εορτών αδείας) κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης υπαγωγής.
Δώρο άδωρο, απαντούν οι εκδότες
Οι τελευταίες δύο προϋποθέσεις είναι μάλλον αυτές στις οποίες αναφέρεται η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, ΕΙΗΕΑ, όταν με ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι «η διάταξη, όπως έχει διατυπωθεί και με τους όρους και προϋποθέσεις ένταξης που περιλαμβάνει, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής». Πολλές εφημερίδες δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας και επιπλέον οφείλουν μεγάλα ποσά δεδουλευμένων στους εργαζόμενους.
Η ΕΙΗΕΑ, παρότι χαιρετίζει την κυβερνητική πρωτοβουλία, φτάνει παρά ταύτα να διερωτάται «εάν η συγκεκριμένη Κοινή Υπουργική Απόφαση συνετάγη με ειλικρινή πρόθεση για στήριξη της έντυπης ενημέρωσης και ενίσχυση των φορέων της». Συμπληρώνει δε, συγκρίνοντας με τον περιφερειακό Τύπο, ότι «τα 'προαπαιτούμενα' διαφέρουν σημαντικά επί τα χείρω σε σχέση με την αντίστοιχη στήριξη του περιφερειακού Τύπου».
Τέλος, προφανώς αναφερόμενη στο σημείο 3 (περί διάδοσης του ρατσιστικού λόγου και του λόγου μίσους), σημειώνει ότι η αξιολόγησή τους από τον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό «θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσει ως νομοθετημένο εργαλείο παρέμβασης σε θέματα ελευθερίας του Τύπου».
ΑΓΓΕΛΑ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ
