«Την ώρα που την έπαιρναν, της είπα να μη χάσει την πίστη της στους ανθρώπους και από όπου κι αν βρίσκεται να κυνηγάει τα όνειρά της». Με αυτά τα σοφά λόγια αποχαιρέτισε την Ηριάννα ο κ. Κώστας την 1η Ιουνίου, την ημέρα που η κόρη του οδηγήθηκε στη φυλακή.
Αξιοπρεπής, με ατέρμονο σεβασμό προς το πρόσωπο της Ηριάννας, μίλησε στην «Αυγή» της Κυριακής για τον αγώνα τον δικό της, της οικογένειάς της και για το πλήθος ανθρώπων που έχουν σταθεί στο πλευρό της σε αυτή την «περιπέτεια»:
«Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να αποκαλυφθεί η αλήθεια, τα κλειστά αφτιά να ανοίξουν. Θα πρέπει κάποια στιγμή οι άνθρωποι να σηκωθούν από τους καναπέδες τους, διότι, χωρίς να πολιτικοποιώ, ποτέ δεν πολιτικοποιούσα κάτι, πάντα πίστευα ως άνθρωπος ότι πρέπει να ακούμε τους άλλους και να τους κρίνουμε εφόσον κρίνουμε τον εαυτό μας.
Ξέρουμε ότι είμαστε σε εχθρικό περιβάλλον. Είναι δύσκολη η πορεία στην οποία την έμπλεξαν. Αλλά επειδή είναι δυνατός χαρακτήρας και άνθρωπος, θα βγει κερδισμένη. Δεν πίστευα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω της. Ήξερα ότι είναι καλή επαγγελματίας, ήξερα ότι βοηθούσε και πολλές φορές εγώ αντιδρούσα αρνητικά, με την έννοια ότι φοβόμουν για την ακεραιότητά της. Πήγαινε στον Κολωνό να διδάξει σε μετανάστες αφιλοκερδώς και μετά τη συνόδευαν στο αυτοκίνητό της. Μόνο θετικά ακούγαμε.
Δύο σύμμαχοι
Έχει δύο πάρα πολύ καλούς συμμάχους δίπλα της, τη μητέρα της και τον αδελφό της. Και έναν σύντροφο ο οποίος πιστεύω πως είναι το συμπλήρωμα του εαυτού της. Καταπληκτικός άνθρωπος. Εκείνο το οποίο έκανε μια ζωή ήταν να βοηθάει, όχι με την έννοια του Σαμαρείτη, υπερασπιζόταν το δίκαιο. Ακόμη και σήμερα, που είναι σε αυτή τη θέση, που είναι πολύ λίγη για την ποιότητα του ανθρώπου, προσπαθεί να βοηθήσει όσους εξαρτώνται από εκείνη από την άποψη της επαγγελματικής της σχέσης. Είναι τυχερή που έχει ανθρώπους δίπλα της που την αγαπάνε και αυτό αποδεικνύει ότι κάτι καλό έκανε”.
Πιστεύει στην προσφορά
“Ξέρετε ότι δίπλα της υπάρχουν άνθρωποι που την αγαπάνε και αποδεικνύεται και με το συλλαλητήριο που θα γίνει την άλλη Παρασκευή. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους προστατεύει η κοινωνία σαν κόρη οφθαλμού, γιατί είναι αυτοί που θα μείνουν στην Ελλάδα. Είχε προτάσεις από ξένο πανεπιστήμιο και δεν θέλησε να φύγει. Όχι, εδώ. Πιστεύει στην προσφορά. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος πρέπει να παλεύει στον τόπο του. Και αυτό το κράτος δεν πρέπει να κάνει τα πάντα για να διώχνει τα παιδιά του. Αποστεωνόμαστε έτσι. Θα πρέπει να έχουμε ως επίκεντρο τον άνθρωπο.
Στις 17 Ιουλίου αρκεί εκείνοι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την καθαρογραφή της απόφασης να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εκεί θα φανεί αν οι άνθρωποι δεν έχουν παρωπίδες, αν είναι ανοιχτοί. Εκεί θα φανεί ότι δεν υπάρχουν άλλου είδους σκοπιμότητες. Αυτά έχω να πω. Σας ευχαριστώ».
