“Ξέρετε πολύ καλά ότι στο παρελθόν έχω δηλώσει πως δεν έχω καμία σχέση με την αστική Δικαιοσύνη. Εάν όμως η αστική Δικαιοσύνη θέλει να κρατήσει έστω τα στοιχειώδη προσχήματα, θα πρέπει να πάψει να είναι τιμωρητική στον αδύνατο και ευνοϊκή στον δυνατό με τόσο έκδηλο και προφανή τρόπο.
Να καταδικαστεί ένα νέο κορίτσι για 13 χρόνια, τη στιγμή που μεγαλόσχημοι απατεώνες κυκλοφορούν ελεύθεροι, γελοιοποιεί πλήρως οποιαδήποτε πρόφαση απόδοσης δικαιοσύνης των αστικών δημοκρατιών. Όλοι οι άνθρωποι διαθέτουν μια στοιχειώδη εξυπνάδα, μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια για να καταλάβουν ότι η απόφαση αυτή είναι προκλητική.
Δεν πιστεύω σε καμία τιμωρία. Πιστεύω σε μια δικαιοσύνη η οποία δεν απορρέει από κάποιο ‘εκλεκτό’ σώμα ανθρώπων, αλλά σε μια δικαιοσύνη που απορρέει από καθημερινούς ανθρώπους. Παίρνει ενορατικά μέτρα και εμπνέει αυτούς που προβαίνουν σε δυσλειτουργικές πράξεις ώστε να διοχετεύσουν την ιδιαιτερότητά τους με τέτοιο τρόπο ώστε να εξελίσσονται αρμονικά με την κοινότητα και το οικοσύστημα. Δεν εξαιρώ τους ανθρώπους, που διαφωνώ κάθετα με τη δράση τους.
Δεν μπορώ να πιστέψω στην ιδέα της φυλακής. Αδυνατώ να καταλάβω πως υπάρχει η τιμωρία της φυλάκισης, που κανέναν μέχρι τώρα δεν σωφρόνισε κι ας ονομάζεται σωφρονιστικό το σύστημα. Πρόκειται για μια διεστραμμένη επινόηση των φεουδαρχών του 12ου αιώνα μ.Χ., είναι βάρβαρη και παλαιολιθική”.
