Της Λήδας Καζαντζάκη
Ασυνόδευτα τ' αποκαλούν. Τα παιδάκια που πέφτουν άθελά τους στη δίνη ενός επεκτατικού πολέμου ή μιας εμφύλιας σύρραξης. Τα παιδάκια που χάνουν ξαφνικά το όποιο στήριγμα -μάνα και πατέρα, παππού και γιαγιά ή αδέρφια- τα κράταγε μέχρι τη μοιραία στιγμή του ξεριζωμού. Που συνειδητοποιούν, όταν καταλήγουν μόνα στα ακατάλληλα, σε κάθε περίπτωση, κέντρα προσωρινής μετεγκατάστασης προσφύγων, όπου περιμένουν την επανένωσή τους με κάποιους μακρινούς συγγενείς ή σε ιδρύματα, που δεν τα γνωρίζει κανείς.
Αντιμετωπίζονται στην οδυνηρή πορεία τους ως «παράπλευρες απώλειες» και διαδηλώνουν τη βαρβαρότητα της εποχής μας με τη βίαιη ενηλικίωσή τους. Εκεί όπου ο χρόνος συμπτύσσεται στα ελάχιστα δευτερόλεπτα της φυγής και στις ατελείωτες ώρες της αναγκαστικής προσαρμογής τους στο ξένο σώμα που οφείλουν να αντιμετωπίσουν ως τμήμα του εαυτού τους.
Είναι το επίκαιρο και διαχρονικό θέμα που επιχειρεί να συλλάβει με ποικίλες τεχνικές και υλικά στην τελευταία ατομική της έκθεση στην Ύδρα η εικαστικός Κρίστι Γρηγορίου - Βασιλειάδη. Χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη τις φωτογραφίες του ασυνόδευτου προσφυγόπουλου από τη Μικρά Ασία που υπήρξε ο παππούς της. Τις κερματίζει, τις τυπώνει, τις επικολλά μαζί με αποκόμματα εφημερίδων πάνω στον καμβά ή στη γάζα, τις επιζωγραφίζει με ακουαρέλες και τις οργανώνει μέσα στον συμπυκνωμένο χωρόχρονο του πίνακα.
Ορίζει ως λάιτ μοτίβ του έργου της τη φιγούρα του αγοριού του καλυμμένου με ένα κοστούμι πολλά νούμερα μεγαλύτερο από τις πραγματικές του διαστάσεις και ένα καπέλο κυρίου, που μας κοιτάζει πάντα με το σοβαρό, σκληρό και αταίριαστο στα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά και στο αδιαμόρφωτο ακόμα περίγραμμα του μικρού του προσώπου βλέμμα του ενήλικου στον οποίο ξαφνικά μεταλλάχτηκε. Μια μορφή γραμμένη αφαιρετικά με ευαίσθητες πινελιές που ορθώνεται μέσα στο τοπίο που άφησε, το βαμμένο με το κίτρινο του ώριμου σταχιού και το αχνό γαλάζιο ενός ανέφελου ουρανού και περιβάλλεται από μαύρα, απειλητικά σαν τις Ερινύες, γραμμικά δοσμένα πουλιά, που την ακολουθούν.
Μια φιγούρα επαναλαμβανόμενη μέσα από τα αλλεπάλληλα τυπώματά της που στοιχειοθετεί την απροσδιόριστη, ομοιόμορφη μάζα των προσφυγόπουλων στη συνείδηση αυτών που άκοντες τα υποδέχονται. Ένας επισκέπτης που στέκεται ως τουρίστας μπροστά στα αχνά ερείπια της μνήμης της πόλης του. Ένας εμβόλιμος παρατηρητής μιας εκδήλωσης του ορφανοτροφείου με τα πολλά καθισμένα παιδάκια όπου μεγάλωσε.
Είναι ο κόσμος μας, ο παλαιός και ο σύγχρονος αυτός που απεικονίζει η Κρίστι Γρηγορίου - Βασιλειάδη, ιδωμένος μέσα από το άτεγκτο βλέμμα ενός πρόωρα μεγαλωμένου στη βίαιη εμπειρία του ξεριζωμού παιδιού, ως ένα παλίμψηστο που καθρεφτίζει την ίδια την αντίξοη ζωή μας.
info: Κρίστι Γρηγορίου Βασιλειάδη, «α-συνόδευτα».
Αίθουσα Τέχνης Μελίνα Μερκούρη, Λιμάνι Ύδρας.
Διάρκεια έκθεσης: 13-19 Αυγούστου.
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 20.30-23.00
