Του Κώστα Καναβούρη
Μεταξύ ακροδεξιάς αντίληψης της πραγματικότητας και επικίνδυνης πολιτικής φαιδρότητας κινείται η Ν.Δ. και μάλιστα με ολοένα αυξανόμενη ένταση, γεγονός που δείχνει ότι ο κατήφορος, όταν σε πάρει για τα καλά η κατρακύλα, δεν έχει επιστροφή. Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς.
Ως προς την έξοδο από τα Μνημόνια και αφού δεν βγήκε το αφήγημα της συμφοράς για καταστροφή της χώρας (την οποία θα διόρθωνε ο νεφεληγερέτης Κυριάκος Μητσοτάκης... διά της ακόμη μεγαλύτερης νεοφιλελεύθερης, πτωχοποιητικής καταστροφής), έφτασαν στο σημείο να βάλουν πάγο και στον επίτροπο Οικονομικών της Ε.Ε. Πιέρ Μοσκοβισί, που, σαν δεν ντρέπεται, τόλμησε να ισχυριστεί πως τα Μνημόνια και η επιτροπεία έχουν τελειώσει και, άκουσον, άκουσον, ότι είναι στην ευχέρεια της κυβέρνησης (ακριβώς ως εφαρμογή του pacta sunt servanda) να ακυρωθεί η μείωση των συντάξεων. Τα ύστερα του κόσμου δηλαδή.
Με το δίκιο του εξανέστη ο Κ. Μητσοτάκης. Μην τον βλέπετε έτσι, που απεχθάνεται τις συλλογικές συμβάσεις, που δεν θέλει αύξηση του κατώτατου μισθού, που θεωρεί τις απολύσεις και τη μείωση φορολογίας για το κεφάλαιο το ιερό δισκοπότηρο της ανάπτυξης και της ευτυχίας του λαού. Όχι, μην τον βλέπετε έτσι, φίλο των Χριστοφοράκων, των Μαρινάκηδων, των Φρουζήδων και λοιπών ολετήρων της οικονομίας επί έτη και έτη. Κατά βάθος, άνθρωπος είναι κι αυτός, λύγισε μπροστά στη σκληρότητα του Μοσκοβισί και ως ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήρθη (τι ήρθη, δεν λες καλύτερα παρεσύρθη σηκωτός) στο ύψος των περιστάσεων και συνέστησε στον έντρομο (από τη βλακεία) επίτροπο να είναι προσεκτικός στις δηλώσεις του.
Ακόμη διασκεδαστικότερος ο αντιπρόεδρος Χατζηδάκης, του οποίου η θέση από του βήματος του κοινοβουλίου, την οποία διατύπωσε με κάθε αυστηρότητα, είναι η εξής: «Κύριοι, μας είπατε ότι θα μας μπιιιπ. Εντάξει; Εντάξει. Εμείς ως συνεπείς εταίροι... και ολίγον εθισμένοι να μας μπιιιπ, πλυθήκαμε, ξυριστήκαμε, βάλαμε τα καλά μας ρούχα και περιμέναμε. Και τώρα έρχεστε και μας λέτε ότι δεν θα μας μπιιιπ, επειδή σας απέτρεψε αυτή η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Και ερωτώ, αντιπρόεδρος άνθρωπος. Είστε σοβαροί; Τη μία θα σας μπιιιπ, την άλλη δεν θα σας μπιιιπ! Πείτε μας τι ακριβώς θέλετε για να ξέρουμε κι εμείς τι να λέμε».
Αυτή ήταν η θέση του κυρίου Χατζηδάκη. Αυτή ακριβώς κι ας διατυπώθηκε με περισσή σοβαροφάνεια. Μια σοβαροφάνεια για γέλια και για κλάματα, ακριβώς. Κι ας μη μας διαφεύγει εδώ η διαφοροποίηση του πρώην προέδρου της Ν.Δ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη, από την επίσημη -ο θεός να την κάνει- θέση. Για πολλά μπορεί κανείς να ψέξει τον Β. Μεϊμαράκη, αλλά όχι να του προσάψει την ιδιότητα του καταγέλαστου. Ιδιότητα με την οποία ουκ ολίγοι φλερτάρουν ή και την περιενδύονται χωρίς κανένα πρόβλημα στους διαδρόμους της Πειραιώς.
Να πάμε στο μεταναστευτικό; Όταν ο έτερος αντιπρόεδρος Άδωνις εκφράζει τον ενθουσιασμό του για τις βαρβαρότητες που ετοιμάζει ο Σαλβίνι, βαρβαρότητες που ενισχύουν τη φαιά ατμόσφαιρα που πλανάται στην Ευρώπη και δεν υπάρχει αντίδραση, τότε κάτι βαθιά σάπιο υπάρχει στο σώμα της Ν.Δ. Και εξαιρετικά δυσοίωνο για την ελληνική κοινωνία. Όπως εξαιρετικά δυσοίωνος είναι ο πρωτόγονος πατριδοκάπηλος εθνικισμός τον οποίο προωθεί με αφορμή το «Μακεδονικό».
Εν ολίγοις, η Ν.Δ. ούτε θέλει, ούτε μπορεί να ενταχθεί στις απελευθερωτικές και γι’ αυτό συγκρουσιακές διεργασίες στις οποίες διστακτικά μεν, αλλά σταθερά μοιάζει να προσχωρεί η ελληνική κοινωνία. Ύστερα από χρόνια μιθριδατισμού στην εξουσία είναι πολιτικά ανάπηρη και ηθικά κενή. Δηλαδή βρίσκεται χωρίς πολιτικά εργαλεία και χωρίς ηθική κρίση. Εδώ βρίσκεται η ρίζα της ακροδεξιάς στροφής και όχι (μόνο) στην καταφανή ανικανότητα του Κ. Μητσοτάκη.
Όσο τα νέφη θα ξεκαθαρίζουν -και είναι υποχρεωμένη γι’ αυτό η κυβέρνηση- τόσο θα φαίνεται ξεκάθαρα το απεχθές πρόσωπο της Δεξιάς. Ένθεν κακείθεν της Ν.Δ.
