Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
17.1°C20.7°C
2 BF 52%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
16.5°C18.5°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 70%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.4°C18.0°C
4 BF 52%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C19.9°C
3 BF 40%
Βιβλίο / Η ώρα του ουρλιαχτού του
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Βιβλίο / Η ώρα του ουρλιαχτού του

«Έχω υπομονή, αγαπώ τους άντρες και τις γυναίκες και τα παιδιά και τα δέντρα - μπορώ να παρατηρώ ένα πραγματάκι για χρόνια, για την ακρίβεια για πάντα, και να το περιθάλπω μέχρι να γεμίσει δύναμη, όμως υπάρχει ακόμα ένα κομμάτι μέσα μου που ποθεί μια αφανή τελειότητα - όχι τη θρησκευτική τελειότητα των παραδείσων, αλλά την καθαρόαιμη, γήινη τελειότητα που είναι εύθραυστη όπως η ζωή, αλλά το ίδιο γλυκιά». Τα λόγια ανήκουν στον William Carlos Williams, είναι γραμμένα την άνοιξη του 1916 και απευθύνονται στη μητέρα του, αντικατοπτρίζοντας με τον πιο ακριβή τρόπο την ψυχοσύνθεση του ποιητή που το όνομά του είναι σχεδόν ταυτόσημο με τον ποιητικό αμερικανικό μοντερνισμό των αρχών του 20ούαιώνα.

Γεννημένος το 1883 στο Ράδερφορντ του Νιου Τζέρσεϊ, πέρασε όλη του τη ζωή μοιρασμένος -και όχι διχασμένος, καθώς θεωρούσε πως η μία ιδιότητα συμπλήρωνε και τροφοδοτούσε την άλλη- ανάμεσα στην ιατρική και στην ποίηση.

Άγνωστος στο ελληνικό κοινό

Το έργο του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό και η αναθέρμανση και το εκ νέου ενδιαφέρον γύρω από το όνομά του οφείλονται εν πολλοίς στο, υποδειγματικής λιτότητας, κινηματογραφικό ποίημα του Τζιμ Τζάρμους με τον τίτλο «Paterson», τον οποίο δανείστηκε από το πεντάτομο έργο του Ουίλιαμς που κυκλοφόρησε το 1946 και θεωρήθηκε η απάντηση και ο αντίποδας στην «Έρημη Χώρα» του σύγχρονού του T.S. Eliot. Οι «Ιστορίες ενός γιατρού» αποτελούνται από μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές εμπειρίες του Ουίλιαμς στη μακρά του θητεία ως γιατρού και είναι ανθολογημένες από τον Robert Coles (και αριστοτεχνικά μεταφρασμένες από την Ειρήνη Παπαθανασίου), ο οποίος γράφει και την εισαγωγή. Την έκδοση συμπληρώνουν μια σειρά από ποιήματα μεταφρασμένα από τον Γιάννη Ζέρβα, καθώς και ο επίλογος του γιου τού Williams, Eric, γιατρού επίσης.

Οι ιστορίες του Ουίλιαμς εντυπωσιάζουν με την παντελή έλλειψη ανάγκης ωραιοποίησης ή εξωραϊσμού. Οι περιγραφές είναι γυμνές, ωμές, χωρίς ίχνος συγκάλυψης της πραγματικής κατάστασης των προσώπων στα οποία αναφέρονται. Οι ασθενείς είναι στην αντίπερα όχθη του αμερικανικού ονείρου. Η αίγλη του αμερικανικού ονείρου όχι μόνο δεν τους περιλαμβάνει αλλά σχεδόν αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί την ύπαρξή τους. Άνθρωποι που παλεύουν για την επιβίωση. Του σώματος αλλά και της ψυχής. Άνθρωποι ανέστιοι, πάμφτωχοι, άνεργοι ή με επισφαλή εργασία, αμόρφωτοι στο σύνολό τους, μετανάστες, αγροίκοι, επιφυλακτικοί και παμπόνηροι, τρυφεροί και αλαζόνες, εξαρτημένοι από την ασφάλεια που τους γεννά η ύπαρξη ενός ανθρώπου, του γιατρού τους, που ακόμη και μέσα στη μέση της νύχτας -έστω και διαμαρτυρόμενος- θα σηκωθεί από το κρεβάτι για να τους συντρέξει. Για να γλείψει σχεδόν τις πληγές τους, παλεύοντας για μια διάγνωση, τη σωστή διάγνωση, που θα οδηγήσει στη θεραπεία. Κι όλο αυτό με ρυθμούς εξαντλητικούς, επαναλαμβανόμενα, δίχως τελειωμό.

Ένα «δύσμορφο κομματάκι της ανθρωπότητας»

Στο πρόσωπο του κάθε παιδιού, της κάθε γυναίκας και του κάθε άντρα, ο γιατρός -και, κυρίως, ο ποιητής- βλέπει ένα «δύσμορφο κομματάκι της ανθρωπότητας» που πρέπει να το περιθάλψει. Δουλεύει ακατάπαυστα, πυρετικά, θαρρείς και από την άκρη του στηθοσκοπίου κρέμεται η μοίρα αυτής της ανθρωπότητας. Και παρατηρεί. Παρατηρεί τα πάντα γύρω του. Ακριβώς επειδή έχει να κάνει με ανθρώπους. Ο καθένας τους είναι ξεχωριστός. Γι’ αυτό και οι περιγραφές του είναι πορτρέτα μεγάλης ψυχογραφικής δεινότητας. Με δυο λέξεις, με ένα μικρό σχόλιο, με την επισήμανση ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού αναδεικνύει τους ήρωές του, ανάγοντας την καθημερινότητα σε τέχνη, το αφανές σε κάτι ευδιάκριτο, σε κάτι άξιο λόγου, φανερώνοντας το σημαντικό που ενυπάρχει σε κάθε τι ασήμαντο. Κι αυτό γιατί άξια λόγου είναι η ζωή του κάθε ανθρώπου. Ακόμη και του πιο αφανούς. Κυρίως αυτού. «Χανόμουν μες στις δικές τους προτεραιότητες» λέει στην Αυτοβιογραφία του, «γινόμουν εκείνοι». Αλλά η ποιητική ιδιοφυΐα είναι αδύνατον να χαθεί. Επιβιώνει ακόμη κι όταν ο χρόνος γίνεται ο αμείλικτος εχθρός που την καταδιώκει. «Η νύχτα ήταν η ώρα του ουρλιαχτού του» λέει ο γιος του Eric. Τότε που προσπαθούσε να προλάβει τον χρόνο, τότε που παραδινόταν στην ποίηση, έχοντας πάντα ως άξονα τον άνθρωπο. Το πάσχον σώμα, την πάσχουσα ψυχή. Με μόνη αναγνώριση την ευγνωμοσύνη στα μάτια των ασθενών του. Η καταξίωση ήρθε πολύ αργότερα (με ένα μεταθανάτιο βραβείο Pulitzer). Όπως γίνεται καμιά φορά. Τότε που ίσως δεν είχε πια καμιά σημασία.

William Carlos Williams, «Ιστορίες ενός γιατρού»

Μετάφραση: Ειρήνη Παπαθανασίου, Γιάννης Ζέρβας

Εκδ. Αρμός

252 σελ. Τιμή: 14,50 ευρώ

Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL