...δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·
Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι,
καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,
ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω...
Γεωργίου Ακροπολίτου,
Στιχηρὸν ψαλλόμενον τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ σαββάτῳ
...δωσ’ μου τούτον τον ξένο που από βρέφος σαν ξένος μες στον κόσμο εξενώθη·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο που οι ομόφυλοί του σαν ξένον θανατώνουν μισώντας·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο που παράξενο μου είναι, σ’ αυτόν, του θανάτου το ξένο να βλέπω·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο όπου ξέρει φιλόξενος να ’ναι στους φτωχούς και στους ξένους·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο που οι Εβραίοι, από φθόνο, παντελώς απ’ τον κόσμο εξενώσαν·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο, να τον κρύψω σε τάφο, μιας κι ο ίδιος, σαν ξένος, δεν έχει πού το κεφάλι να γείρει·
δωσ’ μου τούτον τον ξένο που η Μάννα σαν τον είδε πεθαμένο θρηνούσε:
Αχ! Γιε και Θεέ μου, σωθικά λαβωμένα
και καρδιά σπαραγμένη σε μένα, σαν σε βλέπω νεκρό.
Κι όμως, προσδοκώντας τη δικιά σου ανάσταση, πιο πολύ σε δοξάζω...
Στον Γιάννη Δάλλα
(μικρό, μικρούτσικο μνημόσυνο στη μεγάλη Ψυχούλα του)
Η, μάλλον αδέξια, τούτη μεταγραφή είχε δημοσιευτεί, σε αυτά εδώ τα φιλόξενα για εμένα κυριακάτικα «δεφτέρια», πριν κάπου πέντε χρόνια («Αναγνώσεις» της πασχαλιάτικης Αυγής της Κυριακής, Σάββατο, 11 Απρίλη 2015), με τον 4ο στίχο: «δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους» να έχει αποδοθεί τότε: «δωσ’ μου τούτον τον ξένο που είναι αυτός όπου ξέρει τους φτωχούς και τους ξένους στοργικά να φιλεύει», και το «ἀπεξένωσαν» του 5ουστίχου: «αποδιώξαν». Την ξαναδημοσιεύω, σήμερα Κυριακή του Θωμά, και πάλι εδώ, (έστω και ετεροχρονισμένα, σωστότερα: ετεροεβδομαδισμένα), αλλαγμένη ακριβώς σε αυτά τα σημεία, αναθυμούμενος μια κουβέντα μου με τον Δάσκαλο Γιάννη Δάλλα να μου λέει ότι το «φιλεύει» (στη θέση του «ξενίζει») και το «αποδιώξαν» στη θέση του «ἀπεξένωσαν» δεν σέβονται καθόλου την υπόλοιπη μελωδικότατη (του πρωτοτύπου, εννοείται) παρήχηση του «ξ». Τα υπόλοιπα, για να παρηχήσω και πάλι ξεδιάντροπα το «ξ», τα ξέρουν οι ψυχές μας που ταξιδεύουν ξέμπαρκες στην ανεξίτηλη ευξενία των ανοιξιάτικων μενεξέδων...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
