Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.6°C16.5°C
1 BF 70%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
13 °C
11.1°C14.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
8.0°C14.4°C
2 BF 65%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
12.8°C14.1°C
2 BF 82%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
5 °C
4.9°C11.8°C
0 BF 100%
Οπτικές / Ανάμεσα στην εγγύτητα και στην απόσταση
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Οπτικές / Ανάμεσα στην εγγύτητα και στην απόσταση

Έργο του Γιάννη Ψυχοπαίδη
Της Λήδας Καζαντζάκη

Ο χρόνος έχει σταματήσει. Στην περίοδο του εγκλεισμού, που παρατείνεται επ’ αόριστον. Με απροσδιόριστες εξαγγελίες για την επόμενη μέρα, που, όταν τις διαβάσουμε προσεκτικά, μας μεταμορφώνουν σε καμπούρηδες, ενοικιαζόμενους, ανθρωπόμορφους κούληδες που κουβαλούν στις πλάτες τους τα πακέτα-δώρα των ιθυνόντων-μάγων των οικονομικών της χώρας στα «δικά τους παιδιά» και στις «δικές τους» επιχειρήσεις.

Διαλύουν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου τα δικαιώματά μας.

Σμιλεύουν και προβάλλουν με τον έλεγχο των εφημερίδων και των τηλεοπτικών σταθμών το πρόσωπο-προσωπείο τού ηγεμόνα-στρατηλάτη-σωσία.

Καλπάζουν πάνω στα άτια της υπεροψίας του φαντάσματος ενός ισχυρού Ναπολέοντα Βοναπάρτη προς το Βατερλώ ενός χρεοκοπημένου και εξαρτημένου αέναα από τα δάνεια της Δύσης κράτους.

Στριμώχνουν την πραγματικότητα μέσα στα καλούπια που έχουν φτιάξει για μας.

Μας δείχνουν τις χωρο-ταξικές, ειδοποιούς διαφορές της, τις διαφορές που υφίστανται ανάμεσα στη στενότητα και την ευρύτητα της συμβίωσης στις ασφυχτικές κάμερες των μικρών, χαμηλοτάβανων διαμερισμάτων της αντιπαροχής των δεκαετιών του ’60 και του ’70 και των πλουσιοπάροχα κτισμένων ρετιρέ του ’80 ή του ’90.

Μας εξαναγκάζουν, λόγω του κορωνοϊού, να κρατήσουμε τις απαραίτητες αποστάσεις στον συγχρωτισμό στο μετρό και τους δρόμους με τις μάζες των ούτως ή άλλων αποκλεισμένων από την καθημερινότητά μας, των Ρομά, των φυλακισμένων, των τοξικοεξαρτημένων, των προσφύγων και των μεταναστών. Είναι το κενό όπου θα μπορούσαμε να συλλάβουμε την «αποστολή της τέχνης». «Που δεν είναι να αντιγράφει τη φύση αλλά να την εκφράζει», καθώς γράφει ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ στο « Άγνωστο αριστούργημά» του, που λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα ιδιόκτητο μέγαρο ευπατριδών του 17ου αιώνα και έγινε πολύ αργότερα εργαστήριο του Πικάσο και της εμβληματικής του "Γκουέρνικα".

Προτρέποντάς μας «να συλλάβουμε το πνεύμα, την ψυχή, τη φυσιογνωμία των πραγμάτων και των ανθρώπων». Όπου θέτει το ουσιώδες ερώτημα μέσω του γηραιού ζωγράφου στους νεώτερους: «¨Όλα έτσι είναι, αλλά και δεν είναι.

Τί λείπει; Ένα τίποτα, κι αυτό είναι το παν. Έχετε αποδώσει φαινομενικά τη ζωή, δεν έχετε εκφράσει όμως το πλεόνασμά της που ξεχειλίζει, εκείνο το κάτι τι που είναι ίσως η ψυχή και που φέρεται επάνω του κελύφους ως νεφέλη, με λίγα λόγια εκείνον το άωτον της ζωής το οποίο συνέλαβαν ο Tiziano κι ο Raphaello. Αν το ακραίο σημείο όπου φτάνετε γινόταν η αφετηρία σας, θα μπορούσατε ίσως να κάνετε εξαιρετική ζωγραφική, εσείς όμως βαριόσαστε πάρα πολύ γρήγορα».

Τι λείπει; Είναι το ποιόν του πνεύματος, της ψυχής των πραγμάτων και των ανθρώπων που έχουμε ξεχάσει, μας έχουνε ίσως κάνουνε να ξεχάσουμε. Ισοπεδώνοντας τους δρόμους της μνήμης μας, πνίγοντας την πνοή μας σε χώρους όπου η έλλειψη βάθους και προοπτικής της ζωής θεωρείται εκ των προτέρων δεδομένη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL