Του Άγγελου Μανταδάκη
Βρίσκεται στα δυτικά της Ομόνοιας, παράλληλα με την οδό Πατησίων. Στην οδό Φυλής και τριγύρω οι κάτοικοι είναι Έλληνες ηλικιωμένοι και μετανάστες, οικογένειες και άνδρες μόνοι τους. Οι νεότεροι Έλληνες έχουν φύγει. Μια πρώην μεσοαστική γειτονιά με πολυκατοικίες του ΄70, γεμάτες κεραίες και δορυφορικά πιάτα, αλλά και κάλτσες, σώβρακα και άλλα ρούχα να ανεμίζουν ηρωικά στα στενά μπαλκόνια των ισογείων πάνω από τα κεφάλια των περαστικών. Στη γωνία Φυλής και Φερών η παιδική χαρά που διαμόρφωσε στο παρελθόν η ομάδα Atenistas είναι έρημη από καιρό και όσα νεοκλασικά ή κτήρια του μεσοπολέμου δεν έγιναν οίκοι ανοχής ετοιμάζονται να πέσουν ή είναι κλειδωμένα με λουκέτα.
Η οδός Φυλής είναι μια από τις μακρύτερες οδούς της Αθήνας, μήκους περίπου δύο χιλιομέτρων.
Η μετατροπή της σε οδό των οίκων ανοχής έγινε σταδιακά και η σημερινή της εικόνα διαμορφώθηκε μέσα στη δεκαετία του ΄80.
Οι προηγούμενοι σταθμοί ήταν βέβαια η Τρούμπα (στον Πειραιά) και το Μεταξουργείο, γειτονιές που συνέδεσαν το όνομά τους με τα «κόκκινα φανάρια».
Συνολικά στη Φυλής υπάρχουν πάνω από τριάντα οίκοι ανοχής και πάνω από εκατό στην περιοχή.
Δεδομένου ότι δεν προβλέπονται άδειες, από το 1981 η εγκατάσταση οίκων ανοχής είναι μάλλον ανεξέλεγκτη.
Η «Ανοιχτή πόλη» έχει προτείνει την αναμόρφωση της γειτονιάς, με την απομάκρυνση των περισσότερων από τους οίκους του αγοραίου έρωτα και την αξιοποίηση της αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς.
Σε κάποιο σημείο της οδού υπάρχει το σπίτι του σοσιαλιστή ηγέτη Σοφιανόπουλου, στο οποίο έζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια ο κορυφαίος πολιτικός.
