"Αντλώ έμπνευση από οποιαδήποτε εμπειρία έχω. Η εμπειρία του '74 ήταν πολύ τραυματική για μένα, οπότε δεν γίνεται να μην υπάρχει στην ποίησή μου" μας έλεγε η Νεσέ Γιασίν, στην προηγούμενη επίσκεψή της στην Αθήνα, τον Μάιο του 2018. Η Τουρκοκύπρια ποιήτρια, πανεπιστημιακός, αρθρογράφος και ακτιβίστρια, υμνωδός της ενωμένης Κύπρου, σήμερα βρίσκεται και πάλι στην πόλη μας, για την παρουσίαση της ανθολογίας ποιημάτων της "Απαγορευμένοι Κήποι" (εκδ. Βακχικόν), στη Στοά του Βιβλίου, στη 1.30 μ.μ. Την ίδια τη συναντούμε συχνά στη χώρα μας, προσκεκλημένη συνήθως, όπως και τώρα, του Συνδέσμου Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό. Την έχουμε ακούσει να μιλάει για την Κύπρο, την ανάγκη να ζουν μονιασμένοι οι συμπατριώτες της, την ανάγκη της ειρήνης στις ζωές των ανθρώπων. Ωστόσο μόλις τώρα εκδίδονται για πρώτη φορά ποιήματά της στη χώρα μας.
Για τη Νεσέ Γιασίν και την ποίησή της, στη σημερινή παρουσίαση θα μιλήσουν η πρώην συνάδελφός της στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Σία Αναγνωστοπούλου, η Πωλίνα Λάμψα, διεθνολόγος, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Πολιτών του Ελσίνκι, και ο Πάνος Τριγάζης, πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάιρον, ενώ θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Παύλος Ναθαναήλ. Στη διάρκεια της εκδήλωσης θα ακουστούν δύο ποιήματά της μελοποιημένα από τον Γιώργο Ντόβολο, τον οποίο θα συνοδεύσει με την κιθάρα του ο Βαγγέλης Δημητριάδης.
Για την Τουρκοκύπρια ποιήτρια, οι λέξεις και ο ποιητικός ρυθμός είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη περιπέτεια αλλά και για την περιπέτεια της πατρίδας της. Γράφει για τον άνθρωπο, τη φύση, τον γιο της, τον έρωτα, τη γυναικεία της υπόσταση, την ελευθερία, τη συνύπαρξη στην Κύπρο. Μέσα από την αγάπη, υφαίνει ένα οικουμενικό σύμπαν που ο χώρος και ο χρόνος από σχετικοί όροι γίνονται απόλυτοι - η Κύπρος, τότε και τώρα. "Εγώ θεωρώ σπίτι μου όλη την Κύπρο" μάς έλεγε η Νεσέ Γιασίν. Τα λόγια της, απότοκο της επιθυμίας, της πολιτικής στάσης αλλά και των αγώνων της.
Γεννήθηκε στον Περιστερώνα, της ελληνοκυπριακής πλευράς, από Τουρκοκύπριους γονείς. Μετά το 1964 η οικογένεια μετακόμισε στη Λευκωσία εξαιτίας της έντασης που επικρατούσε ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η εισβολή του '74 τους βρήκε στην Κατακόπια, στο κατεχόμενο κομμάτι του νησιού. Μετά τις σπουδές της βρέθηκε στην κατεχόμενη μεριά της Λευκωσίας. Για να διασχίσει 50 μέτρα προκειμένου να βρεθεί στο πανεπιστήμιο έπρεπε να αλλάξει τρία αεροπλάνα. Η επιθυμία της για την ένωση και η αγάπη της για την ποίηση αποδείχτηκαν πιο ισχυρές από τους περιορισμούς. "Σπούδασα κοινωνιολογία αλλά θεωρώ τον εαυτό μου ποιήτρια, γι' αυτό διδάσκω λογοτεχνία", μας έλεγε η Νεσέ, σε εκείνη την κουβέντα μας.
Μεγάλωσε σε οικογένεια ποιητών. Ποιητής ο πατέρας της όπως και ο αδελφός της. Βίωσε στην ίδια της την οικογένεια τον διχασμό. "Ο πατέρας μου, ο Οzker Yasin, ο οποίος θεωρείται εθνικός ποιητής για τους Τουρκοκύπριους, ουσιαστικά έβαλε την ποίησή του στην υπηρεσία του εθνικισμού για κάποιο διάστημα. Σ' αυτό το πλαίσιο, διαφωνήσαμε μαζί του και ο αδελφός μου και εγώ. Ευτυχώς, πριν τον θάνατό του, το 2011, αναθεώρησε την άποψή του. Ο αδελφός μου λέει ότι η γενιά μας είναι οι πατέρες των πατέρων μας".
Η ίδια άρχισε να γράφει πολύ μικρή. Όταν στα 18 της έγραψε το ποίημα "Ποιο μισό", αποτύπωνε την ανθρώπινη διάσταση της Κυπριακής τραγωδίας σε λίγους στίχους. "Η δική μου πατρίδα έχει χωριστεί στα δυο / ποιο από τα δύο πρέπει να αγαπώ" έγραφε. Ο Μάριος Τόκας μελοποίησε τους στίχους και το τραγούδι τους έγινε περίπου ο ύμνος των Κυπρίων που δεν μπορούσαν να νιώθουν διχασμένο το νησί τους.
Η Νεσέ Γιασίν εξακολουθεί να γράφει, να δραστηριοποιείται κοινωνικά και πολιτικά και παράλληλα να διδάσκει τους φοιτητές της την ομορφιά των λέξεων και την ομορφιά της ζωής. Άλλωστε Νεσέ, το όνομά της, σημαίνει χαρά.
Πόλυ Κρημνιώτη
