Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
10.6°C16.5°C
1 BF 70%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
13 °C
11.1°C14.9°C
2 BF 67%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
8.0°C14.4°C
2 BF 65%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
12.8°C14.1°C
2 BF 82%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
5 °C
4.9°C11.8°C
0 BF 100%
Στρατηγικές και ιδεολογίες: η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά δεν είναι τόσο ενωμένη όσο φαίνεται1
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Στρατηγικές και ιδεολογίες: η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά δεν είναι τόσο ενωμένη όσο φαίνεται1

Της AMÉLIE POINSSOT

-Έχουν την αίσθηση της σκηνικής παρουσίας και δεν φείδονται μετακινήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ηγέτες της σκληρής Δεξιάς της Ευρώπης έχουν πολλαπλασιάσει τις συναντήσεις τους τελευταίους αυτούς μήνες. Όμως, τα σχέδιά τους για συμμαχίες προσκρούουν σε βαθιές διαφωνίες.

- Από το προηγούμενο καλοκαίρι, οι ακροδεξιοί ηγέτες της Ευρώπης δεν έχουν σταματήσει να δίνουν τα χέρια για να ενώσουν δυνάμεις και να δημιουργήσουν μία πολιτική ομάδα πιο μεγάλη, ικανή να εκθρονίσει μία από τις δύο ομάδες της πλειοψηφίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένα τέτοιο σενάριο θα τους επέτρεπε, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, να κατακτήσουν μία από τις τρεις θέσεις κλειδιά των ευρωπαϊκών θεσμών (Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Πρόεδρος του Συμβουλίου).

Θα ενισχυθεί η δεξιά της Δεξιάς στην επόμενη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Το ιδιαίτερα πολωμένο πολιτικό κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή, σε πολλές από τις 28 χώρες μέλη, δημιουργεί φόβους για ένα τέτοιο σενάριο. Στην πραγματικότητα, όμως, η πιθανότητα να υπάρξει μια κοινοβουλευτική ομάδα της Ακροδεξιάς, η οποία θα καταφέρει να ανταγωνιστεί τα δύο παραδοσιακά πλειοψηφούντα ευρωπαϊκά κόμματα (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και Σοσιαλδημοκράτες), είναι ισχνή.

Κατά την τρέχουσα θητεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία ολοκληρώνεται τώρα, αυτός ο χώρος ήταν κατειλημμένος από τρεις πολιτικές ομάδες, περιορισμένου εκτοπίσματος. Η «Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας» (στην οποία συμμετέχει, μεταξύ άλλων ο «Εθνικός Συναγερμός»[2], με 36 ευρωβουλευτές), η «Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών» (στην οποία συμμετέχει η «Γαλλία Όρθια»[3], με 77 ευρωβουλευτές) και η «Ομάδα της Ευρώπης της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας», (όπου συναντούμε τους Βρετανούς ευρωσκεπτικιστές του Ukip, με 42 ευρωβουλευτές). Συνολικά, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί σχηματισμοί μετρούν 155 ευρωβουλευτές σε σύνολο 751.

Και άλλα κόμματα, ενταγμένα στις πολιτικές ομάδες της πλειοψηφίας, έχουν επίσης εναγκαλιστεί τις πολιτικές της Ακροδεξιάς ή έχουν διολισθήσει στον αυταρχισμό στις χώρες τους. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Fidesz της Ουγγαρίας (μέλος, με προσωρινή αναστολή, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) ή του κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση στην Τσεχία, το ANO 2011 (μέλος της «Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη»).

Από το προηγούμενο καλοκαίρι, οι ηγέτες των περισσοτέρων από αυτές τις συνιστώσες δεν έχουν σταματήσει να δίνουν τα χέρια για να ενώσουν δυνάμεις και να δημιουργήσουν μία πολιτική ομάδα πιο μεγάλη, ικανή να εκθρονίσει μία από τις δύο ομάδες της πλειοψηφίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένα τέτοιο σενάριο θα τους επέτρεπε, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, να κατακτήσουν μία από τις τρεις θέσεις κλειδιά των ευρωπαϊκών θεσμών (Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Πρόεδρος του Συμβουλίου). Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος του «Εθνικού Συναγερμού», για τον οποίο ένα από τα μείζονα διακυβεύματα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι να σχηματιστεί μία, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη, πολιτική ομάδα στα δεξιά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και να ενταχθεί σε αυτή και το Fidesz, το κόμμα του Πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Viktor Orbán.

Ο τελευταίος, παρόλο που ηθελημένα εμφανίζεται ανοικτός σε προτάσεις, παραμένει αινιγματικός σε σχέση με τις πραγματικές του προθέσεις, ενώ πολλαπλασιάζει τις προκλήσεις, με στόχο να τροφοδοτήσει επικοινωνιακά την προεκλογική του εκστρατεία. Κατά την τελευταία, τα «έβαλε» με τον Manfred Weber, τον αρχηγό της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αίροντας τη στήριξη στην υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Επισήμως, ο Orbán θα ήθελε να παραμείνει μέλος της μεγάλης συντηρητικής οικογένειας. Αλλά μελετά και την έξοδο, διασφαλίζοντας και τα μετόπισθεν του: από τον προηγούμενο Αύγουστο προβάλλει επικοινωνιακά τις φιλίες του με διάφορες φιγούρες της Ακροδεξιάς, με τις οποίες αισθάνεται ιδεολογική εγγύτητα. Το Δεκέμβριο, στενοί του συνεργάτες συναντήθηκαν διακριτικά με στελέχη του «Εθνικού Συναγερμού» στη Βουδαπέστη, όπως είχαμε αποκαλύψει προ δύο μηνών. Εξάλλου, πριν από δεκαπέντε μέρες ο επικεφαλής της κυβέρνησης της Ουγγαρίας υποδέχτηκε τον Ιταλό Υπουργό Εσωτερικών Matteo Salvini και στη συνέχεια, την προηγούμενη εβδομάδα εκείνον που μέχρι το Σάββατο της 18ης Μαΐου ήταν ο αντικαγκελάριος της αυστριακής κυβέρνησης, τον Heinz-Christian Strache. Τα κόμματα των τελευταίων, η Λίγκα και το FPÖ αντίστοιχα, είναι μέλη της «Ομάδας της Ευρώπης των Εθνών και της Ελευθερίας» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Και άλλοι ηγέτες σκληρών ακροδεξιών παρατάξεων της Ευρώπης πολλαπλασίασαν τις αμοιβαίες επισκέψεις τους. Τέλος Απριλίου, η Marine Le Pen ήταν στην Πράγα, όπου και συνάντησε τους Τσέχους (SPD, Ομάδα της Ευρώπης της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας) και Ολλανδούς εταίρους της (PVV και Κόμμα της Ελευθερίας του Geert Wilders). Αρχές Μαΐου βρέθηκε στις Βρυξέλλες για να κομίσει τη στήριξή της στο φλαμανδικό κόμμα Vlaams Belang, έπειτα επισκέφτηκε την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, όπου τρία εθνικιστικά και ξενοφοβικά κόμματα συνεργάζονται στο κυβερνητικό σχήμα. Στις αρχές αυτής της εβδομάδας η περιοδεία της κατέληξε στη Σλοβακία και έπειτα στο Ταλλίν της Εσθονίας, όπου το ακροδεξιό κόμμα Ekre τριπλασίασε τα ποσοστά του στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου, συγκεντρώνοντας το 18% των ψήφων.

Από την πλευρά του, ο αρχηγός της Λίγκας υποδέχτηκε τον Απρίλιο τους υποψηφίους της Ακροδεξιάς της Δανίας (DF - Λαϊκό Κόμμα της Δανίας), της Γερμανίας (AfD - Εναλλακτική για τη Γερμανία), και της Φινλανδίας («Οι Αληθινοί Φινλανδοί»). Μετά από την επίσκεψή του στη Βουδαπέστη στις αρχές Μαΐου προετοιμάζει γι’ αυτό το Σάββατο μία μεγάλη συνάντηση στην περιφέρειά του, το Μιλάνο, όπου έχουν ανακοινωθεί και αναμένονται και άλλες φιγούρες της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, μεταξύ των οποίων και η Marine Le Pen.

Και οι νέοι παίκτες της σκακιέρας όμως έχουν σχεδιάσει διάφορες προσεγγίσεις. Το Vox, το κόμμα της ισπανικής Ακροδεξιάς, το οποίο έκανε την εμφάνισή του στις περιφερειακές εκλογές της Ανδαλουσίας το Δεκέμβριο και που κέρδισε την είσοδό του και στο εθνικό κοινοβούλιο, στις βουλευτικές εκλογές πριν από 15 μέρες, ήδη έχει κάνει τις επαφές του με τους υπερσυντηρητικούς της Πολωνίας (PiS - Νόμος και Δικαιοσύνη), ενώ και από την πλευρά του «Εθνικού Συναγερμού», ο ευρωβουλευτής Nicolas Bay τους επισκέφτηκε στη Μαδρίτη.

Όλοι αυτοί οι ελιγμοί δεν έχουν καταλήξει για την ώρα σε κάτι συγκεκριμένο, καθώς ο καθένας ακολουθεί την στρατηγική του, με έμφαση στο εθνικό εκλογικό του ακροατήριο, χωρίς κάποια ιδεολογική συνάφεια με τους υποτιθέμενους εταίρους του, εκτός από το περιτύλιγμα της επαναφοράς της εθνικής κυριαρχίας απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έτσι, το σχέδιο του Salvini στο προσφυγικό, το οποίο οδήγησε στο κλείσιμο των ιταλικών λιμένων στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες, ζητώντας παράλληλα την κατανομή των αιτούντων άσυλο στα κράτη μέλη, διαφοροποιείται αισθητά από την κάθετη άρνηση του Orbán να υποδεχτεί οποιονδήποτε πρόσφυγα στο έδαφός του. Η επικοινωνιακά σχεδιασμένη προσέγγισή τους παραμένει στο πλαίσιο αυτό εξαιρετικά τεχνητή. Αναμένεται να καταρρεύσει στην πρώτη διαπραγμάτευση γα την μετεγκατάσταση των προσφύγων. Και άλλες ριζικές διαφορές υπάρχουν ανάμεσα σε αυτούς τους ακροδεξιούς σχηματισμούς: ορισμένοι στρέφονται στη Ρωσία (ιταλική Λίγκα, ουγγρικό Fidesz, αυστριακό FPÖ, Εθνικός Συναγερμός), ενώ την ίδια στιγμή άλλοι είναι ιδιαίτερα εχθρικοί απέναντι στη Μόσχα (πολωνικό PiS, ακροδεξιά κόμματα της Βαλτικής).

«Ένας τεξανός βούβαλος»

Η σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί, επίσης, μια διαφορά του ενός κόμματος από το άλλο. Ο «Εθνικός Συναγερμός» έχει επανέλθει σε μεγάλο βαθμό στις αρχικές ευρωσκεπτικιστικές του θέσεις και στην αντίθεσή του με το κοινό νόμισμα. Η Λίγκα, που βρίσκεται στο πηδάλιο της ιταλικής κυβέρνησης και το μέλος του αυστριακού κυβερνητικού συνασπισμού FPÖ δεν σκέπτονται σε καμία περίπτωση την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθώντας το θεσμικό παιχνίδι. Στην ίδια λογική βρίσκεται και το Fidesz του αυταρχικού Orbán, για το οποίο η βασική ιδέα δεν είναι η αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ακόμα λιγότερο η άρνηση των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, αλλά η ενίσχυση του εθνικού βάρους στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων και η επιστροφή στη διακυβερνητική λειτουργία.

Αντίθετα, άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί προβάλλουν καθαρά αντιευρωπαϊκές θέσεις. Πρόκειται για την περίπτωση του «Φόρουμ για τη Δημοκρατία», ενός μικρού ολλανδικού κόμματος, το οποίο ιδρύθηκε το 2016 για να κάνει καμπάνια για το «όχι» στη Συμφωνία Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ουκρανίας, ζητώντας παράλληλα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση του κόμματος του Brexit, του πρώην Ukip, το οποίο έκανε τα πάντα για να προκαλέσει το βρετανικό δημοψήφισμα. Με μία άγνωστη μεταβλητή: ποια θα είναι στο εξής η κομματική στρατηγική του, από τη στιγμή που, μέχρι την πρόσφατη αναβολή της διαδικασίας εξόδου, δεν ήταν προγραμματισμένη η συμμετοχή του στην επόμενη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εξάλλου, διάφορα πολιτικά σχήματα βρίσκονται κατά καιρούς στριμωγμένα σε λογικές εθνικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για την περίπτωση του «Εθνικού Συναγερμού» που συναγωνίζεται με την «Γαλλία Όρθια», κόμμα το οποίο ανακοίνωσε στα τέλη Φεβρουαρίου ότι εντάσσεται στην ομάδα των «Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών» και άρα με τους Πολωνούς του «Νόμος και Δικαιοσύνη». Δύσκολο να αντιληφθούμε πως αυτά τα δύο κόμματα θα συνυπάρξουν τελικά στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτική ομάδα.

Και αλλού στην Ευρώπη μικρά κόμματα αναδύθηκαν σε συνέχεια σχισμάτων από μεγάλα κόμματα από τα οποία και προέρχονταν. Το κόμματα αυτά σήμερα συμμετέχουν σε διαφορετικές ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες. «Παρά τις διαφορές είμαστε όλοι μας με την εθνική κυριαρχία», αναγνωρίζει ένας πολιτικός του «Εθνικού Συναγερμού». «Ο καθένας κάνει την καμπάνια του, σύμφωνα με την ιδιαίτερη οπτική του για τους ευρωπαϊκούς κανόνες», προσθέτει.

Σύμπτωμα της αδυναμίας της Ακροδεξιάς να ενωθεί αποτελεί και η αποτυχία της οργάνωσης «Το Κίνημα», του πρώην συμβούλου του Donald Trump, Steve Bannon. Ο Αμερικανός επιχειρηματίας, ο οποίος συνδέεται με την εταιρία Cambridge Analytica (η οποία χρησιμοποίησε προσωπικά δεδομένα από το Facebook για τη νίκη του Trump, αλλά και για τη νίκη του στρατοπέδου του «Leave» στο Ηνωμένο Βασίλειο), λάτρης της ατάκας και των κενού νοήματος λεκτικών σχημάτων, είχε υποσχεθεί μια «συμμαχία των λαϊκιστών» στην Ευρώπη. Την Άνοιξη του 2018 άρχισε να κάνει το γύρο των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Ένα λόμπινγκ με εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης ολόκληρης της Ευρώπης. Στις Βρυξέλλες προσέγγισε τον Mischaël Modrikamen, ιδρυτή του μικρού βελγικού «Λαϊκού Κόμματος», το οποίο παρουσιάζεται ως προσκείμενο στον Βρετανό Nigel Farage, ηγέτη του κόμματος του Brexit.

Στη χλιδή της εύπορης συνοικίας Watermael - Boitsfort των προαστίων της βελγικής πρωτεύουσας, ο Modrikamen υποδέχεται τους δημοσιογράφους στο σαλόνι του, μπροστά στην άνεση του τζακιού του. Εξηγεί με υπερηφάνεια ότι «θέλω να περιορίσω τη μετανάστευση, είμαι ευρωσκεπτικιστής, δεν ασπάζομαι τις θεωρίες για την κλιματική αλλαγή, είμαι υποστηριχτής του Trump και Σιονιστής. Θέλω να επαναφέρω την εκκλησία στο κέντρο της κοινότητας. Συγκεντρώνω ότι πιο τρομακτικό υπάρχει για την πολιτική ορθότητα».

Όπως σε όλες τις συνεντεύξεις του, έτσι και σε αυτή με το Mediapart, o Βέλγος δικηγόρος επαναλαμβάνει το δυϊκό σχήμα του Bannon: «Υπάρχει μια παγκόσμια πάλη ανάμεσα στις οικονομικές ελίτ και στον κόσμο. Οι πρώτοι έχουν τόπους συνάντησης, όπως το Davos ή τα δίκτυα του Soros. Εμείς θέλουμε να γίνουμε οι εκπρόσωποι του κόσμου και να βγούμε από την απομόνωση μέσα στην οποία βρισκόμαστε κλεισμένοι στις χώρες μας». Η ομάδα του αποτελείται από δύο άτομα: από τον ίδιο και από έναν νέο για βοηθό του. Μπροστά στη διαπίστωση ότι «οι λαϊκιστικές δυνάμεις είναι χωρισμένες σε τρεις ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», διατείνεται ότι «Το Κίνημα» του Bannon θα διευκολύνει την ανάδυση ενός μετώπου, “όσο ευρύτερου γίνεται”.

O Modrikamen υπόσχεται μια μεγάλη συνάντηση ανάμεσα στις ευρωπαϊκές εθνικιστικές Δεξιές λίγο πριν από τις εκλογές. «Θα είναι η πρώτη σύνοδος κορυφής των λαϊκιστικών δυνάμεων παγκοσμίως», ισχυρίζεται σκεπτόμενος ήδη τη φωτογραφία στην οποία θα βρίσκονταν δίπλα δίπλα οι βασικότεροι ηγέτες αυτής της σκληρής ευρωπαϊκής Δεξιάς. Ονειρεύεται να δει σε αυτή τους αρχηγούς της πιο συντηρητικής Δεξιάς, όπως τον Pablo Casado (Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας), τον Sebastian Kurz, καγκελάριο της Αυστρίας (OVP) ή ακόμα και τον Laurent Wauquier των «Ρεπουμπλικανών»[4].

Η συνάντηση αυτή στην πραγματικότητα δεν συνέβη ποτέ. Modrikamen και Bannon έκαναν τελικά μια τρύπα στο νερό τους προηγούμενους μήνες. Η πολυπλοκότητα της πολιτικής σκακιέρας της Ευρώπης των 28 κρατών, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα διαφορετικά κόμματα, το ερώτημα της χρηματοδότησης μιας τέτοιας συμμαχίας τους διέφυγαν. Στην πλειονότητα των κρατών μελών η νομοθεσία περιορίζει τις δυνατότητες χορηγιών από μια οργάνωση όπως «Το Κίνημα».

Ο Bannon τελικά πήρε τις αποστάσεις του από τον Modrikamen και παρόλο που βρίσκεται στο Παρίσι αυτό το Σαββατοκύριακο, στο πεδίο της Ιταλίας κυρίως κατάφερε να συσφίξει κάποιους δεσμούς. Παρουσιάστηκε πολλές φορές στο πλάι του Salvini, προσέγγισε το φιλοφασιστικό κόμμα «Αδέρφια της Ιταλίας» και ανακοίνωσε τη διοργάνωση ενός σεμιναρίου, στο χώρο ενός μοναστηριού, το οποίο έχει περιέλθει πλέον στον οργανισμό Dignitatis Humanae. Πρόκειται για έναν υπερσυντηρητικό οργανισμό, του οποίου ο στόχος είναι «να υπερασπιστεί τις ιουδαιο-χριστιανικές ρίζες της δυτικής κοινωνίας». Εντούτοις, για την ώρα, ο χώρος παραμένει κατειλημμένος από αδέσποτες γάτες, όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Ο Bannon είναι ένας τεξανός βούβαλος ο οποίος κατέφτασε στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή», σχολιάζει ένας πολιτικός του «Εθνικού Συναγερμού». «Επρόκειτο για κάτι αρκετά αφελές. Έπειτα κατάλαβε ότι με 28 χώρες και καμιά εκατοστή διαφορετικά πολιτικά κόμματα δεν θα ήταν και τόσο απλό να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Ενδεχομένως δεν θα ήταν και τόσο χρήσιμο τελικά». Ο «Εθνικός Συναγερμός» δεν έμεινε τελείως εκτός της επίθεσης του Bannon. Ο πλούσιος Αμερικανός φέρεται, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εκπομπής «Envoyé Spécial»[5], να πρότεινε χορηγίες στο κόμμα της Marine Le Pen.

Όλες αυτές οι στρατηγικές συμμαχιών αποκαλύπτουν τελικά σε ποιο σημείο ο λόγος της Ακροδεξιάς ακούγεται κούφιος και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα εθνικά και οικονομικά διακυβεύματα. Κάθε κόμμα λειτουργεί με εκλογική σκοπιμότητα, ακολουθώντας τα δικά του εθνικά συμφέροντα. Ακόμα και αν οι βασικοί ηγέτες της Ακροδεξιάς ενίσχυσαν την προβολή τους, πολλαπλασιάζοντας τα ταξίδια τους τελευταίους μήνες, η προοπτική μιας μεγάλης ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαντάζει ακόμα μακρινή.

Μετάφραση: Νικόλας Κουντούρης

[1] Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 18 Μαϊου 2019 στο γαλλικό ιστότοπο Mediapart.

[2 ]Στμ : Πρόκειται για το κόμμα της Marine Le Pen.

[3] Στμ : Πρόκειται για ένα μικρό γαλλικό ακροδεξιό, ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, τον πρόεδρο του οποίου η Μarine Le Pen είχε δηλώσει ότι θα διόριζε πρωθυπουργό, εφόσον επικρατούσε στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας το 2017.

[4] Στμ: πρόκειται για το πλειοψηφικό κόμμα της γαλλικής δεξιάς.

[5] Πρόκειται για εκπομπή του γαλλικού δημοσίου καναλιού France 2.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL