Αεικίνητος, μαχητικός και πάντα αισιόδοξος, ο Δημήτρης Παπαδημούλης δίνει τη μάχη των ευρωκλογών και πιστεύει ότι το αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου "θα διαψεύσει ηχηρά τις δημοσκοπήσεις", ενώ θα ανοίξει τον δρόμο και για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου.
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωπαϊκή Αριστερά θα επιδιώξουν "τη στήριξη του προοδευτικότερου δυνατού υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν", ενώ εκτιμά ότι ο εκλεκτός της Ν.Δ. Μάνφρεντ Βέμπερ δεν θα μπορέσει να διαδεχτεί τον Γιούνκερ.
Δηλώνει "περήφανος" που ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση της προοδευτικής συμμαχίας στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ελπίζει ότι η συμμαχία αυτή θα φέρει καρπούς και στο επίπεδο της Κομισιόν - και θα αλλάξει την Ε.Ε.
Συνέντευξη στον Σπύρο Ραπανάκη
* Λίγες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές, τα διακυβεύματα γίνονται όλο και πιο καθαρά. Ποια είναι αυτά κατά τη γνώμη σας;
Αυτές οι ευρωεκλογές έχουν εξελιχθεί να είναι κατά 80% σαν εθνικές και κατά 20% σαν ευρωεκλογές. Σε κάθε περίπτωση, είναι οι πιο σημαντικές ευρωεκλογές στην ιστορία της Ε.Ε. Ο στόχος που έχουμε θέσει ως προτεραιότητα, να ακυρώσουμε το σενάριο Βέμπερ στην διαδοχή Γιούνκερ, είναι πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα. Πιστεύω ότι στις 26 Μαΐου το αποτέλεσμα θα διαψεύσει ηχηρά τις δημοσκοπήσεις. Κάθε μέρα που περνάει το κλίμα ανεβαίνει για τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Προσωπικά δεν αποκλείω ακόμα και το σενάριο της πρωτιάς. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι το βράδυ των εκλογών το πολιτικό πρόβλημα θα βρίσκεται στην οδό Πειραιώς και όχι στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Και στην Ελλάδα, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, η ευρωπαϊκή ατζέντα ανακατεύεται και συχνά υποχωρεί έναντι της εθνικής ατζέντας. Στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει για έναν λόγο παραπάνω. Έχουμε να στήσουμε πολιτικές κάλπες από τον Σεπτέμβριο του '15 και οι προσεχείς βουλευτικές εκλογές είναι πάρα πολύ κοντά. Ακόμη κι αν δεν έλεγε ο Μητσοτάκης την περίφημη φράση "οι ευρωεκλογές δημοψήφισμα" -την οποία τώρα έχει πάρει πίσω- όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι σκαλοπάτι για τις εθνικές εκλογές. Γι’ αυτό πιστεύω ότι η συμμετοχή θα είναι υψηλή, και γιατί συμπίπτουν με τις αυτοδιοικητικές, αλλά και γιατί ολοένα και περισσότεροι πολίτες που διατηρούν κριτική απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν τον κίνδυνο που συνιστά η οπισθοδρόμηση που προτείνουν η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης.
* Βλέπετε δηλαδή και κριτική ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ;
Εκτιμώ πως δυναμώνει και ένα ρεύμα κριτικής ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ και από τα δεξιά μας, από ανθρώπους που τους τρομάζει δικαίως η αντικοινωνική ωμότητα του ακραία νεοφιλελεύθερου προγράμματος της Ν.Δ. και που γνωρίζουν πολύ καλά τις ευθύνες για τη χρεοκοπία με το έλλειμμα που άφησε το 2009.
Που βλέπουν πίσω από την κουρτίνα που έχει μπροστά τον Μητσοτάκη ποιοι ολιγάρχες εφοπλιστές και καναλάρχες κρύβονται. Αλλά και άνθρωποι στα αριστερά μας, βλέπουν πια, στο πρώτο οκτάμηνο εκτός Μνημονίου, τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ που ενισχύουν το κοινωνικό μας πρόσωπο, την κοινωνική μας μεροληψία υπέρ των αδύναμων και των μεσαίων, υπέρ των πολλών.
Νιώθω δε ότι θα πάρουμε θετική ψήφο και λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών από αριστερούς πολίτες που στο παρελθόν ενδεχομένως ψήφιζαν άλλα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμη και ΚΚΕ, που αρνούνται να δεχτούν το όχι των ηγεσιών αυτών των κομμάτων στη συμφωνία, μια καθαρά προοδευτική επιλογή, με επιχειρήματα δανεικά από τον ελληνικό εθνικισμό.
* Πώς κρίνετε την πολιτική ταύτιση Μητσοτάκη με τον Μ. Βέμπερ; Διαφοροποιείται έστω από κάποιες θέσεις του Βαυαρού ο αρχηγός της Ν.Δ.;
Η επιλογή του Βέμπερ ως διαδόχου του Γιούνκερ είναι το δαχτυλίδι αρραβώνα ανάμεσα στη δεξιά υπερσυντηριτκή Γερμανοκρατία και την ανερχόμενη Ακροδεξιά. Ωστόσο, θεωρώ ακόμη πιο επικίνδυνη την άνοδο των ακροδεξιών εντός ΕΛΚ. Δεν είναι μόνο ο Όρμπαν, που προσπαθούν να τον κρύψουν κάτω από το χαλί, αλλά οι ευρωβουλευτές του συμμετέχουν κανονικότατα στο ΕΛΚ. Είναι και ο Κουρτς, που συγκυβερνά ήδη με την Ακροδεξιά. Είναι ο Ταγιάνι που είπε ότι ο Μουσολίνι έκανε καλά πράγματα. Ο Μπερλουσκόνι, που είπε καθαρά ότι το ΕΛΚ πρέπει να συμμαχήσει με την Ακροδεξιά.
Το δίλημμα πρόοδος ή οπισθοδρόμηση ισχύει και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ο Κ. Μητσοτάκης, φανερώνοντας το αντικοινωνικό του πρόσωπο, μας κάνει διαρκώς δώρα με όσα αδιανόητα είπε για τη 13η σύνταξη, τα δώρα, το επταήμερο, το παιδί από το Περιστέρι που μπορεί να γίνει ψυκτικός ή τεχνικός ανελκυστήρων, ενώ αυτός που έχει σπουδάσει στο... "Κολάμπια" είναι γεννημένος πρωθυπουργός. Του προτείνω να βγαίνει κάθε μέρα να μιλάει μόνος του, αφού φοβάται με τον Τσίπρα.
Βέβαια, βιάστηκε ξανά να ποντάρει σε κουτσό άλογο. Ο Βέμπερ και με τη δήλωση που έκανε ότι οι νέοι δεν θέλουν ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, που είναι φούστα - μπλούζα με το αντικοινωνικό πρόγραμμα του Μητσοτάκη, έρχεται να αποδείξει για ακόμη μια φορά ότι είναι ένας πολιτικός δεξιότερος του Σόιμπλε. Είναι ο πρώτος που μίλησε για Grexit, που ζήτησε να πετάξουν την Ελλάδα εκτός Σένγκεν και φανατικός υπέρ των περικοπών των κοινοτικών κονδυλίων που ευνοούν τα συμφέροντα της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Νομίζω πως ούτε καν η Μέρκελ που τον πρότεινε δεν θα αγωνιστεί για να στηρίξει την υποψηφιότητά του. Η επιλογή να ξεκινήσει την προεκλογική του εκστρατεία έχοντας δίπλα του τον "γουρλή" Κ. Μητσοτάκη στη Νεμέα δεν θα του βγει σε καλό. Σημειώνω ωστόσο ότι είπε μια αλήθεια: ότι η Ε.Ε. χαιρετίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ακόμα και ο κολλητός του Κ. Μητσοτάκη όμως έπεσε θύμα της λογοκρισίας του γραφείου Τύπου της Ν.Δ., προφανώς με εντολή προέδρου.
"Οι απόψεις Μητσοτάκης - Βέμπερ είναι κόντρα στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία"
* Τι ζητούν τελικά οι νέοι της Ευρώπης;
Αν δει κανείς το ευρωβαρόμετρο, θα διαπιστώσει ότι η μεγάλη πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών, και ιδίως των νέων, ζητούν ανάπτυξη, δουλειές, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, αναβάθμιση του ρόλου της μισθωτής εργασίας, ισχυρότερη στήριξη των ανέργων για όσο διάστημα ψάχνουν να βρουν δουλειά. Επομένως, οι ακραίες νεοφιλελεύθερες κραυγές του Κ. Μητσοτάκη και του Μ. Βέμπερ βρίσκονται σε αντίθεση με αυτό που ζητάει η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα.
Το ζητούμενο είναι να ξεκολλήσει ακόμα πιο αποφασιστικά η Σοσιαλδημοκρατία από τη μακρόχρονη σύμπλευσή της με τη Δεξιά, που την έχει οδηγήσει σε πολλές χώρες στο φαινόμενο της πασοκοποίησης, να ριζώσει και να απλωθεί το εγχείρημα της προοδευτικής συμμαχίας και να οικοδομήσουμε την ευρύτερη δυνατή συμμαχία για τα κοινωνικά, οικονομικά θέματα και τον νέο κοινοτικό προϋπολογισμό. Όχι μόνο στο Κοινοβούλιο αλλά και στο Συμβούλιο και στη σύνθεση της επόμενης Κομισιόν καθώς και στο ποιος θα είναι στο τιμόνι της.
Και επειδή θα ήταν θανάσιμο λάθος να υποτιμήσουμε το κίνδυνο που συνιστά η άνοδος της Ακροδεξιάς, όταν μιλάμε για δημοκρατία, στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και κράτος δικαίου, χρειαζόμαστε ακόμη ευρύτερα μέτωπα. Χρειαζόμαστε αντιφασιστικό και δημοκρατικό μέτωπο κόντρα στον κίνδυνο που συνιστά η άνοδος των πολιτικών εγγονιών του Χίτλερ και του Μουσουλίνι.
* Ποιος ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την υπόθεση;
Νιώθω υπερήφανος που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση αυτής της προοδευτικής συμμαχίας στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική είδηση ότι η πολιτική απόφαση της Κ.Ε. μας για τη στρατηγική επιλογή συγκρότησης μιας πλατιάς προοδευτικής συμμαχίας ήταν ομόφωνη.
Θέλω να υπογραμμίσω το εξής: δεν μας απασχολεί η κεντροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα κόμμα της Αριστεράς, με τη δική του ταυτότητα και φυσιογνωμία, ένας από τους πυλώνες του ΚΕΑ, μία από τις σημαντικότερες αντιπροσωπείες στην ευρωομάδα της Αριστεράς. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία μας. Είμαστε μια δύναμη της Αριστεράς που δεν θέλει να γίνει Σοσιαλδημοκρατία, αλλά θέλει να αναπτύξει προοδευτικές συμμαχίες γύρω από κοινούς προοδευτικούς στόχους κι αυτό που με επιτυχία οικοδομήσαμε στην Ευρώπη και μας βοήθησε σημαντικά να διευρυνθούν τα ερείσματα της κυβέρνησης Τσίπρα, να βγούμε από τα Μνημόνια να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια θετικά βήματα, όπως η ακύρωση της νομοθετημένης μείωσης των συντάξεων.
Αυτό γίνεται πια στρατηγική επιλογή και στην Ελλάδα ενός αριστερού κόμματος που έχει ως στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Δεν μας αρέσει ο απομονωτισμός. Είμαστε η μόνη αριστερή δύναμη που κυβερνά μια χώρα - μέλος της Ε.Ε., αλλά την ίδια ώρα δεν θέλουμε να πάθουμε όσα έπαθε το πάλαι ποτέ κραταιό ΚΚΙ όταν μπήκε σε μια περιπέτεια μεταλλάξεων και κεντροποίησης και στο τέλος οδηγήθηκε στον Ρέντζι και τον εκφυλισμό.
* Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά ποιον θα στηρίξουν για την προεδρία της Κομισιόν;
Το ΚΕΑ υποστηρίζει ένα ηγετικό δίδυμο. Τον ηγέτη του συνδικάτου της βελγικής μεταλλουργείας Νίκο Κούε και μια βουλευτίνα από τη Σλοβενία και διάσημη ηθοποιό, τη Βιολέτα Τόμιτς, υποψηφιότητες με ισχυρό πολιτικό και προγραμματικό συμβολισμό.
Ο στόχος να αποτρέψουμε το σενάριο Βέμπερ, που είναι κακό για την Ευρώπη και καταστροφικό για την Ελλάδα, χρειάζεται συμμαχίες. Ούτε η Αριστερά, ούτε οι Πράσινοι μπορούν να κερδίσουν με τους υποψηφίους τους την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Ευρωκοινοβουλίου. Συμφωνώ πλήρως με όσα είπε ο Αλ. Τσίπρας, ότι θα επιδιώξουμε τη στήριξη το προοδευτικότερου δυνατού υποψηφίου που μπορεί να προταθεί από το Συμβούλιο και να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης από το Ευρωκοινοβούλιο.
* Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει άλλη μια τετραετία;
Είμαι αισιόδοξος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι ο νικητής και των επόμενων εθνικών εκλογών. Πρώτον με τη σύγκριση της Ελλάδας που παραλάβαμε το 2015 με τη σημερινή πραγματικότητα στην οικονομία και την κοινωνική συνοχή και δεύτερον με την κοινή λογική: Αν καταφέραμε να κάνουμε κάποια πράγματα εντός Μνημονίων, αυτά που κάναμε στους πρώτους οκτώ μήνες με την Ελλάδα έξω από τα Μνημόνια, σκεφτείτε τι μπορούμε να πετύχουμε σε μια νέα τετραετία που θα έχουμε λυμένα τα χέρια μας.
Έχουμε βάλει τέλος στη λιτότητα, έχουμε αρχίσει, διατηρώντας νοικοκυρεμένα δημόσια οικονομικά, να πετυχαίνουμε ρυθμό ανάπτυξης μεγαλύτερο από τον μέσο όρο της Ευρώπης, να ενισχύουμε βήμα - βήμα το κοινωνικό κράτος, να επουλώνουμε πληγές, να αναβαθμίζουμε τον ρόλο της μισθωτής εργασίας. Χρειαζόμαστε άλλη μια τετραετία, τουλάχιστον, για να δυναμώσουμε την αναπτυξιακή και δημοκρατική μας ατζέντα.
Το γεγονός ότι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε με επιτυχία το διαζύγιο με τον Π. Καμμένο διατηρώντας την κυβερνητική σταθερότητα, και διευρύνοντας μάλιστα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με χορηγό τον Μητσοτάκη, νομίζω ότι δείχνει ένα πράγμα: ότι αυτά τα χρόνια η Ελλάδα έχει κερδίσει σημαντικά σε αξιοπιστία μέσα στην Ευρώπη και διεθνώς, παρά τους δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: τη δουλειά του οικονομικού μας επιτελείου με επικεφαλής τον Ευ. Τσακαλώτο και τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έδειξε ότι αυτή η κυβέρνηση και το κόμμα έχουν την τόλμη, τον ρεαλισμό να λύνουν προβλήματα που οι υποτιθέμενες ηγετικές δυνάμεις του τόπου άφηναν να σαπίζουν κάτω από το χαλί.
* Αν ο στόχος μιας ευρείας προοδευτικής πλειοψηφίας στις ευρωεκλογές επιτευχθεί, ποιες είναι οι προτεραιότητες για τη νέα εποχή της Ε.Ε.;
Την προηγούμενη πενταετία εμείς κάναμε βήματα προς τα μπρος την ώρα που η Ευρώπη πήγαινε προς τα πίσω. Δίναμε αγώνα εκτός έδρας, με κόντρα άνεμο και πουλημένο διαιτητή. Την επόμενη πενταετία, από καλύτερες θέσεις στην Ελλάδα, χρωστάμε να βάλουμε σε προτεραιότητα την ατζέντα μιας δημοκρατικής κοινωνικής Ευρώπης, με ισχυρότερη πολιτική ενοποίηση, ισχυρότερες παρεμβάσεις για τη μείωση των ανισοτήτων και την κλιματική αλλαγή, με ενεργότερη παρέμβαση για τα θέματα της ειρήνης, κάτι που απαιτεί ισχυρή αριστερή- προοδευτική ατζέντα και συνεργασίες
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτή τη στιγμή νέο ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα και για να τα πετύχουμε αυτά, το κλειδί είναι να ηττηθεί η δεξιά γερμανοκρατία στο πρόσωπο του Βέμπερ, να βγάλουμε τον όσο το δυνατόν προοδευτικότερο πρόεδρο και να κερδίσουμε μάχες στον υπό διαμόρφωση νέο πολυετή κοινοτικό προϋπολογισμό διεκδικώντας περισσότερα λεφτά στο κοινοτικό ταμείο με προσανατολισμό στα θέματα σύγκλισης, συνοχής, στήριξης της απασχόλησης και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Να μην κερδίσουν το παιχνίδι οι Όρμπαν και Σαλβίνι με υπομόχλιο τον Βέμπερ. Να γίνουν βήματα ανακοπής αυτής της οπισθοδρόμησης και μια προσπάθεια να επιστρέψει η Ευρώπη στις ιδρυτικές της αξίες και ρίζες. Μπορεί τα χαρτιά να μιλούν για ανάπτυξη, σύγκλιση, συνοχή, κοινωνικό κράτος, κράτος δικαίου, αντιμετώπιση κλιματικής αλλαγής αλλά η πράξη δείχνει το αντίθετο.
Η Ευρώπη των πολλών και των λαών, που είναι το όραμα και η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, απέχει παρασάγγας από την υπαρκτή Ευρώπη. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στον Μεσοπόλεμο που, όταν κάλπαζαν ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι προς την εξουσία, αυτές ήταν απορροφημένες από τη διαμάχη των δυνάμεων της δεύτερης και της τρίτης διεθνούς κ.λπ. Τώρα πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις.
Σε αυτή την προσπάθεια ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μικρή Ελλάδα βρίσκεται στην πρωτοπορία, χωρίς όμως να είναι ο κανόνας στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Έχω μεγάλη αγωνία αν στην ευρωομάδα μας θα έχουμε Ιταλούς ευρωβουλευτές. Βλέπω με θλίψη στη Γαλλία επτά διαφορετικά ψηφοδέλτια στο όνομα της Αριστεράς και άλλα τέσσερα - πέντε στο όνομα των "Κίτρινων γιλέκων".
Όντας συνιδρυτής και του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, έχω ζήσει οδυνηρές στιγμές που ήμασταν πρωταθλητές στις πράξεις της διαίρεσης και της αφαίρεσης. Χαίρομαι που αυτή την περίοδο, με τη συνδρομή του ηγετικού χαρίσματος του Αλ. Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία ασκούνται στις πράξεις της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού.
