Αυτές οι ευρωεκλογές θα έχουν κάποιους... τραγικούς ήρωες - και το ξέρουμε από τώρα. Τους άνδρες και τις γυναίκες που θα εκλεγούν στη νέα Ευρωβουλή από την υπ’ ατμόν Βρετανία. Και δεν είναι λίγοι. Οι Βρετανοί αποτελούσαν μέχρι σήμερα σχεδόν το ένα δέκατο του σώματος, 73 σε σύνολο 751.
Όπως μάθαμε στα μέσα της εβδομάδας, η Βρετανία αποφάνθηκε ότι δεν προλαβαίνει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από τις ευρωεκλογές -ή έστω πριν από τον Ιούλιο που συγκροτείται σε σώμα το νέο Ευρωκοινοβούλιο-, οπότε για λόγους εγκυρότητας των εκλογών η χώρα που αποφάσισε να εγκαταλείψει το κλαμπ θα πρέπει να ψηφίσει. Κάτι που κάνει την εκλογική αναμέτρηση στη γηραιά Αλβιόνα να μοιάζει με κακή φάρσα. Και για εκείνους από τους πολίτες που βιάζονται να φύγουν -και βλέπουν ότι υποχρεούνται πάλι να ψηφίσουν και για εκείνους που θα ήθελαν πολύ να μείνουν- και βλέπουν ότι θα εκλέξουν εκπροσώπους με ημερομηνία λήξεως.
Εκεί που η φάρσα ξεπερνά κάθε όριο -και εξοργίζει ακόμη και πολλούς φανατικούς υπέρμαχους του Brexit- είναι στην περίπτωση του Νάιτζελ Φάρατζ. Ο πρώην ηγέτης του Ukip, που είχε πρωταγωνιστήσει επί δεκαετίες στην εκστρατεία ενάντια στις Βρυξέλλες και που είχε καταφέρει στις προηγούμενες εκλογές να κερδίσει το 27% των ψήφων και 24 έδρες στο μισητό κοινοβούλιο του Στρασβούργου, ήταν ο πρώτος που ετοιμάστηκε να κατέβει σ’ αυτές τις ευρωεκλογές - την ίδια στιγμή που πίεζε την κυβέρνηση της Τερέζα Μέι να φύγει αμέσως και χωρίς συμφωνία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, έφτιαξε κι ένα νέο κόμμα γι’ αυτό τον Ιανουάριο - και οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ένα 6%. Ο Φάρατζ δεν κρύβει τις προθέσεις του να κάνει τη ζωή των άλλων στο Ευρωκοινοβούλιο όσο πιο δύσκολη μπορεί, για όσο διάστημα οι Βρετανοί θα είναι μέσα - ούτε ενοχλήθηκε ποτέ για τις παχυλές αμοιβές που θα λαμβάνει, εξαντλώντας μέχρι... πέννας όλα τα εξτραδάκια που προβλέπονται για τη διευκόλυνση της εργασίας των ευρωβουλευτών.
Τα νεύρα των άλλων
Φάρσα είναι, όμως, η βρετανική συμμετοχή στις ευρωεκλογές και για τα υπόλοιπα κράτη μέλη, που βλέπουν αυτή την καθυστέρηση να τους χαλά τον προγραμματισμό. Πρώτον, διότι κάποιοι υποψήφιοι, οι οποίοι θα είχαν εκλεγεί εάν οι Βρετανοί δεν συμμετείχαν στις ευρωκάλπες, θα περιμένουν μήνες ή και χρόνια για να πάρουν την έδρα τους. Δεύτερον, διότι η ειλημμένη απόφαση των “27” για σμίκρυνση του Ευρωκοινοβουλίου αναβάλλεται και το κόστος λειτουργίας παραμένει για άγνωστο διάστημα εξίσου υψηλό όσο και σήμερα. Και τρίτον, οι Βρετανοί που δεν θέλουν να μείνουν στην Ε.Ε. θα συναποφασίσουν για την ηγεσία της την επόμενη πενταετία. Αυτό είναι και το σημαντικότερο ζήτημα που τίθεται με τη βρετανική συμμετοχή- καθώς οι ευρωβουλευτές με ημερομηνία λήξης θα ψηφίσουν -εκτός απροόπτου- όχι μόνο για τον επόμενο πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και για τον επόμενο πρόεδρο της Κομισιόν. Κι επειδή, όπως είπαμε, αποτελούν σχεδόν το 10% του σώματος, η ψήφος τους μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική. Ειδικά εάν ενταθεί ακόμη περισσότερο ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων στη νέα Ευρωβουλή.
Πάντως, όλοι ξανακάνουν ήδη τους λογαριασμούς τους με τους Βρετανούς μέσα. Κι εκτιμάται ότι κερδισμένοι θα βγουν αφενός οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι, που θα δουν τις πολιτικές ομάδες τους να ενισχύονται, έστω προσωρινά, με Βρετανούς ευρωβουλευτές - καθώς οι Βρετανοί συντηρητικοί έχουν αποχωρήσει από καιρό από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Κερδισμένοι αφετέρου θα είναι οι ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιοί, καθώς πλάι στα έδρανα των Λεπέν, Σαλβίνι και σία θα καθίσουν και οι άνθρωποι του Φάρατζ.
