ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Κάθε μέρα που περνάει, σε κάθε δημόσια εμφάνιση που πραγματοποιεί, αποκαλύπτεται η αδυναμία ενός πολιτικού κληρονόμου να ηγηθεί της προσπάθειας για τη ασφαλή πρόοδο της χώρας, το πολιτικό τιμόνι της οποίας διεκδικεί. Οι δογματικές, αναχρονιστικές προσεγγίσεις του ξαφνιάζουν και τρομάζουν ακόμα και όσους για διάφορους λόγους τον υποστηρίζουν ως εναλλακτική λύση.
ΜΙΛΑΜΕ για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ως ηγέτης μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα στα τέσσερα σχεδόν χρόνια που έχει αναλάβει την ηγεσία της. Απέτυχε παταγωδώς σε όλες τις προβλέψεις του! Δεν κατάφερε να ανανεώσει και να απαλλάξει τη Ν.Δ. από τα ακροδεξιά «εμφυτεύματα» του Σαμαρά και να βρει συνεργάτες χρήσιμους και ικανούς.
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ του είναι τόσο φανερές, που υποχρεώνουν την παλαιά φρουρά του κόμματος να παρεμβαίνει συχνότερα και να προειδοποιεί πως δεν πρόκειται να ανεχτεί επί μακρόν την προεδρική απολυταρχία και τις ξένες ιδέες σε ένα κόμμα που θέλει να παραμείνει λαϊκό και χρήσιμο.
ΜΕ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ από «παλαιολιθικά» τσιτάτα του νεοφιλελευθερισμού, δεν βγάζεις μια πολλαπλά χρεοκοπημένη χώρα στο φως και δεν εξασφαλίζεις την απαιτούμενη ενότητα για την ασφαλή πρόοδό της. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια πολιτική δύναμη που κέρδισε στην πράξη την αναγνώρισή της από τα παγκόσμια πολιτικά κέντρα, από όλους τους εταίρους και συμμάχους, προσποιούμενος ότι οι δυσκολίες που παραμένουν και αφορούν πληγές που άφησε η φαυλότητα του πελατειακού συστήματος της μεταπολίτευσης παρουσιάστηκαν ξαφνικά μετά το 2015.
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της ολιγαρχίας και των συμφερόντων της, με παράδοση όλων των παροχών ευθύνης του σύγχρονου κράτους στον ιδιωτικό τομέα, έχει πάψει προ πολλού να θεωρείται μονόδρομος στη σύγχρονη εποχή. Η κοινωνική κρίση, ως αποτέλεσμα των ανισοτήτων που δημιούργησε ο νεοφιλελευθερισμός στις περισσότερες χώρες και οι συχνές εξεγέρσεις των πολιτών έχουν στείλει ένα σοβαρό μήνυμα προς κάθε πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη.
ΑΥΤΗ η χώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει την ανάγκη να αφήσει πίσω της τα φρένα του παρελθόντος. Έχει ανάγκη να περάσει όσο πιο γρήγορα μπορεί στη νέα οικονομία της υψηλής προστιθέμενης αξίας. Και αυτό απαιτεί επιστημονικό και τεχνολογικό δυναμικό αιχμής.
ΚΑΙ Η ΥΨΗΛΟΥ επιπέδου έρευνα ευδοκιμεί σε δημοκρατικό περιβάλλον, με επενδύσεις του πλούτου που παράγεται στο επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει αλλά πρέπει να βρει τις συνθήκες για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
ΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ αυτά περιέχει ο προγραμματικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη; Τι όραμα έχει, όταν ακόμα εγκλωβίζεται στην κατάργηση όσων παροχών έχουν απομείνει, ακόμα και στο δώρο Χριστουγέννων, σε μια χώρα όπου η ανεργία ακόμα παραμένει στα επίπεδα του 20%;
ΠΟΙΑ εξωστρέφεια στην οικονομική και εξωτερική πολιτική αντιλαμβάνεται, όταν θυσιάζει την ενότητα των πολιτών λέγοντας το μεγάλο υποκριτικό ψηφοθηρικό "όχι" στη Συμφωνία των Πρεσπών; Όταν τροφοδοτεί τον εγχώριο αλυτρωτισμό και το μίσος νομιμοποιώντας τους τραμπουκισμούς της Άκρα Δεξιάς; Όταν δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη ανοιχτών εμπορικών δρόμων, συνόρων και συνεργασιών στη βαλκανική οντότητα των 75 εκατομμυρίων ανθρώπων;
ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, αυτός ο ανεπαρκής γόνος, που επιλέχτηκε ως ηγέτης, δεν μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στη νέα εποχή, κολλημένος σε παλαιές συνταγές οι οποίες, για να δουλέψουν, χρειάζονται αυταρχικό περιβάλλον.
ΚΑΝΕΙΣ σοβαρός άνθρωπος δεν είναι εύκολο να συνεργαστεί με ένα κόμμα χωρίς αξιοκρατία, με διορισμένους αποκρουστικούς για το ύφος και το ήθος της παράταξης νέους αξιωματούχους και αυτό φαίνεται μεγαλοπρεπώς στο ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ., ειδικά σε σύγκριση με το αντίστοιχο του ΣΥΡΙΖΑ.
ΟΙ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΕΣ παραδοσιακά στην παράταξή του παραγωγικές δυνάμεις αντιδρούν στους επικίνδυνους δογματισμούς. Δεν επιθυμούν, για χάρη του, να θυσιάσουν τις ευκαιρίες που ανοίγονται για τη χώρα. Δυνάμεις που τους εκφράζουν, υπάρχουν μέσα στη Ν.Δ. Και αυτές οι δυνάμεις ήδη εμφανίζονται με σοβαρές προειδοποιήσεις.
ΕΑΝ στη Ν.Δ. δεν βρουν τρόπο να επανέλθουν στις ανάγκες της εποχής, μπορεί ο Κυριάκος να μην φτάσει στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Ή ακόμα και αν φτάσει και τα καταφέρει με τη βοήθεια των υπολειμμάτων του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνησή του, δεν θα αντέξει για πολύ. Διότι οι αντιλήψεις του, αντί να λύνουν, θα δημιουργούν νέα προβλήματα. Και αυτό δεν το αντέχει πλέον η χώρα που χρειάζεται τη δημοκρατία, την αξιοκρατία και τη μέγιστη δυνατή ενότητα.
