Στην Ευρώπη τα διλήμματα έχουν τεθεί: γράφουν συμμετοχές στο προοδευτικό μέτωπο (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Αριστερά) απέναντι στην ακραία Δεξιά (των Βέμπερ, Κουρτς, Όρμπαν), που επικράτησε στο ΕΛΚ, και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και μένει να δούμε αν θα έχουν και κοινό υποψήφιο.
Στην Ελλάδα αυτά μπερδεύονται με τις εσωτερικές εξελίξεις και την άρνηση του παλαιού πολιτικού συστήματος να αποδεχθεί ότι το 2015 ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, ένα 1981. Γι’ αυτούς έγινε ένα «λάθος», στο Μαξίμου βρίσκονται (κατά τον Σημίτη) «προσωρινοί ένοικοι», το 2019 θα επανέλθει το καθεστώς και η χώρα θα ξαναγίνει όπως παλιά: χωράφι τους.
Το πρόβλημα όμως του πολίτη της Ευρώπης και της Ελλάδας είναι ότι έχει αντιληφθεί πως το παρόν σύστημα και μείγμα πολιτικής δεν έχει μέλλον και δεν του διασφαλίζει το αύριο. Άρα ψάχνει να πάει παρακάτω.
Στην Ευρώπη τού προτείνουν την προοδευτική συμμαχία. Το ίδιο κάνει ο Τσίπρας στην Ελλάδα. Απαλλαγμένος από τα Μνημόνια και τον εναγκαλισμό τους, αναζητεί τη ρωγμή που θα ρίξει το τείχος. Στην Ελλάδα όμως το πρόβλημα έχει όνομα: ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα αυτό (από το 2010) αρνείται τον ιστορικό ρόλο του ως το αντίπαλο δέος της Ν.Δ. και της Δεξιάς. Οι πολίτες το κατάλαβαν και πήγαν παρακάτω, στον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτή την πολιτική αποστολή, του αντίπαλου δέους της Δεξιάς και του εκφραστή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί και σήμερα. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Θα κάνει τη δουλειά του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη Δεξιά και χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Αλλά αν το ΠΑΣΟΚ έρθει, θα έχει μια θέση στην προσπάθεια.
Το αντίπαλο δέος της Δεξιάς αποτελεί η συμμαχία της Αριστεράς, των δυνάμεων του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερών δυνάμεων και προσωπικοτήτων που κινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ έως το προοδευτικό κέντρο. Οι κομματικοί φορείς του χώρου δεν συμμετέχουν - κακό του κεφαλιού τους. Ο κόσμος έχει πάει μόνος του παρακάτω.
Την ίδια ώρα ο Κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να «διορθωθεί». Στο ΕΛΚ φροντίζει να είναι με τον νικητή. Όταν κέρδιζαν οι ακραίοι Βέμπερ και Κουρτς ήταν μαζί τους, και τώρα συμφωνεί με τους Γιούνκερ και Μέρκελ εναντίον του Όρμπαν. Καμία αντίληψη ευρωπαϊκής στρατηγικής για το Λαϊκό Κόμμα. Ηγέτης - αρχοντοχωριάτης.
Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει πρωθυπουργός. Στον Βόλο ζήτησε ψήφο από όλους. Κάλεσε «όσους έφυγαν από τη Ν.Δ. να επιστρέψουν σπίτι τους, γιατί η Ν.Δ. τούς χρειάζεται όσο ποτέ και επειδή το διακύβευμα είναι μεγάλο», αλλά δεν έλυσε καμία από τις αιτίες που τους έδιωξε από το κόμμα τους. Αντίθετα, τις τελευταίες ημέρες πρόσθεσε και προβλήματα προσωπικής ηθικής...
Ο Κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι «του το χρωστάνε» να τον κάνουν πρωθυπουργό. Δεν έχει πολιτική πρόταση για τη χώρα. Ό,τι του δώσουν να κάνει θα κάνει. Αρκεί να είναι νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό.
