Έχοντας αποτύχει σε κάθε προσπάθεια να αποσταθεροποιήσει αυτή την κυβέρνηση από το 2016 μέχρι σήμερα, το παλιό πολιτικό σύστημα είδε σαν τελευταία ελπίδα του τις Πρέσπες.
Υπολόγισαν ότι η συμφωνία θα προκαλούσε ρήγμα ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Γι' αυτό άσκησαν όλη τους την πίεση πάνω στους ΑΝ.ΕΛΛ. Για να είναι πιο αποτελεσματικοί, υιοθέτησαν την πιο σκληρή ακροδεξιά λαϊκιστική γραμμή. Πέταξαν στα σκουπίδια το Βουκουρέστι για λόγους τακτικής και μόνο. Για να ρίξουν την κυβέρνηση.
Δεν τους βγαίνει όμως. Ο Κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε χθες ότι η κυβέρνηση θα πάρει νέα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Τώρα έχει να αντιμετωπίσει δύο σοβαρά προβλήματα.
Πρώτον, η τακτική αυτή δεν έχει πια νόημα. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις Πρέσπες για να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, αφού θα έχει προηγηθεί ανανέωση της ψήφου εμπιστοσύνης. Και έτσι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα πάει στη Βουλή για να δώσει απλώς μια πολιτική μάχη πάνω στη γραμμή Σαμαρά και ενάντια στο διεθνές κύρος της χώρας.
Δεύτερον, συρόμενος στην ακροδεξιά γραμμή για να ρίξει την κυβέρνηση, ο Κ. Μητσοτάκης έχει κόψει τις γέφυρες με τον προοδευτικό μεσαίο χώρο και έχει αφήσει ανοιχτό αυτό το πεδίο στην Αριστερά, η οποία εργάζεται για την ανασύνθεση ενός προοδευτικού μετώπου. Οι Πρέσπες αλλά και το κυβερνητικό διαζύγιο με τον Καμμένο (για τον οποίο τόσο κόπιασε ο Κ. Μητσοτάκης) της δίνουν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες προς την κατεύθυνση αυτή. Ενώ ο Κ. Μητσοτάκης είναι όμηρος του Άδ. Γεωργιάδη.
Ο τακτικισμός της Ν.Δ. για τις Πρέσπες ήταν ένα μνημείο πολιτικής ανηθικότητας. Τώρα την οδηγεί σε χρεοκοπία.
