Ποια θα είναι τα πραγματικά διλήμματα των πολιτών όταν φτάσουν στην κάλπη; Των πολιτών, που χωρίς φανατισμούς νοιάζονται για τα προσωπικά και οικογενειακά τους συμφέροντα; Για τα συμφέροντα στη δουλειά τους, στο μαγαζί τους, για το μέλλον των παιδιών τους; Για την παιδεία και την υγεία.
Όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας, τότε, μπροστά στην κάλπη, θα έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε εκείνη την παράταξη που δεν σου κόβει τη σύνταξη, σου ανεβάζει τον κατώτατο μισθό, σου προσφέρει καλύτερες προοπτικές για την οικονομία και σε εκείνη που σου κόβει τη σύνταξη, σου κόβει μισθό, εργατικά δικαιώματα και σου προσφέρει πρόγραμμα που πρωτοεφαρμόστηκε στη Χιλή του Πινοσέτ.
ΕΙΝΑΙ ανθρωπίνως αδύνατο ένας συνταξιούχος, ακόμα και προσκείμενος παραδοσιακά στη Ν.Δ. να μην αναρωτηθεί. «Ρε, λες να αρχίζουν πάλι να μας κόβουν τις συντάξεις;». Είναι αδύνατον ένας νέος εργαζόμενος που γνωρίζει για πρώτη φορά αυξήσεις στην αμοιβή και κανόνες στις συμβάσεις εργασίας, να μην αναρωτηθεί. «Ρε συ, λες να τα γκρεμίσει όλα ο Μητσοτάκης και να επιστρέψουμε στις ενοικιάσεις εργαζομένων με αμοιβές χαρτζιλίκι;».
ΕΙΝΑΙ αδύνατον ένας σοβαρός επαγγελματίας με μαγαζί ή επιχείρηση που βλέπει τον τζίρο να μεγαλώνει διαρκώς να μην σκεφτεί ότι μόνο με μείωση της φορολογίας, αν η ζήτηση αρχίζει να περιορίζεται λόγω μείωσης της καταναλωτικής δαπάνης, αντί για κέρδος, θα έχει ζημιά.
ΕΙΝΑΙ αδύνατον εξαγωγικού χαρακτήρα επιχειρήσεις που βλέπουν ραγδαία ανάπτυξη του κύκλου εργασιών τους με ρεκόρ αύξησης για το 2018, να μην αναρωτηθούν αν ο επόμενος και συγκεκριμένα ο Μητσοτάκης, μπορεί να εγγυηθεί το ίδιο καλά τη δυναμική που αναπτύχθηκε επί κυβέρνησης Τσίπρα. Είναι αδύνατον οι συντελεστές στον κλάδο της οικοδομικής δραστηριότητας να μην μετρήσουν την εντυπωσιακή ανάκαμψη στον τομέα τους και να μην αναρωτηθούν για τις εγγυήσεις που υπόσχεται ο άλλος.
ΟΤΑΝ ένα πολιτικό κόμμα θέλει να τρέξει τη χώρα καλύτερα, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και δεσμεύσεις, με μοναδικά όπλα την καταστροφολογία και την άρνηση σε κάθε προοδευτική αλλαγή, πώς θα πείσει ότι μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στη σύγχρονη εποχή;
ΕΧΕΙ ήδη γίνει αντιληπτό ότι η άρνηση της συμφωνίας των Πρεσπών που ανοίγει δρόμους πολιτικής και οικονομικής επιρροής της Ελλάδας στα Βαλκάνια, επιλέχτηκε για να παρασύρει και να θυμώσει τους πολίτες για να αποσπάσουν ευκολότερα την ψήφο τους. Ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα δεν ρισκάρει την απομόνωση της χώρας από όλους τους εταίρους και τους συμμάχους. Δεν αδιαφορεί για τις τεράστιες ζημιές που θα προκληθούν.
ΟΤΑΝ κρύβει, ότι σε περίπτωση που η συμφωνία εγκριθεί από τη Βουλή των Σκοπίων και απορριφθεί από τη Βουλή στην Αθήνα, η χώρα μας θα γίνει διεθνής περίγελος και η γειτονική χώρα θα αναγνωριστεί από όλους, ως σκέτη Μακεδονία!
ΟΠΩΣ μάλιστα δήλωσε από την Αθήνα η Άνγκελα Μέρκελ: «Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των ενεργειών για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ και των δημοσιονομικών συζητήσεων. Με εκπλήσσει(!) που πρέπει να απαντήσω σε αυτό. Θα μιλήσω και με τον κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν και κάποιοι κανόνες, όπως όταν συζητούνται εθνικά θέματα»!
ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΣ και με αδύναμη και άπειρη ομάδα συμβούλων, χωρίς επαφή με τα παλαιά και έμπειρα στελέχη της παράταξης, αυτοπαγιδεύθηκε από το πάθος για την εξουσία.
ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ; Φωνάζει τώρα για θεσμική εκτροπή και κατάρρευση της δημοκρατίας! Αντιλαμβανόμενος πως η ακροδεξιά στροφή που επέλεξε ή του επιβλήθηκε, δεν δημιουργεί ρεύμα νίκης για την παράταξη του, προετοιμάζει το έδαφος για δικαιολογίες μετά την ήττα, λέγοντας ότι υποπτεύεται νοθεία στις προσεχείς εκλογές!
ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ μετά τη μεταπολίτευση πολιτικό κόμμα να καταγγέλλει, και μάλιστα 9 μήνες πριν τη συνταγματική προθεσμία για τις κάλπες, κάτι τέτοιο. Διότι κάτι τέτοιο, είναι πράγματι επικίνδυνη θεσμική εκτροπή.
ΑΝ ΘΕΛΕΙ ο Κυριάκος να διεκδικήσει τον ρόλο του νέου εφιάλτη ο δρόμος είναι ανοιχτός. Το σύντομο πέρασμά του από την ηγεσία της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θα αναφέρεται ως θλιβερή παρένθεση, διότι δύσκολα θα βρεθούν τόσοι πολίτες να τον ακολουθήσουν στην υπονόμευση των προσωπικών και των εθνικών συμφερόντων.
