Τι μας έφερε ο Αϊ-Βασίλης στην Ανατολή του νέου έτους; Ο πάντα καλοκάγαθος παππούλης ενέπνευσε και φέτος τα όνειρα εκατομμυρίων παιδιών που αποτελούν το μέλλον του κόσμου. Ο Αϊ-Βασίλης άλλωστε πηγαίνει παντού: στις εμπόλεμες ζώνες, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στα σχολειά των φτωχών συνοικιών. Και μοιράζει ελπίδα στα παιδιά, αλλά και μνήμες αθωότητας και χαράς στους μεγάλους.
Γι’ αυτό άλλωστε και δεν νοιάζεται κανένας να μάθει περισσότερα για τα προσωπικά δεδομένα του Αγίου. Ούτε για την εθνικότητά του, αν δηλαδή κατάγεται από την Καισάρεια της Ανατολής ή από το Ροβανιέμι του Αρκτικού Κύκλου, ούτε για τους προμηθευτές του, τις τράπεζες με τις οποίες συνεργάζεται, ούτε καν ποιο είναι το ΑΦΜ του… Ο Αϊ-Βασίλης είναι υπεράνω όλων αυτών που χωρίζουν κοινωνίες, πολιτείες και ανθρώπους. Στο βάθος της ψυχής μας ο παππούς αυτός δεν παύει ποτέ να υπάρχει, όσο και αν μεγαλώνουμε και γινόμαστε παππούδες εμείς οι ίδιοι…
Βλέποντας στην τηλεόραση τα καθιερωμένα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, δεν μπορούσα παρά να κάνω συνειρμούς με αλλοτινές εποχές και αντίστοιχα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα. Έκανα λοιπόν σύγκριση ανάμεσα στα μηνύματα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού με κάποια άλλα της δεκαετίας του ’60, όταν εγώ ήμουν παιδί, τότε που ο ανώτατος άρχοντας (ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ) στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του μίλησε για το μίασμα του κομμουνισμού. Τότε που η Πρωτοχρονιά έβρισκε εκατοντάδες αριστερούς πολίτες στη φυλακή και που η Ασφάλεια συνελάμβανε έναν δεκαεφτάχρονο, επειδή στα λεωφορεία της Αθήνας έψελνε τα κάλαντα με μια δική του διασκευή που δεν μπορεί να ξεχαστεί:
Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά
Το ρύζι έφτασε εννιά
Και η ζάχαρη δεκάξι
Κι ο φτωχός θα τα τινάξει.
Στις μαύρες εκείνες εποχές δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε ότι κάποτε θα ακούγαμε το μήνυμα ενός αριστερού πρωθυπουργού.
Όμως το 2019 μαζί με τα κακά που κληρονόμησε από την προηγούμενη χρονιά φαίνεται ότι φέρνει και πολλά καλά. Πώς να μην συγκινηθούμε με την είδηση ότι βραβεύτηκαν τρεις μετανάστες (δύο Αιγύπτιοι και ένας Αλβανός) για την αυτοθυσία με την οποία έσωσαν ανθρώπινες ζωές στη διάρκεια της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι και ότι η πολιτεία θα τους δώσει την ελληνική ιθαγένεια! Ή πώς να μην συγκινηθούμε από το παράδειγμα του ποδοσφαιριστή του γερμανικού πρωταθλήματος που δεν ακολούθησε την ομάδα του την περασμένη αγωνιστική για να προσφέρει αίμα σε έναν άνθρωπο που πάσχει από λευχαιμία και χρειαζόταν μετάγγιση! Μπορεί η ομάδα του να έχασε, ίσως και εξαιτίας της απουσίας του, όλοι όμως συμφώνησαν ότι πάνω από τους βαθμούς του πρωταθλήματος υπάρχει η ανθρώπινη ζωή. Αυτά τα λίγα και αντιπροσωπευτικά, που οφείλουμε να τα πολλαπλασιάσουμε τη νέα χρονιά.
Καλή χρονιά!
