Του Ματθαίου Τσιμιτάκη
«Την εθνική παρακαταθήκη προσβάλλουν όσοι ξανασπέρνουν τη διχόνοια κραυγάζοντας 'ή αυτοί ή εμείς'», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσερχόμενος στις εκδηλώσεις μνήμης για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, την προπερασμένη Κυριακή.
Αναφερόταν στην καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του 2012, όταν είχε πλέον διαφανεί η δυναμική ανόδου του στην εξουσία. Εχθρός της χώρας και του λαού στον Γοργοπόταμο ήταν ο φασισμός και ο ναζισμός, όμως κατά τον Κ. Μητσοτάκη, η αναγωγή που αναλογεί στην εποχή μας βρίσκει το περιεχόμενο της στον διχασμό και τον κυνισμό.
Τι χαρακτηριστικά έχει άραγε η ενότητα που επιζητεί ο αρχηγός των συντηρητικών;
Τις εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις εκδηλώσεις μνήμης στον Γοργοπόταμο, οι δηλώσεις στελεχών και οργάνων του κόμματός του, της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του ιδίου, διέλυσαν κάθε αμφιβολία για την τροχιά που έχει πάρει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Διέλυσε κάθε αμφιβολία ο Αντώνης Σαμαράς, σκιώδης αρχηγός του κόμματος, όταν έδειχνε πως έχει επιβάλει τη θέση του αρνούμενος τον όρο "Μακεδονία" στην ονομασία του γειτονικού κράτους, επίσημη πλέον θέση της Νέας Δημοκρατίας, έναντι της θέσης της Ντόρας Μπακογιάννη για σύνθετη ονομασία. Την διέλυσε ακόμα όταν δεν δίστασε να εκστομίσει το χρυσαυγίτικο σύνθημα "σαμπάνια, φαγοπότι και Άρη Βελουχιώτη" στο συνέδριο της Ν.Δ.
Μας είχε προϊδεάσει ο Μάκης Βορίδης όταν δήλωνε πως οι μαθητές που φωνάζουν ότι "η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία" χαρακτηρίζονται από πατριωτική ευαισθησία. Και η συνδικαλιστική παράταξη ΔΑΚΕ της Ε ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, η οποία μιλούσε για «μουσάτους καραφλοκοτσίδες με ταγάρια» και αριστερές παρατάξεις της «θολοκουλτούρας», από τη μια μεριά, και «μαθητούδια μ’ ελληνικές σημαίες», από την άλλη. Μας έδωσε ακόμη μια ιδέα ο κ. Γκιουλέκας, ο οποίος δεν δίστασε να μας αποκαλέσει μειοδότες για τη συμφωνία των Πρεσπών αγνοώντας τόσο την μέχρι πρότινος θέση του κόμματός του όσο και τη διαμορφωμένη πραγματικότητα.
Ή εμείς ή αυτοί
Το σύνθημα "η εμείς ή αυτοί" εξέφρασε την ανάγκη της τομής, του διαχωρισμού από ένα σύστημα που ταυτίστηκε με τη διαφθορά και τη χρεοκοπία της χώρας, με την παράδοση της κοινωνίας μέσω της υποτίμησης της εργασίας στην εξαθλίωση και την μετατροπή της σε οικονομική αποικία. Εξέφρασε όμως και την ανάγκη της δημοκρατικής ανασυγκρότησής της.
Ποια ενότητα ακριβώς μπορεί να υπάρξει με τους υπόδικους εγκληματίες Ναζί και τους απογόνους τους, εκείνους που επέβαλαν τον τρόμο στις γειτονιές της Αθήνας επιτιθέμενοι σε μετανάστες, αριστερούς και όσους ήταν διαφορετικοί;
Ποια ενότητα μπορεί να υπάρξει με τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα, του Ζακ Κωστόπουλου και του Σαχζάτ Λουκμάν;
Ποια εθνική υπερηφάνεια μπορεί να αισθάνεται κανείς όταν ακούει παιδιά να φωνάζουν συνθήματα κατά της δημοκρατίας; Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν προσβάλλει μόνο τους αριστερούς και τις αριστερές, αλλά και τους δεξιούς δημοκράτες, όσους τουλάχιστον αισθάνονται απόγονοι εκείνων που έκαναν αντίσταση στον φασισμό και τον ναζισμό - όχι τους συνεργάτες των ναζί και τους επιγόνους τους.
Σε τροχιά σύγκλισης
Η εθνικιστική λαϊκίστικη Ν.Δ. και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή βρίσκονται σήμερα σε αδιαμφισβήτητη τροχιά σύγκλισης αναπαράγοντας αυτούσια και εν χορώ την ίδια ρητορική. Φαίνεται πως το κυρίαρχο τμήμα της ελληνικής Δεξιάς σήμερα στη Νέα Δημοκρατία, όχι μόνο δεν έχει αποκοπεί από το φιλο-φασιστικό παρελθόν του, από την ιστορική συμπόρευση με προδότες και βασανιστές, αλλά, αντίθετα, προσπαθεί να αδράξει την ευκαιρία που παρουσιάζεται σήμερα, πηδώντας πάνω στο τρένο της νέας λαϊκιστικής Δεξιάς που εμφανίζεται σε Ευρώπη και Αμερική. Δεν το κάνει οπορτουνιστικά μόνο. Επιχειρεί να νομιμοποιήσει την ιστορική του εμπειρία, μια εμπειρία, όμως, ταπείνωσης της ίδιας, του λαού και της χώρας. Αυτή την εμπειρία άλλωστε δεν επιδιώκει να αναπαράγει και στην υπόθεση των Σκοπίων, αδιαφορώντας για το συμφέρον της χώρας μπροστά στην ιδεοληψία και την κομπορρημοσύνη στην οποία στηρίζει το γόητρο της;
Σε αυτό όμως είναι συνεπής. Είναι η ίδια επικίνδυνη Δεξιά που δεν διστάζει να βαφτίσει αλήθεια το ψέμα, να κάνει δολοφονίες χαρακτήρων, να χαφιεδίσει ακτιβιστές και αγωνιστές της Αριστεράς, να διαστρεβλώσει ειδήσεις. Δεν διστάζει να επιβάλει τον αυταρχικό ηθικισμό της κόντρα στη δημοκρατική ηθική που πρέπει να χαρακτηρίζει την πολιτική, δεν διστάζει να συνεργαστεί με τις μαφίες, να κλείσει πονηρά το μάτι σε προβοκάτορες και φασίστες.
Έχουμε καθημερινά πλέον παραδείγματα αυτής της βαθιά διεφθαρμένης και βαθιά ανήθικης στάσης:
- Η διαστρέβλωση των βίντεο από το Μάτι, το οποίο επισκέφθηκε για τρίτη φορά ο πρωθυπουργός δείχνοντας το έμπρακτο ενδιαφέρον της Πολιτείας να κλείσει αυτή η πληγή με τον καλύτερο τρόπο.
- Ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ., που επισκέφθηκε το κέντρο πρόληψης για τον HIV checkpoint, στο οποίο εργαζόταν ο Ζακ Κωστόπουλος, την ώρα που στελέχη του κόμματός του, όπως οι Πλεύρης και Μαντούβαλος, εκπροσωπούν νομικά τους αστυνομικούς που εμπλέκονται στη δολοφονία του.
Είναι ο αρχηγός του κόμματος που στα νομοθετήματα που διευρύνουν τα δικαιώματα ψηφίζει, "παρών" (για παράδειγμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου) και που πέρυσι τον χειμώνα καταψήφισε ρύθμιση που αναγνώριζε τα δικαιώματα των ελάχιστων εν ζωή επιζώντων του ναζιστικού ολοκαυτώματος των Εβραίων.
Είναι ο ίδιος που φρόντισε να διαλύσει οποιαδήποτε αμφιβολία όταν ενέδωσε στη χειρότερη θεωρία συνωμοσίας ακροδεξιάς κοπής και από το βήμα της Βουλής είπε ότι η κυβέρνηση αντάλλαξε το όνομα της γειτονικής χώρας με τη μη περικοπή των συντάξεων!
Φύλο συκής ο φιλελευθερισμός
Ο φιλελευθερισμός του προέδρου της Ν.Δ. μοιάζει όλο και περισσότερο με φύλο συκής το οποίο αδυνατεί να κρύψει την αυταρχική δύναμη χειραγώγησης που κρύβεται πίσω του και στην οποία αντιστέκεται ο λαός μας σε όλη τη σύγχρονη ιστορία του.
Στ' αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα πιο διχαστικό και κυνικό από το να ζητάς την ενότητα του θύματος με τον θύτη.
Της δημοκρατίας με τον φασισμό, των ναζί με όσους αντιστέκονται στον ναζισμό, του αυταρχισμού και των οπαδών της ομοιομορφίας με όσους υπερασπίζονται τη διαφορετικότητα και μια κοινωνία ανοχής, του ανθρωπισμού με τον φόβο και το μίσος.
Διόλου τυχαία λοιπόν, ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, πολιτικός κληρονόμος της συνεργασίας ενός τμήματος του λαού με τους Ναζί κατακτητές αισθάνεται αρκετά οικεία ώστε να ζητήσει εκλογική συνεργασία με το συγγενές κόμμα της Ν.Δ. Γιατί όχι; Οι τρεις προϋποθέσεις που θέτει μπορούν θεωρητικά να ικανοποιηθούν: μη αναγνώριση της συμφωνίας των Πρεσπών, κλείσιμο των συνόρων στους πρόσφυγες και καταγγελία των Μνημονίων που δεν υπάρχουν πια.
Δεν είναι όμως μόνο η ιδεολογική συγγένεια του εθνικιστικού τμήματος της Ν.Δ. με τους νεοναζί αλλά και οι επιλογή των συμμαχιών των αυτοαποκαλούμενων φιλελεύθερων (ας τους δώσουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού).
Το χειροφίλημα του Μιχαλολιάκου στην Ντόρα Μπακογιάννη, η πρόσφατη επίσκεψη του υποψηφίου δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη συνοδεία γνωστών Χρυσαυγιτών στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα, είναι ενδεικτικές των συμβιβασμών που έχουν επιλέξει να κάνουν. Το ιδεολογικό και πολιτικό τερατούργημα που προσπαθεί να εκφράσει ο πρόεδρος της Ν.Δ. σήμερα, αυτό που πρεσβεύει ότι «η κυβέρνηση (και συνεπαγόμενα η δημοκρατία δικαιώνοντας τον Μιχαλολιάκο) πούλησε τη Μακεδονία για τις συντάξεις», δεν μπορεί να χωρέσει ούτε καν τους δεξιούς δημοκράτες, μπροστά στον κίνδυνο του φασισμού που σήμερα αναβιώνει.
Σε αυτούς τους δημοκράτες πρέπει να πούμε σήμερα ξανά:
Ή αυτοί ή εμείς.
Δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις στην υπεράσπιση της δημοκρατίας μιας κοινωνίας ανοχής και προόδου για όλους.
