Η χθεσινή δήλωση του Γ. Κύρτσου στον Alpha 989 ότι "ο εορτασμός του Πολυτεχνείου έχει πια εκφυλιστεί με μια γιορτή πολιτικού προσανατολισμού και πολλές φορές και βίας, επομένως δεν νομίζω ότι έχει νόημα", δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μόνη σε αυτή την κατεύθυνση.
Δεν πάνε άλλωστε πολλά χρόνια αφότου ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, ως υπουργός Παιδείας, πρότεινε τη μετατροπή του Μετσοβίου σε Μουσείο με την απομάκρυνση όλων των σχολών -δεν προχώρησε λόγω της αντίδρασης πρυτανικών αρχών και φοιτητών. Την πρόταση ασπάστηκε από τη θέση του δημάρχου Αθηναίων, τότε, και ο Νικήτας Κακλαμάνης. Ο ίδιος, ως βουλευτής πλέον, επικαλούμενος τους βανδαλισμούς στο κτήριο και την εν γένει ανομία, τις επανέφερε "κομψά" στις αρχές του έτους με ερώτηση στη Βουλή.
Το ζωντανό Πολυτεχνείο ενοχλεί. Τη Δεξιά πρωτίστως, που προτιμά να σβήσει η ζωντανή ιστορική μνήμη, που τροφοδοτεί με οράματα τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Αυτό άλλωστε είναι το νόημα της διαβόητης φράσης Μητσοτάκη "τι τον νοιάζει τον 17χρονο"... Σε αυτό ακριβώς το κλίμα η δράση των αυτόκλητων "ιδιοκτητών", που προπηλακίζουν, σπάνε και αμαυρώνουν την επέτειο, έρχεται απλώς να διευκολύνει τους "νόμιμους ιδιοκτήτες" της χώρας, της πόλης, του συνδικαλιστικού κινήματος.
Τους διευκολύνει συνολικά, αλλά και ειδικά στην προσπάθεια απομάκρυνσης του Πολυτεχνείου από την καρδιά της πόλης που μάτωσε...
