Ήταν εμφανής χθες στη Βουλή η επιλογή του Αλ. Τσίπρα να ανοίξει τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση σε συναινετικό κλίμα και με πολιτική αντιπαράθεση ουσίας. Από την άλλη, η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη να πολώσει την κουβέντα ήταν αναμενόμενη. Η πολιτική αντιπαράθεση ουσίας δεν συμφέρει τη Ν.Δ., που αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως σφετεριστή της πολιτικής εξουσίας.
Αντιπαράθεση ουσίας θα σήμαινε νομιμοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και άρα αποδοχή της διπλής ήττας που υπέστη η Ν.Δ. το 2015. Επομένως, αποδοχή ευθυνών για την καταστροφική πολιτική του 2012-2014, αλλά και για τον ρόλο του παλιού πολιτικού κατεστημένου στη χρεοκοπία της χώρας. Αυτά η Ν.Δ. δεν τα αντέχει. Ανανέωση του πολιτικού της προσωπικού δεν είναι σε θέση να κάνει και ο προγραμματικός της λόγος, αποτελούμενος από υστερικούς θατσερικούς δογματισμούς, δεν της προσφέρει πολιτικά εργαλεία για να προσεγγίσει τους αναποφάσιστους.
Τα μόνα πράγματα που μπορεί να εκμεταλλευτεί είναι τα ανύπαρκτα προσωπικά πλεονεκτήματα του Κ. Μητσοτάκη, η συστηματική παραποίηση της αλήθειας και μια εκβιασμένη οργή για τους συριζομαδούρους που καταστρέφουν τη χώρα. Έτσι η πόλωση και η ολοκληρωτική υποβάθμιση του επιπέδου της πολιτικής συζήτησης, είναι το ύστατο καταφύγιο του προέδρου της Ν.Δ.
Αυτό έκανε και χθες ο Κ. Μητσοτάκης. Προφανώς θεωρεί ότι οι απαξιωτικές ατάκες (“συνταγματικός ακτιβισμός”, “συριζοποίηση του συντάγματος”, “δεν γουστάρουν ο Ρουβίκωνας και οι μπαχαλάκηδες”...) τον βοηθάνε σε κάτι.
Στο επιτελείο του μάλλον πιστεύουν ότι η φτηνιάρικη επιθετικότητα μπορεί να κερδίσει συμπάθειες κρύβοντας παράλληλα την πολιτική ανεπάρκεια. Το πόσο έξω έχουν πέσει, το επισημαίνουν, πλέον, ακόμα και οι ιστοσελίδες ιδιοκτησίας του Β. Μαρινάκη.
