Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
21.1°C24.7°C
2 BF 40%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
18.6°C23.8°C
3 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C23.2°C
2 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.8°C21.6°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.9°C22.4°C
2 BF 52%
Περιμένοντας στην ουρά των ταμείων του LIDL
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Περιμένοντας στην ουρά των ταμείων του LIDL

Της Μαρίας Αρβανίτη - Σωτηροπούλου

Περιμένοντας στην ουρά των ταμείων του νέου φανταχτερού LIDL, σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, βλέπουμε το πανόραμα του Νεοέλληνα:

Μια γιαγιά, που θέλει η ταμίας να της αλλάξει την ώρα στο κινητό:

- “Θα βρω τον μπελά μου από τον διευθυντή” λέει η ταμίας, πριν ικανοποιήσει βιαστικά το αίτημά της.

Ο θρασύς πελάτης, που για μια χρονοβόρα, διαδικαστικά, αλλαγή παρακάμπτει -με το έτσι θέλω- τη σειρά, αλλά και ο κλασικός μουρμούρας:

- “Ταμεία άλλα δεν βάζουνε; Κατοχή το καταντήσανε ξανά! Σε λίγο θα μας κάνουμε άθεους, όπως στη Γερμανία!”

Οι υπόλοιποι συμφωνούν και επικροτούν, συνεχίζοντας τα επικριτικά σχόλια...

- “Και τις συντάξεις; Σιγά που θα μας δώσουν αναδρομικά. Είναι για να πλουτίζουν οι δικηγόροι.”

- “Ο Τσίπρας φταίει. Σιγά μην τον πιστέψουμε!”

- “Γιατί, κι ο Μητσοτάκης μάς πρόκοψε!”

- “Όλα τα γουρούνια ίδια μούρη!”

- “Μέχρι κι οι Αλβανοί μας καβαλήσανε.”

- “Πιο έξυπνος ο Ερντογάν, τους παίζει όλους.”

Ίσως τελικά δεν φταίει το Διαδίκτυο για την αφόρητη απρέπεια που μας κατακλύζει. Οι συνθήκες μάς μετέτρεψαν σε όχλο. Η ευγένεια χάθηκε από παντού. Νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα, πάντα κατηγορούμε κάποιον άλλο για το ο,τιδήποτε στραβό, που σίγουρα εμείς -οι αλάνθαστοι- θα το κάναμε καλύτερα, αγορεύουμε ανακατεύοντας την ημιμαθή μας εμπειρία με κοινότοπα αποφθέγματα. Δεν παραχωρούμε τη θέση μας, ακόμη και σε περιπτώσεις που επιβάλλεται από τον νόμο, βρίζουμε χυδαία έναν οδηγό που μπερδεύτηκε στα κελεύσματα του GPS και καθυστερεί ψάχνοντας τη σωστή στροφή (ειδικά αν είναι γυναίκα ή ηλικιωμένος). Έχοντας πάθει και μάθει, φοβόμαστε τον ζητιάνο στα φανάρια και τον άνθρωπο που μας ζητάει βοήθεια, δεν ανοίγουμε πια την πόρτα σε όποιον μας χτυπά το κουδούνι. Έχοντας απολέσει την ατομική μας ταυτότητα, συσπειρωνόμαστε στο “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” για να αυτοπροσδιοριστούμε...

- “Ενημερώνουμε τους αγαπητούς μας πελάτες ότι άνοιξε και το ταμείο 2”, ανακοινώνουν τα μεγάφωνα και διαγκωνιζόμενοι οι πελάτες συνωθούνται στο δίπλα ταμείο, όσοι δεν είχαν ήδη καταθέσει στον πάγκο τον σωρό από τις προσφορές της ημέρας ή όσοι στο διάλειμμα της δουλειάς αγόρασαν από 'δω το φρεσκοψημένο κολατσιό.

Η ουρά αραίωσε, αλλά οι διαξιφισμοί τύπου καφενείου ή τηλεοπτικού πάνελ συνεχίζονταν στο δικό μου ταμείο. Έτσι, το θεώρησα μάλλον φυσιολογικό όταν -μόνο φτάνοντας σπίτι- διαπίστωσα ότι η ταμίας αντί για 1, είχε χτυπήσει 91! καρβέλια ψωμί, που ανέβασε τον λογαριασμό των μηνιαίων μου αγορών στα 200 ευρώ...

Για την ιστορία, επέστρεψα στο πολυκατάστημα με το καρβέλι αγκαλιά και τον λογαριασμό ανά χείρας, παρέκαμψα κι εγώ την ουρά (κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, με κοιτούσαν μάλιστα με συνένοχη ευχαρίστηση, που επιτέλους ξεσκεπάσαμε τη γερμανική απόπειρα κλοπής).

Η ταμίας ζήτησε χίλια συγγνώμη και -αν και είχα πληρώσει με κάρτα- μου επέστρεψε το ποσόν σε μετρητά.

- “Έπρεπε να ζητήσεις να πληρώσουν και για ψυχική οδύνη”, μου είπε ο επόμενος στην ουρά του ταμείου. “Και τη βενζίνη που έκαψες για να ξαναρθείς... Δίκιο δεν έχω;”

- “Δε βαριέσαι, φίλε”, του απάντησα. “Λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε”.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL