Ο Κ. Μητσοτάκης ακολουθεί τη συνηθισμένη τακτική όλων των έως τώρα αρχηγών της Ν.Δ.: τοποθετεί τον εαυτό του πάνω από τις αντιφάσεις της Ν.Δ. και εμφανίζεται ως εγγυητής των αλλαγών που χρειάζεται η χώρα. Έτσι, το τι ακριβώς κάνει το κόμμα του σε άλλα επίπεδα βγαίνει εκτός συζήτησης. Έτσι, στην περίπτωση των πυρκαγιών ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε ορκισμένος προσωπικός εχθρός των αυθαιρέτων, ασχέτως του τι έκανε το κόμμα του τότε και τι κάνει τώρα. Και επίσης ζήτησε να κρατηθούμε μακριά από κομματικές αντιπαραθέσεις την ώρα που ο κομματικός και εκδοτικός του μηχανισμός οργιάζει κανονικά. Χωρίς ο ίδιος να αντιδρά ή να μαζεύει κανέναν.
Αυτό το “υπεράνω” ισχύει και στην περίπτωση της Δημόσιας Διοίκησης. Μπροστά στις κάμερες, ο πρόεδρος της Ν.Δ. δηλώνει υπέρμαχος της αποκομματικοποίησης του Δημοσίου. Στην πράξη, λυτοί και δεμένοι της Ν.Δ. προσπαθούν να αποτρέψουν οποιαδήποτε εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι το Δημόσιο είναι διαχρονικό πελατειακό μαγαζί του παλιού πελατειακού συστήματος. Όπως και τα αυθαίρετα άλλωστε.
Η νέα διαδικασία ανάδειξης διοικητικών και τομεακών γραμματέων έχει ανατεθεί σε ένα αδιάβλητο όργανο, το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού. Για κάθε θέση που πρόκειται να καλυφθεί αναδεικνύονται αρχικά δέκα υποψήφιοι και έπειτα από προφορική συνέντευξη επιλέγονται τρεις. Από αυτούς κάνει ο υπουργός την τελική επιλογή. Η θητεία του έχει καθορισμένη διάρκεια. Σήμερα, ο υπουργός διορίζει γραμματέα στο Υπουργείο του όποιον του αρέσει.
Η Νέα Δημοκρατία έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να ακυρώσει αυτή τη μεταρρύθμιση - ίσως το μοναδικό μέτρο του τρίτου προγράμματος για το οποίο πίεσαν να μην εφαρμοστεί. Δεν είναι σε όλα τόσο ευρωπαϊστές όσο θέλουν να φαίνονται. Αφού λοιπόν κινήθηκαν υπογείως προς τους δανειστές και αφού εξάντλησαν όλα τα μέσα για να μπλοκάρουν την αλλαγή διαδικασίας, χθες προσέφυγαν και δικαστικώς.
Την ίδια ώρα, ο Κ. Μητσοτάκης κατηγορεί την κυβέρνηση για κομματισμό και λέει κάτι διφορούμενα γενικής λήψεως του τύπου “το κράτος να λειτουργεί αποτελεσματικά και να υπηρετεί τον πολίτη”. Το πρόβλημά του δεν είναι πόσο διαφανής και αξιοκρατική είναι η νέα διαδικασία. Αυτό που πιστεύει είναι ότι οι γενικοί γραμματείς πρέπει να ορίζονται κομματικά, όπως μέχρι σήμερα. Αλλά αυτό “θολώνει” το αφήγημά που περιφέρει για την αριστεία και το τεχνοκρατικό Δημόσιο. Γι' αυτό το λέει μέσα από τα δόντια του.
Η Νέα Δημοκρατία, που τόσο πολύ καταριέται τους “βολεμένους του Δημοσίου”, έχει δώσει αγώνες τα τρία τελευταία χρόνια προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα στο Δημόσιο. Προσπάθησε να μπλοκάρει την αξιολόγηση. Προσπάθησε να μπλοκάρει τις κρίσεις των διευθυντών. Και το έκανε και πολιτικά, και μέσω των μηχανισμών της στις υπηρεσίες και μέσω των συνδικαλιστών της. Ας σημειωθεί δε ότι την εποχή που η Ν.Δ. πατούσε στις πλάτες των δανειστών -και όχι στα δικά της πόδια, όπως είναι υποχρεωμένη να κάνει τώρα-, προωθούσε ένα απείρως εξοντωτικότερο και κοινωνικά επικίνδυνο σύστημα αξιολόγησης, που συνδεόταν με τη δέσμευση του δεύτερου Μνημονίου για 15.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Διότι εκείνη η “μεταρρύθμιση” περισσότερο ισχυροποιούσε παρά αποδυνάμωνε το πελατειακό της δίκτυο στο Δημόσιο και τα φέουδά της.
Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο. Μιλάμε για την ίδια Ν.Δ. και τον ίδιο Μητσοτάκη που έναν μήνα πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 άλλαξε όλους τους προϊσταμένους της Δημόσιας Διοίκησης και έβαλε δικούς του με όρους που καθιστούσαν εξαιρετικά δύσκολο για την επόμενη κυβέρνηση να τους μετακινήσει.
Αυτοί είναι που υπόσχονται “αξιοκρατικό και υπερκομματικό Δημόσιο”. Είναι οι ίδιοι που για δεκαετίες έστησαν και εκμεταλλεύτηκαν το κομματικό. Και είναι οι ίδιοι που δίνουν μάχες σώμα με σώμα προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Είναι εντελώς αμφίβολο αν η Ν.Δ. θα μπορούσε να σταθεί πολιτικά έστω και ένα λεπτό αν ο Κ. Μητσοτάκης και τα στελέχη του δεν είχαν γύρω τους μια τόσο ισχυρή προστατευτική ασπίδα από ΜΜΕ και εκδοτικά συγκροτήματα...
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΕΚΕΡΗΣ
