του Κώστα Βρατσάλη*
Για να είμαι ειλικρινής, μου είναι παγερά αδιάφορο αν ο εθνάρχης -έτσι τον αποκαλεί η Δεξιά- Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο αποστάτης -έτσι τον αποκαλεί η Κεντρώα(;) παράταξη- Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχαν μια θέση για το Μακεδονικό ή Σκοπιανό που πόρρω απέχει από τη θέση της σημερινής Νέας Δημοκρατίας ή του μοιραίου αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα έλεγα το ίδιο για τον Αντώνη Σαμαρά και την Ντόρα Μπακογιάννη. Γιατί οι μεν πρώτοι δεν είναι πλέον εν ζωή και μόνο μέσω της πολιτικής κληρονομιάς τους είναι παρόντες στη Νέα Δημοκρατία, ενώ οι δεύτεροι και παρόντες είναι και πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν σ’ αυτό το κόμμα. Τα κόμματα βέβαια εξελίσσονται, αλλάζουν παλιότερες θέσεις τους, όπως και οι απόγονοι αλλάζουν θέσεις σε σχέση με τους προγόνους τους, ακόμα και αν πρόκειται για εθνικά θέματα, αφού το “τι είναι εθνικό” δεν είναι κάτι το αυτονόητο για όλους. (Μόνο τη Χρυσή Αυγή και τους Γερμανοτσολιάδες να σκεφτούμε, καταλαβαίνουμε “τι είναι εθνικό” για όλους.) Αν κάτι λοιπόν είναι αυτονόητο, είναι το ότι χωρίς αλλαγές θα βρισκόμασταν μέχρι και σήμερα, ως κοινωνίες, ως φορείς πολιτικών αντιλήψεων, ως άτομα, σε μια προϊστορική κατάσταση ακόμα.
Όταν λέμε όμως αλλαγές, προφανώς και δεν εννοούμε αλλαγές που τρέχουν πιο γρήγορα κι από τον άνεμο. Γι’ αυτό ακριβώς χαρακτηρίζουμε κάποιον που αλλάζει θέσεις ανάλογα με τα συμφέροντά του, κάποιον που δεν έχει αρχές, αλλά αρχές τού... “αέρα”, ότι αυτός ενεργεί ανάλογα με το “όπου φυσάει ο άνεμος”. Δηλαδή, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία όσον αφορά στην ονοματολογία τού βόρειου γείτονά μας;
Νομίζω ότι είναι εντελώς λάθος παράδειγμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία (με πρόεδρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη). Ίσα, ίσα. Το εντελώς αντίθετο ισχύει, κατά τη γνώμη μου. Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε η Νέα Δημοκρατία ακολούθησαν αυτό το διάστημα μια πολιτική τού “όπου φυσάει ο άνεμος”. Και ο λόγος, πιστεύω, είναι ότι αυτό το διάστημα που στην επικαιρότητα ως πρωτεύον παρουσιαζόταν το ζήτημα με τους βόρειους γείτονές μας, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, το εθνικό και γι’ αυτούς ζήτημα, ουσιαστικά ήταν δευτερεύον. Γι’ αυτό και δεν τους πείραζε να έχουν μια γραμμή “όπου φυσάει ο άνεμος”. Το πρωτεύον γι’ αυτούς ήταν άλλο. Από τη δική τους σκοπιά (αυτό εννοώ όταν λέω το “τι είναι εθνικό;” δεν είναι κάτι το αυτονόητο για όλους) το “εθνικό ζήτημα” ήταν, είναι και θα είναι, πώς θα πέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. Και σ’ αυτό το ζήτημα βλέπαμε, βλέπουμε και θα βλέπουμε να μην έχουν καμιά “όπου φυσάει ο άνεμος” στάση. Έχουν σταθερή γραμμή. Τόσο σταθερή που δεν είχαν ούτε έχουν ούτε θα έχουν κανένα πρόβλημα όσο πρόεδρος της Ν.Δ. θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Διότι για τον Κυριάκο, “τι είναι εθνικό;” και “τι μπορεί να παραμένει στο ντουλάπι” θα του το επιβάλλουν, προκειμένου να μην πιστωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ η επίλυση του προς Βορρά προβλήματος, οι Σαμαράς και η παρέα του. Βορίδης, Άδωνις και άλλοι εθνο-λεβέντες.
Γι’ αυτούς, εθνικό μπορεί να είναι σύνθετη ονομασία, “Μακεδονία+κάτι” χωρίς erga omnes όταν είσαι πρωθυπουργός, και εθνική προδοσία όταν είσαι αντιπολίτευση. Να προχωράς καμαρωτός, καμαρωτός με το τσεκούρι σου στην Αθήνα κυνηγώντας δημοκράτες διαδηλωτές και σήμερα να το εμφανίζεις, μειδιώντας, “νεανική απερισκεψία”. Να καταγγέλλεις πριν λίγα χρόνια για εθνική προδοσία και προστυχιά -παρακαλώ- τη θέση της Ν.Δ. στο ζήτημα της ΠΓΔΜ και μετά την ίδια παράταξη, να την αποκαλείς θεματοφύλακα του έθνους, εσύ ο ανεμοδείκτης. Αυτά για τους τωρινούς Νεοδημοκράτες εθνοπατέρες και εθνοφύλακές μας, Σαμαρά, Βορίδη, Άδωνι, αντιστοίχως. Που μαζί με τον, κατ’ ευφημισμό πια, πρόεδρό της Κυριάκο Μητσοτάκη εξελίσσονται σε... νεκροθάφτες της.
Θα μου πείτε, και δεν χαίρεσαι; Για ποιο πράγμα να χαίρομαι; Το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι και τόσο σίγουρος αν θα είναι μέχρι τις εκλογές πρόεδρος της Ν.Δ.; Δεν ξέρω αν θα πρέπει να χαίρομαι. Γιατί, αν ο Κυριάκος λειτουργεί έτσι επειδή φοβάται τους Σαμαρά, Βορίδη, Άδωνι μην πάρουν μέρος της Ν.Δ. και φτιάξουν τη Χρυσή Ν.Δ., τότε θα την πάρουν ολόκληρη.
Δυο κεφάλια σ’ ένα φέσι δεν χωρούν, Κυριάκο.
* Ο Κώστας Βρατσάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
