Φώναζαν ρυθμικά τα πέντε Ρομά κοριτσάκια με τα χέρια τους χωνιά... στη λαϊκή, που ζητιάνευαν φρούτα και ζαρζαβατικά. Άλλοι χαμογέλασαν, άλλοι απόρησαν και κάποιοι αδιαφόρησαν. Μα τι λένε;
Τόσο περίεργο ακούστηκε στο αυτί του μικροαστού μεσοέλληνα τα μικρά Ρομά κοριτσάκια να πανηγυρίζουν για τη νίκη της ομάδας τους στο γειτονικό γήπεδο ποδοσφαίρου με το όνομα που περιφρονητικά οι ίδιοι τα φωνάζουν.
Πόσο δύσκολο να αποδεχθούν οι μικροαστοί ότι μπορεί οι «γύφτοι» να είναι περήφανοι για την ταυτότητά τους, τόσο ξεδιάντροπα και συνάμα αθώα, να φτύνουν στα μούτρα των περαστικών την περηφάνια τους αυτή.
«Γύφτοι, γύφτοι» ζουν πλάι μας, αλλά ποτέ κοντά μας. Ζουν στο περιθώριο, ποτέ ανάμεσά μας. Γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν καρφιτσωμένοι από το μανίκι μιας κοινωνίας βίαιης, αποτρόπαια ρατσιστικής και αδιόρθωτα κομπλεξικής.
Τόσα προγράμματα στήριξης από την Ε.Ε. έχουν παρθεί στο όνομα των «γύφτων» από επιτήδειους δημάρχους και χάθηκαν «αέρας» χωρίς ποτέ να φτάσουμε σε αυτούς για να μπορούν οι περίοικοι να κλείνουν τις μύτες τους επιδεικτικά περνώντας από δίπλα.
Οι πρόσφατες ρατσιστικές δηλώσεις στελεχών της Ν.Δ., που εκφράζουν τον ακροδεξιό λαϊκισμό τους ψαρεύοντας «πελάτες» σε παραμεθόρια ακροατήρια, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα μιας κοινωνίας βαθιά συντηρητικής με ριζωμένα γερά τα ρατσιστικά στερεότυπα.
Πόσο αξίζει η ζωή ενός 13χρονου Ρομά κοριτσιού; Πάντως όχι τόσο ώστε να συγκινηθούν οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης στα ΜΜΕ, σίγουρα όχι όσο άλλων λευκών ελληνοπαίδων. «Κάτοικος της περιοχής άνοιξε πυρ εναντίον τους» και το φονικό παρουσιάζεται ως μια απλή, καθημερινή, σχεδόν αιτιολογημένη πράξη.
Η κοινωνική ισότητα μοιάζει άπιαστο όνειρο και πολύ λίγοι Ρομά κατάφεραν έως ένα βαθμό να την κερδίσουν. «Κοινωνικά πακέτα ενίσχυσης» συνεχίζουν να χάνονται σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα, την ώρα που ξυπόλητα Ρομά κοριτσάκια βγαίνουν σαν αγέλη για «δουλειά», μέχρι μια «αδέσποτη» σφαίρα να τους πάρει το κεφάλι.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω τη 13χρονη Γιαννούλα να τρέχει με τα αδέρφια της στη λαϊκή, με τα χέρια της χωνί να πανηγυρίζει την άγρια κραυγή της. «Γύφτοι, γύφτοι, γύφτοι»... Νικήτρια για μια φορά... και ας ξινίζει τα μούτρα η γειτόνισσα. Νικήτρια μιας κοινωνίας που επιμένει να τρομάζει, όταν ο γύφτος πλησιάζει χάνοντας προκαταβολικά κάθε ικμάδα ανθρωπιάς της...
