Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
13.4°C18.7°C
3 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
12.0°C16.9°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.3°C16.6°C
2 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C18.0°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
10 °C
9.9°C14.6°C
2 BF 76%
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / "Ρωγμές στον γύψο"
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ / "Ρωγμές στον γύψο"

Έργο του Κυριάκου Κατζουράκη

ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΗΤΑΦΙΔΗ

Δανεικός ο τίτλος του σημερινού επετειακού κειμένου -από το ομώνυμο, εξαιρετικό βιβλίο του Χάρη Ραϊτσίνη- καθώς χθες συμπληρώθηκαν 51 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα, τον Απρίλιο του 1967, και την επτάχρονη τυραννία του «γύψου» και του κιτς, που μας κάθισε στον σβέρκο, παρά τις άφρονες διαβεβαιώσεις του τότε πολιτικού κόσμου πως δεν υπήρχε περίπτωση δικτατορίας.

Χαρακτηριστικό δείγμα πολιτικής μωρίας η δήλωση του Α. Παπανδρέου στο γεύμα που δινόταν προς τιµήν του το βράδυ της 20ής Απριλίου: «Το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, όταν θα φτάνουν τα µηνύµατα της νίκης, θα σχηµατίσουµε λαϊκή κυβέρνηση στην πλατεία του Συντάγµατος, χωρίς να ειδοποιήσουµε τον βασιλιά, και θα εγκατασταθούµε στα υπουργεία σαν εκπρόσωποι του λαού...». Αλλά και το φύλλο της Αυγής της 21-4-1967, που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, θα δηµοσίευε το τρίτο και τελευταίο µέρος μιας σειράς κειµένων που εξηγούσαν γιατί δεν θα γίνει δικτατορία στην Ελλάδα.

Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για πολιτικό στρουθοκαμηλισμό ή για εξορκισμό του κακού, καθώς μόνο στο διάστημα 19 Ιουνίου 1965 - 23 Ιανουαρίου 1967 η CIA είχε υποβάλει τουλάχιστον 15 αναφορές για τη «δεξιά συνωμοτική ομάδα μέσα στον στρατό», με επώνυμες μάλιστα αναφορές στους πραξικοπηματίες και με την επισήμανση ότι «είχαν επαφή με τα ανάκτορα».

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στις προφητικές ομιλίες του Ηλία Ηλιού στη Βουλή στις 17 και 23 Ιουνίου 1963 για το «σαμποτάζ» - σκευωρία του Παπαδόπουλου σε μονάδα του Έβρου ή την αρθρογραφία στο Βήμα (21.5.1965) του στρατηγού Γ.Ι. Ιορδανίδη, «Η χούντα, η Ελλάς και ο Άγιος Δομίνικος».

Η δικτατορία δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» ή απλώς «η ανταρσία μιας ομάδος επίορκων αξιωματικών». Αντίθετα, το καθεστώς των νικητών του Εμφυλίου ζέσταινε στον κόρφο του το «αυγό του φιδιού» και λειτούργησε, τελικά, ως εκκολαπτική μηχανή της χούντας. Ήταν η στιγμή που το «βαθύ κράτος» ανέλαβε τη διασφάλιση της νίκης του Γράμμου μπροστά στη δήθεν «κομμουνιστική απειλή». Μάλιστα, το σύνταγμα του 1952, που καθιέρωσε την «καχεκτική δημοκρατία της εθνικοφροσύνης», προέβλεπε την επιβολή «καταστάσεως πολιορκίας», δηλαδή δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα! Έτσι, «μετά τα Ιουλιανά του 1965, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχτούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης» έγραψε ο Αριστόβουλος Μάνεσης.

Ας μην ξεχνάμε ότι η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη στις 22 Μαΐου 1963 ήταν βασικός κρίκος μιας μακράς αλυσίδας συνωμοσιών και εγκλημάτων για την επιβολή δικτατορίας. «Το τρίκυκλο ήταν της χούντας», όπως έγραψαν ο Γιώργος Μπέρτσος, ο Γιάννης Βούλτεψης και ο Γιώργος Ρωμαίος.

Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση, γιατί ήταν ένα βάρβαρο, καταπιεστικό καθεστώς, που δολοφόνησε, βασάνισε, έκλεισε στις φυλακές και στα ξερονήσια χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες. Όμως η δικτατορία δεν στόχευε μόνο στο σώμα, αλλά και στο μυαλό, στις λέξεις, στους ήχους, στην έκφραση, καίγοντας βιβλία, χαράσσοντας δίσκους, κυνηγώντας ανθρώπους του πνεύματος. «Τιμωρείται και η παράνομη σκέψη» έλεγε ο αλήστου μνήμης πρόεδρος του Έκτακτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης Φ. Καραπάνος.

Οι τριήμερες εκδηλώσεις των δεσμωτών της χούντας στη Θεσσαλονίκη αφορούν ακριβώς το καθεστώς της ασφυκτικής λογοκρισίας που επέβαλε η δικτατορία στον Τύπο, την Εκπαίδευση, σε κάθε εκδοχή πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής. Απευθύνονται κυρίως στους μαθητές/τριες και φοιτητές/τριες, που αποτελούν την πλειονότητα των επισκεπτών του Χώρου Μνήμης για την Αντιδικτατορική Αντίσταση, που διαμόρφωσε ο ΣΦΕΑ 1967-1974 στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης -πρώην ανακριτικό κολαστήριο της χουντικής ΚΥΠ.

Εκεί μπορεί κανείς να δεί και να αγγίξει τα «όπλα» και τα σπαράγματα του αντιστασιακού Τύπου, που άνοιξε βαθιές ρωγμές στον «γύψο», καταπολεμώντας τη χουντική προπαγάνδα, προσφέροντας αλογόκριτη ενημέρωση, συμπαραστεκόμενος στους δεσμώτες της χούντας, έγινε η αιχμή της αντίστασης.

«Κάποια µέρα θα πρέπει να γραφεί το έπος του αντιστασιακού Τύπου. Πώς κάτω από την απειλή του χαφιέ και του βασανιστή, πλάι στο αδιάκριτο αυτί του φλύαρου γείτονα, µέσα σε υπόγεια, αποθήκες, ακατοίκητα σπίτια και ανολοκλήρωτες οικοδοµές κυκλοφορούσαν οι παράνοµες εφηµερίδες. Και πώς παρέκαµψαν τη µύτη του ασφαλίτη, τους εβδομαδιαίουs αιφνιδιασµούς, τις έρευνες σε πορτοφόλια, τσέπες, φόδρες και σε πάτους µελανοδοχείων» σηµείωνε ο Στρατής Τσίρκας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL