Τα μάτια του απέστρεψε το ΣτΕ στον Διαφωτισμό, διαγράφοντας με μια απόφασή του την ανεξιθρησκία. Τα νέα προγράμματα σπουδών δεν αναπτύσσουν επαρκώς την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, αποφάσισαν οι δικαστές, ενώ ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως ξένος, ή αγαπημένος φίλος, όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου(!).
Από την πρώτη μέρα στο σχολείο, οι μικροί μαθητές υπόκεινται διαρκή κατήχηση μέσω του μαθήματος των Θρησκευτικών και της πρωινής προσευχής. Τις τάξεις τους εποπτεύει ο Ιησούς Χριστός και ενίοτε οδηγούνται σε μαζικό εκκλησιασμό, ανεξάρτητα αν συμφωνούν οι γονείς τους. Η επιλογή της απαλλαγής από το μάθημα και την προσευχή συχνά απορρίπτεται για την αποφυγή στοχοποίησης του παιδιού.
Από την άλλη πλευρά, ο Βολταίρος και ο ορθός λόγος θεωρούνται μάλλον ασήμαντοι, αφού σχεδόν απουσιάζουν από τη βασική εκπαίδευση των μαθητών (3-4 σελίδες στη ΣΤ’ Δημοτικού και το ίδιο στην Γ’ Γυμνασίου). Αυτής της παιδείας έχουν μετάσχει οι δικαστές που σήμερα καταδικάζουν τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης, την κριτική σκέψη και επιτάσσουν προσευχή και κατήχηση.
Πριν καλά - καλά στεγνώσει το μελάνι της δικαστικής αθωωτικής απόφασης, για τον ακραίο ρατσιστικό και μισαλλόδοξο λόγο του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου, η νέα απόφαση του ΣτΕ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η χώρα πρέπει να ζει μόνιμα σε Μεσαίωνα. Η μία μετά την άλλη οι αποφάσεις των δικαστηρίων αντιστρέφουν όποια προοδευτική μεταρρύθμιση επιχειρείται, δειλά έστω, στη χώρα. Η Δικαιοσύνη ανάγεται ως ρυθμιστής του πολιτεύματος και το ΣτΕ σύγχρονος Προκρούστης σε προοδευτικές αποφάσεις της Πολιτείας.
Οι δικαστές φυλάττουν Θερμοπύλας της συντήρησης, του παλαιοκομματισμού και των συμφερόντων. Όποιος επιχειρεί να κρίνει τις αποφάσεις τους «παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης», καταργώντας «τη διάκριση των εξουσιών»(!). Για ποια διάκριση των εξουσιών μιλάνε όταν η Δικαιοσύνη τείνει να υποκαταστήσει όλες τις υπόλοιπες;
Αν εν έτει 2018 δεν μπορούν να γίνουν σεβαστές η ανεξιθρησκία και η ελευθερία της σκέψης στην Παιδεία, φαντάζει άπιαστο όνειρο ο διαχωρισμός Εκκλησίας - Πολιτείας. Για να μη μιλήσουμε για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας ή μήπως τελικά αυτό είναι που εναγωνίως επιχειρεί να κρύψει το σιδηρούν παραπέτασμα και εξαιτίας αυτού η Εκκλησία αρνείται να εκχωρήσει όσα δικαιωματικά θεωρεί πως της ανήκουν;
Ωστόσο, πάει καιρός που χειραγωγούσαν τις σκέψεις των μικρών μαθητών και είναι λυπηρό που ακόμα και σήμερα στο δίπολο ελεύθερη σκέψη - χριστιανική κατήχηση στην εκπαίδευση είναι παραπάνω από ευνόητο ποιος κατέχει τα πρωτεία. Πικρή εκδίκηση από τους ιερείς στον Βολταίρο, όταν υπεραισιόδοξα προέβλεπε το τέλος τους...
Η Δικαιοσύνη και η Εκκλησία στην Ελλάδα μοιάζουν προσηλωμένες στον σκοταδισμό υπό την απειλή της απώλειας των προνομίων τους από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη.
Τελικά, #menoume_ellada.
