ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ*
Οι πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί στην ΠΓΔΜ διαμόρφωσαν συνθήκες για να υπάρξει λύση. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της την απομακρύνει από μεγαλοϊδεατισμούς και την οδηγεί σε εγκατάλειψη αλυτρωτισμών. Με κρατούσες πλέον ψύχραιμες απόψεις στο εσωτερικό της, δείχνει να θέλει την απαγκίστρωσή της από εθνικιστικές θέσεις και εξάρσεις και να οδηγηθεί σε επαναπροσδιορισμό των στόχων και επιδιώξεών της μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η λύση είναι συμφέρουσα και αναγκαία για την Ελλάδα, με προϋποθέσεις που αφορούν τους αλυτρωτισμούς, την εγγύηση των συνόρων και με σύνθετη ονομασία, με χρήση έναντι όλων (erga omnes). Η χώρα μας μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στη σταθερότητα της περιοχής και να αναδειχθεί παράγοντας αυτής της σταθερότητας. Μια περιοχή με προβληματική σχέση των πληθυσμιακών ομάδων που τη συναποτελούν.
Μια «διεθνής συνθήκη», με καταγεγραμμένες τις δεσμεύσεις σχετικά με τον αλυτρωτισμό, στις πολλές εκφάνσεις του, την αμφισβήτηση των συνόρων, της ονομασίας, υπερισχύει του υπάρχοντος ή μελλοντικού συντάγματος. Βέβαια, η αναθεώρηση του συντάγματος της ΠΓΔΜ και η εναρμόνισή του με τους όρους της «διεθνούς συνθήκης» θα αποτελεί υποχρέωσή της έναντι του Διεθνούς Δικαίου.
Να συνυπολογίσουμε ότι η «μη λύση» τροφοδοτεί τις επεκτατικού χαρακτήρα επιλογές της Τουρκίας, η οποία επιδεικνύει το «ενδιαφέρον» της για τους τουρκικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς της περιοχής για να αναπτύξει το δικό της τόξο επιρροής. Να συνυπολογίσουμε ακόμα και την αναδεικνυόμενη, από πολιτικές δυνάμεις της περιοχής, διάθεση για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Η συγκυρία είναι κατάλληλη. Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να δικαιολογεί το αντίθετο. Η ανακολουθία της Ν.Δ. για τα όσα σήμερα υποστηρίζει σε σχέση με τα όσα στο -όχι μακρινό- παρελθόν υποστήριζε και προωθούσε δεν μπορεί να ερμηνευθεί παρά μόνον με τις πιέσεις που εκ δεξιών δέχεται από δυνάμεις εντός και εκτός του κόμματός της. Έτσι όμως όχι μόνον δεν υπηρετεί τον «κεντροδεξιό» χαρακτήρα της, στον οποίο αυτοαναφέρεται, αλλά και ενισχύει την Ακροδεξιά. Η άρνησή της καταφανώς τροφοδοτείται και από τη γενικευμένη επίθεσή της κατά της κυβέρνησης με στόχο να την αποσταθεροποιήσει. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να διχάσει και να πολώσει την κοινωνία, δημιουργώντας το μέτωπο των «πατριωτών». Αυτό όμως δεν συνιστά υπεύθυνη πολιτική έναντι της χώρας και των συμφερόντων της.
*Επικεφαλής της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΕΚΙΕΑ)
