Αρθρο του Νίκου Φίλη,
βουλευτή Α΄ Αθήνας και μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, τέως Υπουργού Παιδείας
Η υπερψήφιση του νόμου για την αλλαγή ταυτότητας φύλου αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στον εμπλουτισμό των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Όπως ανέφερα και στην ομιλία μου στη Βουλή, μπορεί να αφορά σε ένα μικρό αριθμό συμπολιτών μας, έχει όμως πολύ μεγάλη συμβολική σημασία, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τις τάσεις που διαπερνούν οριζόντια την ελληνική κοινωνία και όλα τα κόμματα. Στόχος του παρόντος άρθρου δεν είναι να επαναληφθούν επιχειρήματα που εξαντλητικά ακούστηκαν στη Βουλή, ή, αναπτύχθηκαν στο δημόσιο διάλογο. Έχοντας επίγνωση, ότι στα κοινωνικά ζητήματα δεν αρκεί η ψήφιση νόμων για να μεταβληθεί η κοινωνική συνείδηση, αλλά, απαιτείται η επίμονη και υπομονετική διαβούλευση με την κοινωνία και, ιδίως, εκείνο το κομμάτι που παρακολουθεί το λόγο της επίσημης εκκλησίας. Λόγος, που για μια ακόμη φορά φλέρταρε επικίνδυνα με τις ακροδεξιές κραυγές διακηρύσσοντας ότι το σχέδιο νόμου «προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας, τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, έρχεται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη και την κοινή λογική και κυρίως καταστρέφει τον άνθρωπο». Πρόκειται για λόγο πολιτικό και ιδεολογικό που ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ειδικά, όταν αυτή ακριβώς η ρητορική φτιάχνει «παιχνιδίσματα» και κοινά μέτωπα, τόσο με τη «Δεξιά του Κυρίου» όσο και με τους ναζί της Χρυσής Αυγής.
Αρκετές ομιλίες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων κομμάτων ανέδειξαν τις τάσεις που διαφοροποιούν το λόγο του Ρωμαιοκαθολικισμού και του Προτεσταντισμού, απέναντι στα ομοφυλόφιλα άτομα ή τα άτομα που προβαίνουν σε αλλαγή ταυτότητας φύλου. Ειδικά, στην περίπτωση του Καθολικισμού, ήταν ο Πάπας Φραγκίσκος αυτός που πέρυσι αποκάλυψε ότι δέχτηκε στο Βατικανό μια Ισπανίδα που επέλεξε να αλλάξει φύλο και, ως άντρας πια, παντρεύτηκε. "Μου έγραψε ότι θα ήταν παρηγοριά να έρθει σε μένα. Τους δέχτηκα" αφηγήθηκε στους δημοσιογράφους ο Φραγκίσκος, στηλιτεύοντας παράλληλα τη στάση του νεότερου ενοριακού ιερέα τής γειτονιάς τους, που τους έβλεπε και φώναζε "Θα πάτε στην κόλαση!", ενώ ο γηραιότερος τούς καλούσε στην εκκλησία. "Η ζωή είναι ζωή και τα πράγματα πρέπει να τα παίρνουμε όπως έρχονται. Η αμαρτία είναι αμαρτία. Οι τάσεις ή οι ορμονικές ανισορροπίες δημιουργούν τόσα προβλήματα και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν λέμε ότι όλα είναι τα ίδια: Κάθε περίπτωση πρέπει να την υποδεχόμαστε, να τη συνοδεύουμε, να τη μελετούμε, να την ξεχωρίζουμε και να την ενσωματώνουμε. Αυτό θα έκανε ο Ιησούς σήμερα" αποφάνθηκε για να καταλήξει: "Είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα, ηθικό. Και πρέπει να επιλυθεί όπως είναι εφικτό, πάντα με το έλεος του Θεού, με την αλήθεια, αλλά πάντα με την ανοιχτή καρδιά".
Παρά τον φανατικό και έντονα διχαστικό λόγο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, που για μια ακόμη φορά αναζήτησε κεντρικό πολιτικό ρόλο απαιτώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου, υπήρξαν και υπάρχουν φωνές στο εσωτερικό της, που ερμηνεύουν διαφορετικά, θα έλεγα αυθεντικά, το μήνυμα της Αγάπης του Ιησού και ιδίως το μήνυμά του «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Ένα μήνυμα αλληλοπεριχώρησης και όχι αποκλεισμού, μια ανοιχτή αγκαλιά προς κάθε καταπιεσμένο, κατατρεγμένο και μοναχικό άνθρωπο, ένας διαρκής ύμνος προς τη ζωή που αναγνωρίζει στο κάθε ξεχωριστό πρόσωπο τη σφραγίδα της θείας δωρεάς.
Από τις συμβολές διαπρεπών ορθόδοξων Θεολόγων και ιερωμένων, που μελετούν αυτά τα θέματα με ανοιχτό πνεύμα και κατανόηση της πολυπλοκότητάς τους διαλέγω σήμερα να δώσω στη δημοσιότητα μια Ευχή, που μου απέστειλαν ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι της εκκλησίας. Την συνέταξε και την εξέδωσε το 1985 ο εκλιπών κατά το έτος 1992 Τιμόθεος Ματθαιάκης, ο οποίος υπήρξε κορυφαία εκκλησιαστική προσωπικότητα και Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδέλφειας. Επιγράφεται «Εἰς ὀνοματοθεσίαν νέαν ἐπὶ ἀλλαγῇ φύλου» και σε αυτή ο σημαντικός αυτός Ιεράρχης, παρακαλεί τον Θεό να θέσει υπό τη σκέπη του τους ανθρώπους εκείνους που μετέβαλλαν το φύλο τους με τα εξής λόγια: « Καὶ κατάπεμψον αὐτῷ (αὐτῇ) τὴν χάριν Σου τὴν ἐπουράνιον, ἐπὶ τῇ ἐπελθούση ὀργανικῇ μεταλλαγή τοῦ φύλου, ὅτι ἡ τῆς φύσεως βιολογικὴ ἀλλοίωσις ἔργον θαυμαστὸν ἐστὶ τῆς πανσεθνοῦς δεξιᾶς Σου καὶ τῆς ἀνεξιχνιάστου βουλῆς Σου, ἡμεῖς δἐ, τὸ καινὸν τοῦτο καὶ παράδοξον ἐκπληττόμενοι, ὁμολογοῦμεν τὴν χάριν, κηρύττομεν τὸν ἔλεον καί, τὰ μεγαλεῖά Σου διηγούμενοι, τὴν Σὴν ἄφατον φιλανθρωπίαν δοξάζομεν».
Με τη δική μας ευχή, να λάβουν γνώση όλα τα μέλη της Εκκλησίας αλλά και της Ιεραρχίας και να «φωτιστούν» από τις γνήσια χριστιανικές, φιλάνθρωπες και πρωτοπόρες αντιλήψεις που διατυπώνει ο Ματθαιάκης αντιγράφουμε την Ευχή του.
Ε Υ Χ Η
Εἰς ὀνοματοθεσίαν νέαν ἐπὶ ἀλλαγῇ φύλου
Πανάγαθε καὶ Πολυεύσπλαχνε Κύριε, ὑπερούσιε καὶ ὑπέρθεε, ὁ μόνος ἀναλλοιώτως καὶ ἀϊδίως ὑπάρχων, ὁ ὤν εἰς τοὺς αἰῶνας, Οὗ ἡ δόξα ἀκατάληπτος καὶ τὸ ἔλεος ἀμέτρητον, ὁ κατασκευάσας πᾶν γένος ἀνθρώπων, κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ τῇ Σῇ εἰκόνι τιμήσας τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀναμορφώσας εἰς εἶδος καὶ κάλλος, ἐκ ψυχῆς λογικῆς καὶ σώματος εὐπρεποῦς, ὁ ποιήσας ἄρσεν καὶ θῆλυ καὶ θέμενος ἑκάστῳ ἰδίαν μορφὴν καὶ ὑπόστασιν, ὁ γινώσκων τὸ ἀσθενές τῆς ἡμετέρας φύσεως καὶ εἰδὼς τὴν ἡλικίαν καὶ προσηγορίαν ἑκάστου, ὁ διδοὺς πᾶσιν ὀνόματα πρὸς διάκρισιν, τῷ οἰκείῳ γένει προσήκοντα καὶ τὴν προσωπικότητα καὶ ἀξίαν ἐπισημαίνοντα.
Αὐτός, Δέσποτα, ὁ τῇ σωτηριώδει Σου οἰκονομίᾳ τὸ ἀσθενὲς ἡμῶν καὶ πτωχὸν περιβαλλόμενος φύραμα, πρόσδεξαι ἐν τῇ ὤρᾳ ταύτῃ τὸν δοῦλόν Σου (δεῖνα ἤ τὴν δούλην Σου), ὡς προσεδέξω Πέτρον τὴν πρωτοκορυφαῖον, τόν ποτὲ Κηφᾶν, υἱὸν Ἰωνᾶ, τὰς κλεῖς αὐτῷ δοὺς τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας, Παῦλον δὲ τὸν ἀοίδιμον, τὸν ποτὲ Σαούλ, δι' ἀποκαλύψεως κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ σκεῦος ἐκλογῆς ἀναδείξας. Καὶ κατάπεμψον αὐτῷ (αὐτῇ) τὴν χάριν Σου τὴν ἐπουράνιον, ἐπὶ τῇ ἐπελθούση ὀργανικῇ μεταλλαγή τοῦ φύλου, ὅτι ἡ τῆς φύσεως βιολογικὴ ἀλλοίωσις ἔργον θαυμαστὸν ἐστὶ τῆς πανσεθνοῦς δεξιᾶς Σου καὶ τῆς ἀνεξιχνιάστου βουλῆς Σου, ἡμεῖς δἐ, τὸ καινὸν τοῦτο καὶ παράδοξον ἐκπληττόμενοι, ὁμολογοῦμεν τὴν χάριν, κηρύττομεν τὸν ἔλεον καί, τὰ μεγαλεῖά Σου διηγούμενοι, τὴν Σὴν ἄφατον φιλανθρωπίαν δοξάζομεν.
Χαρίτωσον τὸν δοῦλον Σου (δεῖνα ἤ τὴν δούλην Σου ...) ἐν τῷ Σῷ ἁγιασμῷ καὶ ἀξίωσον αὐτὸν (αὐτὴν) τηρεῖν τὸ ἴδιον σκεῦος ἄσπιλον καὶ ἀμώμητον καὶ φυλάττειν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ βαπτίσματος ἄσυλον καὶ ἀμόλυντον, ὅπως προκόπτῃ, ὡς τέκνον Φωτός, ἐν τοῖς παραγγέλμασί Σου καὶ ἐν εὐσεβείᾳ καὶ πίστει τελέσῃ τὸν ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς χρόνον, δόξαν Σοι ἀναπέμπων (ἀναπέμπουσα) πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτού (αὐτῆς).
Πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Μητρός Σου, τῶν φωτοειδῶν Ἀρχαγγέλων, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων καὶ πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΜΑΤΘΑΙΑΚΗ
ΜΗΤΡΟΠ. Ν. ΙΩΝΙΑΣ & ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ
ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
ΕΥΧΟΛΟΓΙΟΝ
ΕΚΔΟΣΙΣ Β'
ΑΘΗΝΑΙ 1985
πηγή ΕΦΣΥΝ
