Εφτά αξιολογήσεις έχουμε περάσει από την αρχή της κρίσης και ισάριθμα καρδιακά επεισόδια έχω υποστεί κι εγώ. Η συνήθης διαδικασία ήταν η εκάστοτε κυβέρνηση να φτάνει με την πλάτη στον τοίχο στο αμήν της εξωτερικής χρεοκοπίας και πειθήνια να δέχεται τους εκβιαστικούς όρους των δανειστών.
Η μαγκιά βέβαια ήταν να μην εφαρμόζει τα συνολικά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που είχε συμφωνήσει και να τα παραπέμπει στο «βλέπουμε αργότερα».
Μεταξύ αξιολογήσεων, παρακολουθούσα εναγωνίως τα τηλεπαράθυρα και τους άγονους σκυλοκαυγάδες στη Βουλή, παραμένοντας μονίμως εν απορία για το πού πάμε. Έτσι κι αλλιώς το εισόδημά μου μειωνόταν, έτσι κι αλλιώς οι δανειστές επέβαλαν τους εκβιαστικούς όρους τους.
Στο κάτω - κάτω, ελάχιστοι κυβερνητικοί μπορούσαν να επηρεάσουν κάπως τις διαπραγματεύσεις. Και από τη γωνίτσα μου εγώ, ό,τι και να έγραφα, φωνή βοώντος στα κατσάβραχα.
Αποφάσισα λοιπόν να αποσυρθώ από αυτό το μαρτύριο, να μην προσπαθώ να καταλάβω τι γινόταν στις διαπραγματεύσεις και να προφυλάξω το καρδιακό μου σύστημα. Αφού το εισόδημά μου αναπόφευκτα θα μειωνόταν, ας παρέμενα τουλάχιστον ψύχραιμος... και ταπί.
Προσφάτως, και μετά το «ούτε ένα ευρώ μέτρα» από τον Τσίπρα, που εν χορώ επαναλάμβαναν οι ενοχικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι θα μπορούσε να δεχτεί ακόμη και το σχέδιο του τρισκατάρατου Σόιμπλε. Κατανοητό. Ο εφιάλτης της εξωτερικής χρεοκοπίας και της αδυναμίας πληρωμής μισθών και συντάξεων βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.
Σχεδόν ταυτόχρονα με τη δήλωση Τσίπρα, το alter ego του, ο Ν. Παππάς, μίλησε για συναίνεση και συνεργασία (;;;) με την αντιπολίτευση στο «εθνικό θέμα» του χρέους. Σωστά.
Κάποια συναίνεση και τη συμβουλευτική συμμετοχή όλης της αντιπολίτευσης στις διαπραγματεύσεις είχα προτείνει αρχές του 2015 από αυτή τη στήλη (“Αυγή” της Κυριακής, 15.2.2015).
Ίσως οι εξελίξεις να ήταν διαφορετικές αν είχε γίνει κάτι τέτοιο, αλλά τότε βρισκόμασταν στην εποχή του Βαρουφάκη, των αυταπατών, της αλαζονείας και της αμετροέπειας, της απίστευτης πολιτικής ανωριμότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Νέα Δημοκρατία δεν κερδίζει δημοσκοπικά με την ανύπαρκτη αξία της. Ο ΣΥΡΙΖΑ της το χάρισε, με τις μισές αλήθειες που ισοδυναμούσαν με ψέματα, την ανυπόστατη υπεραισιοδοξία που κήρυττε σε κάθε ευκαιρία, τα αλλεπάλληλα λάθη, όλα αυτά που δυσφήμισαν την Αριστερά.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ
