Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
Μολδαβία: Μετά το «κόλπο του αιώνα»
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μολδαβία: Μετά το «κόλπο του αιώνα»

Eπιμέλεια: Χάρης Λογοθέτης

Στο Κισινάου, μια κολοσσιαία χρηματοοικονομική απάτη κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους. Φιλορώσοι και φιλοδυτικοί διαδήλωσαν μαζί ενάντια στο ολιγαρχικό σύστημα. Όμως, όπως έδειξαν οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές, το πολιτικό σύστημα αρκέστηκε στις παλιές διακρίσεις, δείχνοντας να αγνοεί ότι οι Μολδαβοί έχουν κουραστεί από τις γεωπολιτικές διαχωριστικές γραμμές.

Της ειδικής απεσταλμένης μας Julia Beurq*

«Κοίτα τούτον τον χοντρό τον βουλευτή, έκλεψε όσα περισσότερα μπορούσε./ Ο κόσμος ζει στον δρόμο και αυτοί μες στα παλάτια./ Θα ’ρθει η μέρα που τα κλεμμένα δισεκατομμύριά τους δεν θα τους φτάνουν για να ξεφύγουν απ’ τη δικαιοσύνη...» Ένα τραγούδι χιπ-χοπ αντηχεί στη μικρή πλατεία, στο κέντρο του Κισινάου, πρωτεύουσας της Μολδαβίας. Ο Τραϊάν Μπαρμπάρα, με το μικρόφωνο στο χέρι, εξαπολύει έναν ποταμό λέξεων μπροστά σε καμιά εικοσαριά νέους που έχουν συγκεντρωθεί με την ευκαιρία ενός φεστιβάλ για την κουλτούρα του δρόμου. «Το τραγούδι αυτό το γράψαμε το 2013, αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι, δύο χρόνια αργότερα, θα έκλεβαν στ’ αλήθεια ένα δισεκατομμύριο» αφηγείται ο νεαρός ράπερ, μάλλον έκπληκτος με τη διορατικότητά του. Ήδη από την ανεξαρτησία της, το 1991, η Μολδαβία παρουσιαζόταν ως ετερόκλητη κοινωνία, με μεγάλες δυσκολίες εθνικής ανάκαμψης. Στην εθνοτική ποικιλομορφία, με τις σημαντικές μειονότητες Ρώσων, Ουκρανών και Γκαγκαούζων, προστίθενται διαιρέσεις γλωσσικές (μεταξύ ρουμανόφωνων και ρωσόφωνων), θρησκευτικές (μεταξύ ορθόδοξων που υπάγονται στα Πατριαρχεία της Κωνσταντινούπολης, της Μόσχας ή της Βουλγαρίας) και εδαφικές (με την ντε φάκτο ανεξαρτησία της Υπερδνειστερίας). Στο πολιτικό επίπεδο, οι διαιρέσεις αυτές έχουν τροφοδοτήσει την πόλωση μεταξύ αντιπάλων και οπαδών της προσέγγισης με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, βάζοντας τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα σε δεύτερο πλάνο. Σήμερα, η λαϊκή οργή κατά της διαφθοράς και της ολιγαρχίας θα μπορούσε άραγε να σαρώσει τη βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ φιλοδυτικών (ή φιλοευρωπαίων,1 δηλαδή «οπαδών της προσέγγισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση») και φιλορώσων;

Τα πρώτα σημάδια μιας τέτοιας μεταβολής εμφανίζονται τον Απρίλιο του 2015. Επί μήνες, ο Τύπος και ορισμένοι πολιτικοί μιλούν για μια τεράστια τραπεζική απάτη. Κάτω από την πίεση των διαδηλώσεων, η κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι ένα δισεκατομμύριο δολάρια εξαφανίστηκαν από τα τρία μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα μέσα σε δύο ημέρες: ένα ποσό που ισοδυναμεί με το 13% του ΑΕΠ της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας με τα 3,5 εκατομμύρια κατοίκους.

Στις 3 Μαΐου 2015, έπειτα από κάλεσμα της πλατφόρμας πολιτών Αξιοπρέπεια και Αλήθεια (Demnitate si Adevar, DA) -συλλογικότητα που ίδρυσαν μερικοί διανοούμενοι- 50.000 άνθρωποι συρρέουν στην κεντρική αρτηρία της πρωτεύουσας για να ζητήσουν «να επιστραφεί το δισεκατομμύριο». Η χώρα δεν είχε δει τέτοια διαδήλωση μετά την ανεξαρτησία. Αντίθετα με τις προβλέψεις, στις πολλές συγκεντρώσεις που ακολουθούν, οι φιλορωσικές οργανώσεις συμμετέχουν δίπλα στην πλατφόρμα DA, που ώς τότε θεωρούνταν φιλοδυτική κίνηση. Όλοι διαδηλώνουν κατά του κυβερνητικού συνασπισμού, της Συμμαχίας για την Ευρωπαϊκή Ένταξη (ΑΙΕ), τον οποίο θεωρούν συνένοχο και υπεύθυνο για την απάτη. Το «κόλπο του αιώνα», όπως το αποκαλούν στη Μολδαβία, έπαιξε τον ρόλο του καταλύτη. Το νόμισμα (το λέι) χάνει το 30% της αξίας του μέσα σε μερικούς μήνες, πυροδοτώντας πληθωριστικές πιέσεις στα προϊόντα διατροφής (σε μεγάλο βαθμό εισαγόμενα), στα τιμολόγια της ενέργειας, καθώς και την εκτόξευση των ενοικίων, τα οποία οι ιδιοκτήτες ορίζουν σε ευρώ, όπως σε πολλές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. «Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό, η χώρα κατάφερε να ενωθεί γύρω από έναν στόχο» εκτιμά η Ναταλία Μοράρι, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια πολιτικής εκπομπής σε ιδιωτικό κανάλι. «Σε όποια εθνοτική ομάδα κι αν ανήκουν, όποια γλώσσα κι αν μιλάνε, οι Μολδαβοί κατάλαβαν ότι τους είχαν κλέψει όλους».

Μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης, ο ολιγάρχης Βλαντίμιρ Πλάχοτνιουκ έχει γίνει το σύμβολο της διαφθοράς του μολδαβικού κράτους και της λεηλασίας του από τις διάφορες φατρίες. Ο πενηντάχρονος επιχειρηματίας πρώτα επέκτεινε την οικονομική αυτοκρατορία του όταν διαχειριζόταν τις επιχειρήσεις του κομμουνιστή Βλαντίμιρ Βορόνιν, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της χώρας από το 2001 έως το 2009. Μέχρι τότε «σκιώδης καρδινάλιος», ο Πλάχοτνιουκ εισήλθε επισήμως στον πολιτικό στίβο το 2010, «αγοράζοντας» το Δημοκρατικό Κόμμα Μολδαβίας (PDM). Ο Μολδαβός ολιγάρχης, βασικός χρηματοδότης αυτού του πολιτικού σχηματισμού, εξασφαλίζει την υποστήριξη των βουλευτών του, τη θέση του αντιπροέδρου του Κοινοβουλίου και, με τον τρόπο αυτό, την προστασία των οικονομικών συμφερόντων του. Ελέγχοντας το μεγαλύτερο κόμμα του φιλοδυτικού κυβερνητικού συνασπισμού, ο Πλάχοτνιουκ γίνεται κομβικός παράγοντας του πολιτικού παιχνιδιού. «Θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε με ζιζάνιο που μεγάλωσε χωρίς να ενοχλεί ιδιαίτερα τα άλλα φυτά» υποστηρίζει ο συγγραφέας και εκδότης Εμιλιάν Γκαλάικου - Παούν. «Όταν τα λουλούδια του άνθισαν και θελήσαμε να το κόψουμε, συνειδητοποιήσαμε ότι οι ρίζες του ήταν πολύ βαθιές για να ξεριζωθεί».

Η αποκάλυψη του «κόλπου του αιώνα» εγκαινιάζει μια περίοδο πολιτικής αστάθειας στη Μολδαβία - τρεις κυβερνήσεις πέφτουν μέσα σε μερικούς μήνες. Στις αρχές του 2016, την ώρα που οι βουλευτές δυσκολεύονται να καταλήξουν σε κοινά αποδεκτό πρωθυπουργό, ο Πλάχοτνιουκ επιχειρεί να επιβάλει την υποψηφιότητά του. Μόνο το βέτο του προέδρου Νικολάε Τιμόφτι τον εμποδίζει. Με τον φόβο μιας νίκης των φιλορώσων σε περίπτωση πρόωρων βουλευτικών εκλογών, οι φιλοδυτικοί της ΑΙΕ επισπεύδουν τις διαδικασίες ορισμού πρωθυπουργού. Στις 20 Ιανουαρίου, με απόλυτη μυστικότητα και στο όριο της συνταγματικής νομιμότητας, ορίζουν πρωθυπουργό σε χρόνο-ρεκόρ -έξι λεπτά και σαρανταεπτά δευτερόλεπτα- τον Δημοκρατικό Πάβελ Φιλίπ, συνεργάτη του Πλάχοτνιουκ, προκαλώντας την αποχώρηση ορισμένων κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού.

Με την ανακοίνωση του αυταρχικού αυτού ελιγμού, η οργή ξεχειλίζει μέχρι τα βάθη της μολδαβικής ενδοχώρας,. Έτσι, ο Βασίλε Νεάγκα, αγρότης 52 χρόνων, «ένιωσε ταπεινωμένος» από τις μεθοδεύσεις και παίρνει το πρώτο λεωφορείο για την πρωτεύουσα. Παραγωγός πιπεριάς στο μικρό χωριό Ρασκαγιέτι, δεν είχε κατέβει ποτέ σε διαδήλωση. Χιλιάδες διαδηλωτές συρρέουν μπροστά στο Κοινοβούλιο, παρά τη νύχτα και το κρύο, για να εμποδίσουν τον Φιλίπ να αναλάβει τα καθήκοντά του. Μέσα στο πλήθος, ο Νεάγκα, ένθερμος οπαδός της ένωσης με τη Ρουμανία και της προσέγγισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, μένει έκπληκτος με τους διπλανούς του: «Περιστοιχιζόμουν από φιλορώσους διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν οράματα και αξίες διαφορετικές από τις δικές μου» διηγείται. «Ωστόσο, είχαμε όλοι τον ίδιο στόχο: να ρίξουμε αυτή την κυβέρνηση, που είναι φιλοδυτική μόνο στο όνομα». Στα σκαλοπάτια του Κοινοβουλίου, μεταξύ του οργισμένου πλήθους και μιας αλυσίδας αστυνομικών των ΜΑΤ, οι τρεις ηγέτες της αντιπολίτευσης ζητούν μαζί να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Ο Ιγκόρ Ντόντον (επικεφαλής του Κόμματος Σοσιαλιστών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, PSRM), ο Ρενάτο Ουσατίι (εκατομμυριούχος με αμφιλεγόμενο παρελθόν), προσκείμενοι στη Ρωσία, και ο φιλοδυτικός Αντρέι Ναστάζε (της πλατφόρμας DA) καταφέρνουν να μην εκτραχυνθεί η κατάσταση.

Στις 4 Μαρτίου, μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου διαλύει αυτή την πρωτόγνωρη συναίνεση. Ορίζοντας ότι ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να εκλεγεί απευθείας από τον λαό και όχι από το κοινοβούλιο, η απόφαση υποδαυλίζει τις αντιπαλότητες μεταξύ των ηγετών της αντιπολίτευσης. Οι συζητήσεις για την ανεύρεση κοινού υποψηφίου δεν καταλήγουν σε συμφωνία. «Στους κόλπους του κινήματος, υπήρχαν αριστερές και δεξιές, φιλοδυτικές και φιλορωσικές πολιτικές γραμμές. Οι ψηφοφόροι δεν θα αναγνώριζαν τον εαυτό τους σε μια τέτοια προσπάθεια» δικαιολογεί ο Ντόντον, ο οποίος αποφασίζει να θέσει αυτόνομη υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, οι οποίες ορίζονται για τις 30 Οκτωβρίου. O παλαιός κομμουνιστής, ο οποίος τελικά εξελέγη πρόεδρος στον δεύτερο γύρο, κατάφερε να ωφεληθεί από την προσέγγιση με την πλατφόρμα DA, εκλεπτύνοντας τη ρητορική του: «Δεν είμαι ούτε φιλορώσος ούτε φιλοδυτικός, είμαι φιλομολδαβός» υποστηρίζει, μολονότι μόλις δύο χρόνια πριν εμφανιζόταν σε προεκλογικές αφίσες με τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Οι άλλοι υποψήφιοι της αντιπολίτευσης, ο Ναστάζε και η Μάγια Σάντου, του κόμματος Δράση και Αλληλεγγύη, διστάζουν να προβάλουν τον φιλοδυτικό προσανατολισμό τους, για να μην θεωρηθούν ύποπτοι συμπάθειας προς τον Πλάχοτνιουκ, ο οποίος επιχειρεί να εμφανιστεί ως ευνοούμενος των ΗΠΑ. Μια φωτογραφία στην οποία ποζάρει με τη Βικτόρια Νούλαντ, την Αμερικανίδα υφυπουργό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, έκανε πρόσφατα τον γύρο του Διαδικτύου στη Μολδαβία. «Τι ανάγκη είχαν οι Αμερικανοί να φωτογραφηθούν με τον πιο μισητό άνθρωπο στη Μολδαβία;» αναρωτιέται με δυσφορία Ευρωπαίος διπλωμάτης. «Ο Πλάχοτνιουκ είναι ο άνθρωπος που ντε φάκτο κυβερνά τη χώρα» εξηγεί, αντίθετα, ένας ειδικός σε θέματα διεθνούς πολιτικής σε ερευνητικό ινστιτούτο για την ασφάλεια στην Ευρώπη, ο οποίος προτιμά να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Δεδομένης της συγκυρίας με τη Ρωσία, κανείς δεν έχει συμφέρον να υπάρχουν προβλήματα στη Μολδαβία. Από κάποιες πλευρές, ο Πλάχοτνιουκ μπορεί να θεωρηθεί παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή».

Το 2011, ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν, σε επίσκεψη στο Κισινάου, παρουσίαζε τη διαδρομή της χώρας που τον φιλοξενούσε ως success story της Ευρώπης. Η έκφραση, που χρησιμοποιήθηκε πολύ στη συνέχεια, αμαυρώνει πλέον την εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, υπογράφοντας τη συμφωνία σύνδεσης ή χαλαρώνοντας το καθεστώς χορήγησης βίζας, έδειξε ελάχιστο ενδιαφέρον για τα παρασκήνια της μολδαβικής πολιτικής, προκειμένου να ενισχύσει την επιρροή της και τις συμμαχίες της στην περιοχή.

Στα τέλη του 2012 ωστόσο, η βιτρίνα άρχισε να ραγίζει. Οι Μολδαβοί ανακάλυπταν τους όρους μιας μυστικής συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων της ΑΙΕ για τη στελέχωση των δικαστικών, των πολιτικών και των οικονομικών θεσμών του κράτους. Η παράνομη αυτή συμφωνία πυροδότησε έντονες διαμάχες για την εξουσία. Τον Δεκέμβριο του 2012, την ώρα που ο γενικός εισαγγελέας προσπαθεί να σταματήσει την έρευνα για ύποπτο θάνατο κατά τη διάρκεια παρτίδας κυνηγιού στην οποία συμμετείχε ο ίδιος και αρκετοί ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι, ο πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Φιλάτ αξιοποιεί την ευκαιρία για να παραμερίσει από την εξουσία τον Πλάχοτνιουκ, παλαιό συνεταίρο του στον κόσμο των επιχειρήσεων. Με τη σειρά του όμως, βρίσκεται κατηγορούμενος για την ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου της Μολδαβίας (ΒΕΜ), ενός από τα πιστωτικά ιδρύματα που εμπλέκονται στο «κόλπο του αιώνα». Τον περασμένο Ιούνιο, καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για τη συγκεκριμένη υπόθεση. «Από τη στιγμή που ο Φιλάτ εκδιώχθηκε από τη σκηνή, συνειδητοποιήσαμε ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για πόλεμο ανάμεσα σε ολιγάρχες» εκμυστηρεύεται Δυτικός διπλωμάτης.

Από την πλευρά των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει οργή, γιατί τα σκάνδαλα κλυδωνίζουν μια φιλοδυτική κυβέρνηση. Έχοντας σπεύσει να παρουσιάσουν την προσέγγιση με την Ε.Ε. ως σκαλοπάτι προς το κράτος δικαίου, οι Δυτικοί αιφνιδιάζονται και φοβούνται ξεσηκωμό ανάλογο με τα γεγονότα της Ουκρανίας, αλλά με τις αντίθετες γεωπολιτικές συνέπειες. Παρά τις πολλαπλές προειδοποιήσεις, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ανέστειλαν τη χρηματοδότηση μόνο μετά το «κόλπο του αιώνα». Σε μια χώρα σαν τη Μολδαβία, όπου το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού εξαρτάται από εξωτερική χρηματοδότηση,2 το συγκεκριμένο είδος πίεσης θα μπορούσε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. «Είχαμε την ελπίδα ότι η Ε.Ε. θα κατάφερνε να συνετίσει τους επιχειρηματίες που έχουν διεισδύσει στην πολιτική, κάνοντας επίθεση στο πορτοφόλι τους» εξηγεί ο Βαλεντίν Λοζοβάνου, ερευνητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη και τις Κοινωνικές Πρωτοβουλίες. «Αλλά, όταν μια κυβέρνηση δεν είναι υπόλογη πάρα μόνο στους χρηματοδότες από το εξωτερικό και όχι στους πολίτες της χώρας και, επιπλέον, οι χρηματοδότες δεν της επιβάλλουν κυρώσεις και δεν την επικρίνουν, τότε το σύνολο των δημοκρατικών λειτουργιών εξασθενίζει».

Ωστόσο, οι γεωπολιτικές τοποθετήσεις παρέμειναν κυρίαρχες στην πολιτική μάχη που εκτυλίχθηκε στη Μολδαβία. «Καθώς οι πολιτικοί δεν διαθέτουν αληθινό πρόγραμμα, είναι πάντα ευκολότερο να ανακαλύπτουν εξωτερικούς εχθρούς που απειλούν το κράτος» εξηγεί ο Αρκάντιε Μπαρμπαρόσι, αναλυτής στο Ινστιτούτο Δημόσιων Πολιτικών, στο Κισινάου. Το 2014, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, η ΑΙΕ έφτασε μέχρι το σημείο να ανασύρει την απειλή της επιστροφής των ρωσικών τεθωρακισμένων προκειμένου να εμποδίσει τη νίκη των αντιπάλων της, που φέρονταν να επικρατούν.3

«Το κόλπο του αιώνα» ξύπνησε στους διαδηλωτές του περασμένου χειμώνα μια συνείδηση της ιδιότητας του πολίτη που υπερισχύει της γλώσσας ή της εθνοτικής ένταξης. Όπως όμως έδειξαν και οι εκλογές, το όραμα αυτό δυσκολεύεται να βρει πολιτική διέξοδο, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η επικράτεια των μέσων ενημέρωσης είναι οργανωμένη γύρω από δύο πόλους: τα τοπικά παραρτήματα των ρωσικών δικτύων και τα φιλοευρωπαϊκά κανάλια. Κανένας πολιτικός δεν έχει συμφέρον να μεταρρυθμίσει το ολιγαρχικό σύστημα. «Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα δεν είναι ο Πλάχοτνιουκ, αλλά το μολδαβικό κράτος» εκτιμά ο Πέτρου Νεγκούρα, κοινωνιολόγος και συνιδρυτής του Platzforma.md, ενός ιστότοπου κοινωνικής κριτικής. «Η ευπάθεια του αδύναμου κράτος έχει οδηγήσει τον Πλάχοτνιουκ να γίνει αυτό που είναι. Ακόμη κι αν κάποτε ο συγκεκριμένος ολιγάρχης εξαφανιζόταν, θα αντικαθίστατο από κάποιον άλλον και η κατάσταση της χώρας δεν θα άλλαζε σε τίποτε απολύτως».

1 Βλ. Matei Cazacu και Nicolas Trifon, «La République de Moldavie. Un Etat en quête de nation», Non Lieu, Παρίσι, 2010.

2 Η εξωτερική χρηματοδότηση αντιστοιχούσε στο 13,3% του κρατικού προϋπολογισμού της Μολδαβίας το 2013 και στο 27% το 2014. Βλ. Valentin Lozovanu, «Potentialul asistentei externe: mai poate mecanismul de conditionare promova reformele in Republica Moldova?», IDIS Viitorul, τ.4, Κισινάου, Ιούνιος 2016.

3 Βλ. Vincent Henry, «La Moldavie, un peuple en otage», «Les Notes de l’IRIS», Παρίσι, Απρίλιος 2016.

* H Julia Beurq είναι δημοσιογράφος.

Πώς εξαφανίζεται ένα δισεκατομμύριο

Τρία τραπεζικά ιδρύματα, και όχι τα μικρότερα, εμπλέκονται στη διαβόητη εξαφάνιση του δισεκατομμυρίου. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Μολδαβίας, η Κοινωνική Τράπεζα και η Unibank κατέχουν περίπου το ένα τρίτο του ενεργητικού του μολδαβικού τραπεζικού συστήματος, μεταξύ τους και τα χρήματα που προορίζονται για την πληρωμή των συντάξεων. Τον Μάιο του 2015, κάτω από την πίεση των διαδηλώσεων, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου της Μολδαβίας δημοσιοποιεί την Έκθεση Κρολ. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο έγγραφο, το οποίο αναλύει λεπτομερώς τους μηχανισμούς της απάτης, η μερική ιδιωτικοποίηση, από το 2012, των τριών τραπεζών προς όφελος του νεαρού εκατομμυριούχου Ιλάν Σορ διευκόλυνε σε μεγάλο βαθμό τη λεηλασία τους. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, στις 25 και 26 Νοεμβρίου 2014, ακριβώς πριν από τις βουλευτικές εκλογές, αμφιλεγόμενες πιστώσεις ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων λέι (750 εκατομμυρίων δολαρίων) μεταφέρθηκαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς στη Λετονία μέσω μολδαβικών εταιρειών και εξωχώριων εταιρειών με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και το Χονγκ Κονγκ. Μερικές ημέρες αργότερα, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, οι τρεις τράπεζες περνούν στον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να αναλάβει τις ζημίες. Η δίκη του Σορ, ο οποίος κατηγορείται για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και απάτη, ξεκίνησε στις 6 Σεπτεμβρίου. Ο εισαγγελέας ζήτησε 15 χρόνια φυλάκιση. Στο μεταξύ, οι φορολογούμενοι εξακολουθούν να εξοφλούν τις ζημίες από την απάτη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL