Ανήκω στην πρώτη γενιά ελληνόπουλων που μυήθηκε μαζικά στον αθλητισμό, βλέποντας πρώτα το 1987 και ύστερα την επιτυχία των παιδιών της άρσης βαρών. Δεν σέβομαι απλά τον Πύρρο Δήμα, λοιπόν, αλλά αποτελεί έναν από τους ήρωες της εφηβείας μου και κάθε φορά που τον συναντώ στους διαδρόμους της Βουλής δυσκολεύομαι να μην του ζητήσω αυτόγραφο. Τα ίδια συναισθήματα έχω για όλους τους ομογενείς και μη που ήρθαν στην Ελλάδα ως φτωχά παιδιά, δούλεψαν απίστευτα σκληρά και κατάφεραν αυτά που κατάφεραν.
Αυτό που δεν σέβομαι είναι το τότε σύστημα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που τα εκμεταλλεύτηκε για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη βασισμένο στο χυδαίο ιδεολόγημα της ισχυρής Ελλάδας... του οποίου τα αποτελέσματα ακόμα υφιστάμεθα. Η μόνη πικρία μου προς τον Πύρρο είναι αυτή... ότι η πολιτική του επιλογή έγινε προς το σύστημα που τον εκμεταλλεύτηκε, όπως και όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, χωρίς να καταφέρει κάτι σπουδαίο.
Κάθε πολίτης στη χώρα ξέρει τι συνέβη με αρκετούς από αυτούς τους αθλητές, όταν αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε ονόματα σε τραμ και πλοία, καθώς αποκαλύφθηκε (χωρίς ωστόσο να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι) πως ένα ολόκληρο σύστημα πίεζε κάποια από εκείνα τα παιδιά να ντοπάρονται.
Τώρα που αρχίζουν να ξαναέρχονται μετάλλια, είναι σωστό οι δημοσιολογούντες να τα θυμούνται αυτά και να προβληματίζονται για τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού (του πρωταθλητισμού). Άρα, σε αυτή την κατεύθυνση, και το άρθρο του συναδέλφου στην “Αυγή”, από το οποίο ξεκίνησε όλος ο διάλογος, χρήσιμο είναι.
Αυτό που δεν είναι χρήσιμο ούτε για τη χώρα ούτε για την κυβέρνηση είναι ο λαϊκισμός. Συγκεκριμένος και ανόθευτος, με ιστορία και με μέλλον. Που έρχεται να πει κάτι, όχι για την ουσία του θέματος, αλλά στο περιβάλλον παραφιλολογίας που αναπτύσσεται, δηλαδή ότι τάχα κάποιοι δεν σέβονται τον Πύρρο.
Αντί να πετροβολούν την “Αυγή” και να κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα, ενώ είχαν πολιτική συνευθύνη για όσα συνέβησαν τότε, θα έπρεπε να ενθαρρύνουν τη συζήτηση, ώστε τα κακώς κείμενα να μην επαναληφθούν. Αν η Αριστερά πορευόταν με αυτόν τον τρόπο και έθαβε τόσο επιπόλαια τα προβλήματα, θα βρισκόταν τώρα στο κατώφλι της Φώφης να την παρακαλά για συνεργασία και δεν θα είχε τη δυνατότητα να καθαρίσει τη χώρα από αυτά τα φαινόμενα. Γι' αυτό την πορεία αυτή πρέπει να την τιμούν όλοι όσοι είναι στην κυβέρνηση.
Η κοινωνία απέρριψε τον πολιτικαντισμό και ακόμη σκληρότερα τον απέρριψε ο λαϊκός κόσμος που υποστήριζε τα παλιά κόμματα εξουσίας έχοντας οράματα.
